به گزارش افکارنیوز، ناوهای جنگی نیروی دریایی روسیه پس از پایان آخرین رزمایش دریایی در دریای مدیترانه و دریای سیاه، با توجه به اوضاع منطقه همچنان به حضور خود در دریای مدیترانه ادامه می دهند.
در این زمینه بود که یک مقام دفتر روابط عمومی وزارت دفاع روسیه اوایل ماه جاری اعلام کرد که ناوهای روسیه برای انجام ماموریت‌های رزمی در آب‌های دریای مدیترانه باقی خواهند ماند.
این مقام از اعزام چهار فروند ناو نیروی دریایی این کشور به دریای مدیترانه خبر داده بود. به گفته وی، چهار ناو روسی در آب‌های ساحلی سوریه به انجام ماموریت می پردازند. ناوهای شرکت کننده در این ماموریت از چند ناوگان روسیه هستند.
هر چند مقام‌های روس بارها هدف از اعزام کشتی های جنگی این کشور به آب های مدیترانه در نزدیکی مرزهای سوریه را تقویت حضور در آب‌های بین‌المللی اعلام کردند، اما کارشناسان مسایل نظامی با اشاره به وجود تنها پایگاه نظامی روسیه در بندر طرطوس سوریه از برگزاری رزمایش بزرگ نیروی دریایی روسیه در سواحل شرقی آب های مدیترانه به عنوان اقدامی هشدار دهنده برای مقابله با رویکردهای مداخله جویانه احتمالی اردوگاه غربی - عربی در امور داخلی سوریه یاد کردند.
از این دیدگاه، روسیه تمامی تلاش خود را به کار می برد تا ضمن جلوگیری از هر گونه مداخله نظامی احتمالی غرب در تحولات جاری سوریه، ادامه حضور خود در بندر راهبردی طرطوس در منطقه حساس و استراتژیک خاورمیانه را حفظ کند.
با توجه به کمرنگ شدن حضور روسیه در منطقه خاورمیانه پس از فروپاشی شوروی در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، روس‌ها با درک حساسیت های منطقه خاورمیانه و به منظور احیای جایگاه سابق خود در معادلات منطقه ای علاقه زیادی به حضور چشمگیر در بندر طرطوس دارند و برگزاری رزمایش بزرگ دریایی ناوگان های دریای سیاه و بالتیک روسیه نیز اقدامی در این راستا است.
بدین ترتیب در شرایطی که کشورهای غربی برای مداخله نظامی در سوریه تلاش می کنند و همچنین در شرایطی که رقبای غربی مسکو، در جنوب دریای مدیترانه یعنی در شمال آفریقا و غرب آن، مداخله نظامی کرده اند، برگزاری این مانور گسترده‌ای پیام روشنی در برداشت. دریای مدیترانه در مداخله نظامی بازوی نظامی غرب، ناتو، در لیبی، نقشی حیاتی داشت. پس از آنکه فرانسه به مالی حمله کرد، این دریا نقش کلیدی در تدارکات جنگی فرانسه در این کشور آفریقایی پیدا کرده است.
توجه به بحران سوریه، ویژگی استراتژیک دریای مدیترانه را بیش از پیش برجسته می کند. غربی ها در ماه های اخیر تلاش گسترده ای را به زمینه چینی برای اقدام نظامی علیه سوریه معطوف کرده اند. نصب موشک های پاتریوت در مرز ترکیه با سوریه از جمله این اقدامات محسوب می شود. روس ها به شدت برابر طرح رقبای غربی شان برای تغییر اجباری حکومت های ناهمسو با غرب، از جمله حکومت بشار اسد در سوریه، مقاومت می کنند. مسکو بخشی از این مقاومت را در شکل آمادگی نظامی نشان می دهد. در دو سال گذشته، ناوگان روسیه در واکنش به افزایش تحرکات ناوگان اعضای ناتو، چند بار ناوهای خود از جمله گروه ناو هواپیمابر
آدمیرال کوزنتسوف را به این دریا اعزام کرده است.
به علاوه رفت و آمد ناوهای نظامی روسی به بندر طرطوس، که روسیه از زمان شوروی در آن پایگاه نظامی دارد، در ماه های اخیر همچنان ادامه داشته است. روسیه نشان می دهد به هیچ وجه قصد ندارد میدان را در اختیار رقبای غربی اش بگذارد. دریای سیاه هم از این قاعده مستثنی نیست. غرب، زمانی تسلط شوروی بر شمال و شرق دریای سیاه را شکسته بود. از جمله غرب روند پذیرش گرجستان در ناتو را آغاز کرده بود. روس ها با حمایت از استقلال آبخازیا و کمک به تجزیه گرجستان، درصدد برآمدند فرصت از دست رفته را جبران کنند و در همین چارچوب در آبخازیا، پایگاه نظامی تاسیس کردند. کارشناسان مسائل نظامی با استناد به
افزایش حضور نظامی روسیه در آب های مدیترانه در ماه های اخیر از این رویداد به عنوان اقدام پیشگیرانه مسکو برای مقابله با اقدامات یکجانبه گرایانه غربی ها برای تشدید فشارها علیه دولت سوریه یاد می کنند.
این کارشناسان با توجه به اقدامات فراقطعنامه ای و غیرقانونی ناتو در لیبی از یک سو و وجود تنها پایگاه دریایی بازمانده از دوره شوروی در بندر طرطوس سوریه از اعزام ناوهای جنگی روسی به آب های مدیترانه به عنوان قدرت نمایی روس ها در این منطقه حساس یاد می کنند.
به گفته تحلیلگران، رزمایش بزرگ دریایی روسیه در واقع واکنش به تحرکات نظامی ناتو در منطقه خاورمیانه بود و درجهت ایجاد نوعی موازنه در مقابل اقدامات غرب انجام شد. روسیه با انجام این رزمایش فقط قصد نمایش قدرت نداشت، بلکه در صدد پایه ریزی توازن نظامی جدید و نشان دادن توانمندی این کشور برای ایفای نقش موثرتری در صحنه بین المللی است.
