سرویس مذهبیافکارنیوز- نکته ای که باید نسبت به آن توجه کافی مبذول شود این است که انسان باید در تشخیص استاد، بسیار دقیق و محتاط باشد و هر که را ادعایی دارد بدون این که به او مطمئن شود، به استادی برنگزیند. در این زمینه مرحوم علّامه بحرالعلوم سخنی دارند:

«… و اما استاد عام شناخته نمی شود مگر به مصاحب او در خَلاء و مَلاء و معاشرت باطنیه و ملاحظه تمامیت ایمان جوارح و نفس او. و زینهار، به ظهور خوارق عادات و بیان دقایق و نکات و اظهار خفایای آفاقیه و اخبایای انفسیه و تبدل بعضی از حالات خود، به متابعت او فریفته نباید شد، چه، اشراف بر خواطر و اطلاع بر دقایق و عبور بر ماء و نار و طی زمین و هوا و استحضار از آینده و امثال اینها، در مرتبه مکاشفه روحیه حاصل می شود و از این مرحله تا سرمنزل مقصود، راه بی نهایت است و بسی منازل و مراحل است و بسی راهروان، این مرحله را طی کرده و از آن پس، از راه افتاده و به وادی دزدان و ابالسه داخل گشته؛ و از ا ین راه، بسی کفار را اقتدار بر بسیاری از امور حاصل، بلکه از تجلیات صفاتیه نیز، پی به وصول صاحبش به منزل نتوان برد.»

منبع:
رساله سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم، ص۱۵۹-۱۶۰.