سرویس مذهبی افکارنیوز- باید از دنیا و فریب آن به دامن پر مهر الهی پناه برد و برای خلاصی از هر چه غیر اوست، دست نیاز یه سوی او برآورد؛ چنان که ائمه معصومین(ع) برای رهایی از شر دنیا و وسوسه های دنیایی، چنین عاجزانه روی به درگاه الهی ساییده و دعا می فرمودند:
معبودا! ما را در خانه ای(دنیا) منزل دادی که گودال های نیرنگش را برای ما کنده و با چنگال آرزو، ما را در دام های حیله خود در آویخته است. پس از نیرنگ های دل فریبش تنها به تو پناه آورده و از فریفته شده به آرایش و زیورش به آستان تو روی آورده ایم؛ چرا که دنیا، جویندگان خویش را نابود ساخته و ساکنانش را از بین می برد و(خانه ایست) آکنده از گزندها و آسیب ها و انباشته از گرفتاری ها. ۱
حب دنیا ذوق ایمانت ببرد /آرزو و آز تو جانت ببرد
چیست دنیا، آشیان حرص و آز/ مانده از فرعون و از نمرود باز
کار دنیا چیست، بی کاری همه /چیست بی کاری، گرفتاری همه
هست دنیا آتش افروخته /هر زمان خلق دگر را سوخته(عطار نیشابوری)
نقل است که حضرت داوود(ع) داخل غاری شد و در آنجا مردی دید مرده و پیش سرش لوحی که بر آن چنین نگاشته بود: من فلان پادشاهم که مدت سلطنتم هزار سال به طول انجامید و هزار شهر بنا کردم و هزار لشکر شکست دادم. بعد از آن همه، کارم به اینجا کشید که یک سبد درهم در برابرقرصی نان فرستادم، یافت نشد. سبدی جواهر فرستادم نشد. پس جواهرات را نیکو کوفتم و آرد کردم و از شدت گرسنگی خوردم و در دم مردم. ۲
صحبت دنیا که تمنا کند/ با که وفا کرد که با ما کند
بوی وفا نیست در این خاکدان/ مغز امان نیست در این استخوان
پی نوشت: ۱ - بحار الانوار، ج۹۴، ص۱۵۲.
۲ - نوادر، ص۳۰۷.
۳ - شهد بندگی۱، ص۱۱۶.
