به گزارش افکارنیوزبه نقل از مهر، شهریور سال ۸۸ ماموران پلیس آگاهی شیراز از قتل پسر جوانی در جریان یک درگیری خیابانی با خبر شدند. کارآگاهان پس از حضور در محل دریافتند که حسین با ضربه های کارد به قتل رسیده است.

از سوی دیگر شاهدان ماجرا در جریان تحقیقات گفتند، مقتول در حال عبور از خیابان بود که پسر جوانی سد راهش شد و با هم درگیر شدند. پسر ناشناس با ضربه چاقو مقتول را به شدت مجروح کرد و سپس از محل درگیری گریخت.

ماموران سپس به تحقیق از خانواده حسین پرداخته و متوجه شدند او از مدت ها قبل با یکی از دوستانش به نام آرش اختلاف داشته است.

با کشف این سرنخ دستگیری آرش در دستور کار پلیس قرار گرفت و ماموران زمانی که سراغ متهم رفتند متوجه فرار او همزمان با قتل شدند. پس از تجسس های گسترده متهم به قتل دستگیر و در بازجویی ها به کشتن دوستش اعتراف کرد.

او درباره انگیزه اش از قتل گفت: مدت ها بود که با حسین اختلاف داشتم و به دنبال فرصتی بودم تا از او انتقام بگیرم. روز حادثه با مقتول روبرو شده و بر سر همان اختلاف قدیمی درگیر شدیم. در یک لحظه کنترلم را از دست داده و با ضربه چاقو او را کشتم.

با تکمیل تحقیقات پرونده به شعبه دوم دادگاه کیفری استان فارس فرستاده شد. در جلسه محاکمه اولیای دم خواستار قصاص قاتل پسرشان شدند.

متهم نیز با قبول اتهامش اعترافات قبلی خود را تکرار کرد و گفت: من نمی خواستم حسین را بکشم. آن روز به خاطر مصرف مشروبات الکلی حالت عادی نداشتم.

پس از آخرین دفاعیات متهمان و وکلای آنها قاضی عرفانی زاده همراه چهار قاضی مستشار دادگاه - فارسی، رستگاری، مظفر و سجادی نژاد - وارد شور شده و آرش را به قصاص محکوم کردند.