به گزارش افکارنیوز،اگر فردی خواسته یا ناخواسته مسموم شود، با تکیه به عقل خود می تواند به راحتی بفهمد که برای دفع و از بین بردن سم باید دارو مصرف کند، در مورد گناه نیز چنین است، فرد گناه کار باید دارویی مصرف کند که تاثیرات گناه بر روح خویش را از بین ببرد. در روایات توبه به عنوان موثرترین داروی از بین برنده گناه در آدمی ذکر شده است.
توبه در لغت به معنای بازگشت است. وقتی گفته می شود فردی توبه کرد به منظور پشیمانی و بازگشت آن فرد از رفتاری آلوده به گناه است.
از مطالعه بسیاری از روایات می توان دریافت که گناه نوعی مرض است با این تفاوت که بیشترین تاثیرش بر روح آدمیست. برفرض، اگر فردی خواسته یا ناخواسته مسموم شود، با تکیه به عقل خود می تواند به راحتی بفهمد که برای دفع و از بین بردن سم باید دارو مصرف کند، در مورد گناه نیز چنین است، فرد گناه کار باید دارویی مصرف کند که تاثیرات گناه بر روح خویش را از بین ببرد، توبه به عنوان موثرترین داروی از بین برنده گناه در آدمی ذکر شده است.
آثار تربیتی توبه
توبه آثار تربیتی بسیاری دارد، گاهی ممکن است انسان گمان کند که توبه برای پی بردن به آثار تربیتی است. اگر بخواهیم روح را به جسمی تشبیه کنیم، وقتی در جسم ما بعضی از فعل و انفعالات فیزیولوژیک صورت می گیرد، مقابل آن موادی از برخی از غدد مغذی ترشح میشود و وارد خون میشود. در روح نیز این چنین است، تا ما کار بدی انجام می دهیم در روح ما غده هایی ترشح می شوند تا آن کار را توجیح کنند. عصبانی می شویم. ناسزا می گوییم و بعد از آن با دادن حق به خود شروع به دفاع کردن از رفتار اشتباه خود می کنیم. باید بدانیم که این یک وضعیت خطرناکی برای روح انسان هست، زیرا وقتی نمی تواند از اشتباه خود
دفاع کند مجبور می شود اعتقادات خود را زیر سوال ببرد. در مورد همین مسئله در قران نیز آمده است: کسانی که کار بد می کنند در آخر خدا را تکذیب می کنند.
اگر چنین حالتی در منش سیاسی، رفتار اجتماعی، رفتار فردی و اخلاق خانواده ها ایجاد بشود، انسان به انسان غیر قابل برگشت تبدیل خواهد شد. اینجاست که اثرات تربیتی توبه که همان از بین بردن رفتار دفاعی غلط انسان است اهمیت پیدا می کند. تا انسان اشتباه خود را بپذیرد و سعی در جبران و تصحیح اشتباه خود کند.
اعتراف به گناه یکی از نشانه های وجود ظرفیت های رشد در انسان که همان انتقاد پذیری است را به خوبی نشان می دهد.
وسوسه های شیطانی
از شیطان می پرسند: که تو چه وقت هلاک می شوی؟ می گوید: وقتی انسان توبه می کند. در این موقع من او را وادار به گناه نمیکنم چون انسان توبه کاری است. از هوای نفس استفاده می کنم و دوباره او را هلاک می کنم.
هوای نفس با اطاعت از خواسته های موقت و بی منفعت دل در انسان تقویت می شود، به طوری که تبعیت از آن برای انسان امری عادی می شود و در نتیجه از اهمیت عناصر مقدس در انسان می کاهد.
شیوه برخورد
باید در مقابل با کسانی که به این امراض دچارند با دقت عمل کنیم، برخی با موضع گیری شیوه تهاجمی را در مقابل این افراد به کار می گیرند که گاه مجربه شکستن غرور فرد می شود، که همانطور که شیوه غلطی است نتیجه ای نیز دربر نخواهد داشت.
اما رفتار صحیح در مقابل با چنین افراد این گونه است که باید به آنها محبت کرد و میدان داد تا متوجه اشتباه خود شوند، در مرحله های بعدی با یک قهر که آن هم نباید تداوم پیدا کند. فقط بدین جهت که صرفا علت رفتار شما فرد را به فکر فرو برده و متوجه اشتباهش کند.
در همین مورد در سوره ی توبه آمده است، پیامبر جواب سلام آنها را نداد و آنها تنها شدند و به کوه رفتند. دلشان از هم گرفت. حتی از همدیگر جدا شدند تا حسابی پشیمان بشوند. تنها شدند و دلتنگی بوجود آمد. خدا به سمت آنها توبه کرد و آنهاهم توبه کردند.
پذیریش توبه
خداوند رحمان در قرآن مي فرمايد: من بسوی بندگانم توبه کردم تا آنها بسوی من توبه کنند. پس توبه خداوند به سوي انسان مقدمه پذيرش توبه انسان است.
