سرویس مذهبی افکارنیوز- «و من یشری ابتغاء مرضات الله و الله رئوف بالعباد؛ بعضی از مردم جان خود را به خاطر خشنودی خدا می فروشند و خدا نسبت به بندگان مهربان است.»(بقره / ۲۰۷)
ثعلبی مفسر معروف اهل سنت می گوید: هنگامی که پیامبر اسلام(ص) تصمیم گرفت که مهاجرت کند، برای ادای دین های خود و تحویل دادن امانت هایی که نزد او بود، علی را به جای خویش قرار داد و شب هنگام که می خواست به سوی غار ثور برود و مشرکان، اطراف خانه او را محاصره کرده بودند، دستور داد علی(ع) در بستر او بخوابد و پارچه سبز رنگی(بُرد خضرمی) که مخصوص خود پیغمبر بود را روی خود بکشد، در این هنگام خداوند به جبرئیل و میکائیل فرمود که: من بین شما برادری ایجاد کردم و عمر یکی از شما را طولانی تر قرار دادم، کدام یک از شما حاضر است ایثار به نفس کند و زندگی دیگری را بر خود مقدم دارد؟
هیچ کدام حاضر نشدند. خداوند به آنها فرمود: اکنون علی(ع) در بستر پیغمبر خوابیده و آماده شده، جان خویش را فدای او سازد.
به زمین بروید و حافظ و نگهبان او باشید. هنگامی که جبرئیل بالای سر و میکائیل پایین پای علی(ع) نشسته بودند، جبرئیل می گفت: به به! آفرین بر تو ای علی! خداوند به واسطه تو بر فزشتگان مباهات می کند.
در این هنگام آیه ی فوق نازل شد و به همین دلیل آن شب تاریخی، لیله المبیت نامیده شده است. ۱
این آیه باشان نزولی که ذکر شد، یکی از فضایل علی(ع) است که در اکثر منابع اسلامی آمده و به قدری چشمگیر است که معاویه به خاطر دشمنی خاصی که با علی(ع) داشت، طبق روایتی چنان از این فضیلت ناراحت بود که سمره بن جندب را با چهارصد هزار درهم تطمیع کرد که بگوید: این آیه درباره عبدالرحمن بن ملجم، قاتل حضرت علی(ع) نازل شده و آن منافق جنایت پیشه چنین کرد، ولی همانطور که انتظار می رفت، حتی یک نفر این حدیثمجعول را نپذیرفت. ۲
این فضیلت مخصوص مولا است، که جان خود را به خدا بفروشد و در مقابل به خشنودی خدای جهان دست یابد.
منبع:
۱ - تفسیر نمونه، ج۲، ص۴۶.
۲ - همان، ص۸۰.
۳- گلچینی از گلستان محمدی،ص۷۸.
