تعطیلات نیم فصل فوتبال ایران چند روز دیگر آغاز می شود و تیم های حاضر در لیگ برتر هم به رسم فوتبال حرفه ای قصد دارند از تعطیلات نهایت استفاده را ببرند و با برگزاری اردوهای آماده سازی نقاط ضعف خود را برای حضور در نیم فصل دوم برطرف کنند. اکثر تیم هایی که نامی دهان پر کن برای خود دارند برای تعطیلات آذر ماه برنامه سفر خارجی تدارک دیده اند و در این بین بیشتر از همه نام کشورهای امارات و ترکیه برای برگزاری اردوهای تدارکاتی به چشم می خورد.
این امر که تیم ها برای رفع نقاط ضعف باید در بین تعطیلات نیم فصل اقدام به برپایی اردوهای تدارکاتی کنند در فوتبال جهان امری طبیعی است، اما در فوتبالی که هیچ اثری از حرفه ای شدن نمی بیند این اردوها چه جایی می تواند داشته باشد. و دو نکته در باب انتخاب کشورهای ترکیه و امارات:
۱. سوال فنی اینجاست که؛ ملاک انتخاب این دو کشور برای برگزاری اردو چیست؟ آیا به رسم اردوهای میان فصل تیم های اروپایی قرار است تیم های نامدار در این شهرها به مصاف باشگاه های ما بروند؟ خودمان را جای تیم های معتبر بگذاریم، فوتبال ما چه دارد که نامداران برای بازی با ما مشتاق باشند؟
یکی از گزینه های سفر ترکیه و مشخصا شهر آنتالیا است در حالیکه می بینیم تیم هایی نامدار ترکیه مانند گالاتسرای و فنرباغچه اصولا وقت خود را برای بازی با تیم های ایرانی اختصاص نمی دهند و طی سالهای گذشته کمتر به یاد داریم تیمی نامدار از ترکیه به مصاف تیم های باشگاهی ایرانی برود. حساب اردوهای دبی و تیم های عربی هم که کاملا مشخص است، کشوری که با آغوش باز میزبان اردوی زمستانی بسیاری از نامدارن فوتبال است و ما باید برای برگزاری اردوی تدارکاتی از مسئولان باشگاه های شیخ نشین کسب اجازه کنیم.
اما بحثاینجاست که تیم های اروپایی در این زمان مشغول بازی های باشگاهی هستند و اگر هم اردوی تیم های ایرانی در زمان برگزاری اردوهای تیم های اروپایی باشد این تیم ها یا به مصاف تیم های ایرانی نمی روند و یا اینکه هزینه های گزاف برای بازی تدارکاتی درخواست می کنند. در شرایطی که می دانیم تیم های صاحب فوتبال اروپایی به مصاف ما نمی روند و تمامی بازی های برگزار شده در این اردوها با تیم ها درجه چندم است به راحتی می توان روند آماده سازی را بدون پرداخت هزینه با تیم های داخلی برگزار کرد.
۲. و اما این اردوها از بعد غیر فوتبالی؛ اردوهایی که تیم ها برگزار می کنند معمولا به همراهی کاروانی حداقل چهل نفره می انجامد که البته این چهل نفر هم در صورتی است که افراد اضافه بر چارت تیم و نور چشمی ها با تیم اعزام نشوند. به راستی این دو کشور چه دارند که تیم های ما به محض تعطیلی لیگ آماده سازی را بهانه ای می کنند برای سفر به دبی و آنتالیا؟
در شرایطی که باشگاه های ایرانی به اتفاق از کمبود پول گلایه می کنند حداقل هزینه سفر و اقامت چهل نفر در هتل چهار ستاره با احتساب هزینه بلیط هواپیما برای یک هفته در ترکیه سیصد و نود و شش میلیون تومان؛ و برای یک هفته در امارات چهارصد و شصت و چهار میلیون تومان است. دقت کنید این هزینه ها بدون احتساب هزینه های روند آماده سازی، پرداخت به تیم ها برای برگزاری بازی تدارکاتی و جزئیات تیم(مانند هزینه غذا) است.
اگر دبی را به خاطر آب و هوای معتدلش در زمستان مدنظر داشته باشیم می توانیم در همین خلیج فارس جزیره کیش را انتخاب کنیم که هزینه سفر و اقامت در بهترین هتل ها برای همان چهل نفر چهل و سه میلیون تومان می شود. و اگر هم شهر آنتالیا را به خاطر شرایط سرد آب و هوایی در نظر داریم می توانیم به شهر رامسر با هوایی مشابه اشاره کنیم که هزینه ای بالغ بار بیست و چهار میلیون تومان را در بر دارد.
و اما در انتها سوالی که جا دارد مدیران این تیم ها پاسخ دهند این است که در شرایطی که اوضاع اقتصادی کشور رو به راه نیست چه لزومی دارد تیم های ما به سفرهای خارجی با هزینه های سرسام آور اعزام شوند؟
