به گزارش افکارنیوز،" پیتر جنکینز " در این خصوص می نویسد: اخیرا این فرصت را پیدا کردم که با سفیر سابق ایران در آلمان جناب آقای موسویان گفتگویی داشته باشم و این گفتگو زمانی صورت گرفت که فکر نوشتن مقاله «پنج گزینه پیش روی رییس­ جمهور تازه ایران» در ذهن ایشان در حال شکل گرفتن بود. ایشان در زمان گفتگو بسیار بدبین به نظر می رسیدند که بسیار با آن چیزکه من پیشتر از ایشان سراغ داشتم متفاوت بود.

ایشان در این گفتگو از اینکه اوباما جسارت سیاسی پیدا کرده و در برابر کنگره و اسراییل بایستد و مسئله هسته­‌ای ایران را حل کند و به ایران اجازه داشتن برنامه صلح­‌آمیز هسته­‌ای بدهد و تحریم­‌ها را به تناسب لغو کند ابراز ناامیدی کردند.

با توجه به سخنان موسویان می‌توانم بگویم که تاکید او بر امکان خروج ایران از پیمان عدم گسترش جنگ­‌افزارهای هسته­‌ای یا NPT به معنی اشاره­‌ای است به دولت آمریکا که هر چه سریعتر این مشکل را حل کند و به آنها یادآور می‌شود که اگر همچنان این مشکل را کش بدهند هزینه­‌ها چگونه می‌تواند افزایش یابد.

این سخنان همچنین به گمان من اشاره­‌ای است به این­که آمریکا، انگلیس، و فرانسه از سال ۲۰۰۱ از NPT سوء استفاده کرده­‌اند و این کار بسیار کوته­‌نظرانه و اشتباه بوده است. اما پیش از آنکه بیشتر به این موضوع بپردازیم اجازه دهید چند نکته­‌ای در مورد ایران و خروج احتمالیش از NPT بگویم.

موسویان می­‌گوید NPT برای ایران سودی نداشته است. ولی آیا براستی چنین بوده است؟ NPT جهان را تبدیل به جایی کرده است که در آن تنها چهار کشور هسته­‌ای و پنج کشور دارای جنگ­‌افزارهای هسته­‌ای وجود دارند. در سال ۱۹۷۰ یعنی زمانی که NPT به اجرا در آمد مردم می‌ترسیدند که احتمالا ۲۰ کشور به سلاح هسته­‌ای دست پیدا کنند. جهان بی جنگ‌‌افزارهای هسته­‌ای برای همه سودمند است از جمله خود ایران(و سوء­استفاده­‌چی بزرگ اسراییل).

موسویان می‌گوید خروج ایران از NPT هزینه­‌ای برایش ندارد. اما او خود بهتر می‌داند که ایران نمی‌داند واکنش آمریکا، انگلیس و فرانسه به این اقدام چه خواهد بود.

مهم­تر از آن اینکه با این کار تمام زحمات رهبران ایران برای اینکه ایران را تبدیل به بازیگری مسئول در عرصه جهانی کنند به باد خواهد رفت و با این کار ایران تنها چند کشور غیر متعهد همراهی و همنوایی خواهند کرد. همچنین با این کار ایران دوستی روسیه و چین دو کشوری که مسئولیت­‌های خود تحت NPT را به دقت انجام می‌دهند را از دست خواهد داد و شرایط ایران همچون شرایط اوایل دهه ۱۹۸۰ خواهد شد.

موسویان می‌گوید دنیا باید فتوای آیت­‌الله خامنه­‌ای را بهترین تضمین بداند که نشانه تعهد ایران به پیمان عدم گسترش است و این تعهد بسیار فراتر از NPT است.
البته سخنان موسویان در مورد اینکه آمریکا و همپیمانان غربی­‌اش از NPT سوء­استفاده می‌کنند و از آن به شکل اهرم فشار استفاده میکنند منطقی­‌تر است. ماده چهار NPT دارندگان فن­‌آوری­های دوگانه را مجبور نکرده است که آن فن­‌آوری­ها را در اختیار دیگر اعضای NPT بگذارند. این همان مسئله­‌ای است که ایران چند بار به آن اشاره کرده است. اما در عین حال همین ماده اعضای NPT را وادار نمی‌کند که از فن­‌آوری­هایی که خود به دست آورده­‌اند صرف­نظر کنند مشروط بر آنکه آن فن­‌آوری­ها صلح­‌امیز و ایمن باشند.

در سال ۲۰۰۳ و پس از آنکه رییس اژانس بین­‌المللی انرژی هسته­‌ای یا IAEA چند مورد عدم اجرای تعهدات از سوی ایران را گزارش کرد، پیش خود می‌گفتم ایران از نظر اخلاقی و سیاسی وظیفه دارد استفاده از فن­‌آوری­های دوگانه را کنار گذارد. اما این منطق زمانی که موارد مشکوک از سوی ایران برطرف شدند و سازمانهای اطلاعاتی آمریکا اعلام کردند که ایران قصد دستیابی به سلاح‌های هسته­‌ای را فعلا ندارد رنگ باخت.

متاسفانه این گونه سوء­استفاده­‌ها از NPT در کنار دیگر اقدامات کوته­‌بینانه در طول زمان حمایت کشورهای عضو سازمان کشورهای عاری از جنگ­‌افزارهای هسته­‌ای یا NNWS از NPT را تضعیف می‌کند:

- در سال ۲۰۰۱ دولت بوش از یکی از تعهداتی که دولت کلینتون به اعضای NPT در مورد اجرای پیمان منع آزمایش هسته­‌ای داده بود عدول کرد و بودجه آنرا کاهش داد.

- سال ۲۰۰۴ بوش پیشنهاد داد که استفاده از فن­‌آوری­های دوگانه صلح­‌امیز توسط کشورهای غیر هسته­‌ای متوقف شود اما بعد اعلام کرد پژوهش­‌های مخفیانه کره­‌جنوبی در مورد غنی­‌سازی اورانیوم نقض IAEA نبوده است.

- سال ۲۰۰۵ دولت بوش درخواست کرد تا هند مورد استثنا قرار گیرد و بدین ترتیب چنین نشان داده شد که تدارک­‌کنندگان هسته­‌ای می‌توانند برای کشورهای دارای تسلیحات هسته­‌ای که عضو NPT هم نیستند مواد و تجهیزات اتمی تدارک کنند البته در شرایطی خاص.

- در سال ۲۰۰۵ و در کنفرانس بررسی پیمان NPT، آمریکا و فرانسه یک صدا اعلام کردند که ماده ششم NPT باد هوا است و آمریکا از اسراییل در برابر فشار کشورهای غیر متعهد در کنفرانس ایجاد خاورمیانه عاری از جنگ­‌افزارهای هسته­‌ای پشتیبانی کرد.

ظاهرا اوضاع پس از ورود اوباما به کاخ سفید بهتر شده است. در کنفرانس بررسی پیمان NPT در سال ۲۰۱۰ آمریکا سند نهایی­ را امضا کرد که دوباره این کشور را در راستای اصولی قرار می‌دهد که NPT بر آن اساس بنیاد گذاشته شده است و آمریکا و روسیه توافق­نامه­‌ای را امضا کردند که نشان دهنده اراده هر دو طرف برای رفتن به سوی خلع سلاح هسته­‌ای است. اخیرا نیز اوباما سخن از تمایل خود برای ادامه این مسیر کرده است.

اما زمانی که موضوع به ایران می‌رسد چیزی تغییر نمی­ کند. انگار که نخست­‌وزیر اسراییل، دولت آمریکا و کنگره را جادو کرده است. هیچ اقدامی صورت نگرفته است که سیاست­‌های کنگره در برابر ایران با توجه به مفاد NPT را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. در عوض کنگره در برج عاج خود نشسته است و فرضش هم این است که پیمانهای بین­‌الملی برای باقی دنیا مگر دوستان درجه یک و قدیمی آمریکا چیز خوبی است.

اکنون با انتخاب رییسجمهور جدید توسط ایرانیان که حداقل رهبران غربی جرات میکنند با او عکس بگیرند و بویژه آنکه حالا بیش از پیش معلوم گردیده که غربیها برای رسیدن به صلح در سوریه (و در افغانستان از سال آینده) به ایران نیاز دارند احتمالا حال موسویان هم بهتر شده است. اما احتمالا تا زمانی که دولت آمریکا سیاستهای کنگره در قبال ایران را به چالش نکشیده است، موسویان هم چنان دلیلی برای نگرانی خواهد داشت.