سرویس مذهبی افکارنیوز- برای نجس شدن یک شیء پاک شرایط زیر لازم است:
۱. شیء پاک با نجاست برخورد(ملاقات) نماید؛ بنابراین، اگر مرداری که پهلوی آب است بوی آب را تغییر دهد به فتوای بیشتر فقها و حضرت امام(ره) آب نجس نمی شود.
۲. یکی از آن دو یا هر دو دارای رطوبت باشد؛ بنابراین، اگر هر دو خشک باشند شیء پاک، نجس نمی شود مگر در مردار، که احتیاط مستحب در اجتناب کردن است به خصوص در مردار انسان پیش از غسل دادن، البته در مردار انسان بعضی از فقها می فرمایند: بنابر احتیاط واجب اجتناب شود، هر چند خشک باشد.
۳. رطوبتش مسریه(سرایت کننده) باشد؛ بنابراین، اگر رطوبت به قدری کم باشد که به دیگری نرسد چیزِ پاک نجس نمی شود.
۴. ملاقات، در باطنِ بدن نباشد؛ اگر شیء پاک با نجاستی در داخل بدن ملاقات کند به فتوای بیشتر فقها و حضرت امام(ره) نجس نخواهد بود مگر آن که پس از خارج شدن، عین نجاست همراه آن باشد و اما چیزی که از خارج وارد بدن شده اگر در داخلِ بدن با نجاست برخورد کند بعضی از فقها بنابر احتیاطِ واجب نجس می دانند و بعضی مانند حضرت امام(ره) پاک دانسته اند.
۵. در اینکه اگر به باطنِ بدن انسان و یا ظاهرِ بدن حیوان نجاستی برسد آیا نجس می شود یا نه؟ اختلاف است بعضی از فقها مانند حضرت امام(ره) می فرمایند: نجس نمی شود[چه عین نجاست برسد و چه متنجّس] و با برطرف شدن عین نجاست پاک می باشد و نیازی به تطهیر و آب کشیدن هم ندارد.[طبق این نظریه می توان گفت یکی از شرایط آن است که شیء نجس به ظاهر بدن حیوان و باطن انسان ملاقات ننماید و گرنه نجس نمی شود.]
ملاک ظاهر و باطن: آنچه از بدن که در حال عادی دیده نمی شود مانند داخل بینی و گوش جزو باطن بدن، و باقی جزو ظاهر بدن محسوب می شود؛ بنابراین، لبها و پلکها آن مقدار که پس از بستن دیده می شود جزو ظاهر و باقی باطن است.
منبع: احکام عمومی، ج۱، ص۳۹-۴۰.
