رئال مادرید با وجود همه مشکلات، ارائه یک بازی به نسبت ضعیف به جز در مقطع ابتدایی هر دو نیمه، از یک وضعیت بسیار دشوار سربلند بیرون آمد. می‌توان گفت که بیشتر از فوتبال، از قدرت خط حمله اش سود برد. بیشتر از ایده‌های تاکتیکی، شانس داشت، اما با این حال به خاطر ضعف‌هایش شکست نخورد و نفس تهاجمی آتالانتا را تا حد ممکن مهار کرد.
داشتن کورتوا درون دروازه بیشتر از یک بیمه عمر است. این پیروزی چشم‌انداز اروپایی رئال مادرید را روشن می‌کند، که می‌داند بهتر است به همین قانع نشود. رئال از نظر ساختاری همچنان تیمی بسیار ضعیف و شکننده‌تر از آنچه است که باید باشد و این روند از ابتدای فصل ادامه دارد.
آنچلوتی با هدف خنثی کردن فشار تیم گاسپرینی و یارگیری‌های فردی حریف، تیمش را برای بازی آماده کرد. در این زمینه، رئال مادرید با حرکات امباپه یا خود بلینگام در پشت خط دفاعی آتالانتا به خوبی عمل کرد. استفاده از توپ‌های دوم و ارسال‌های بلند نیز اولویت رئال بود، اما رئال پس از پیش افتادن به سرعت گیج شد. مالکیت توپ برایش دوامی نداشت، چیزی که با نگاه به ترکیب تیم قابل درک نیست. تیمی با بازیکنان توانمند نمی‌تواند اشتباهاتی کاملاً قابل اجتناب را تکرار کند یا فقط به انتقال‌های سریع به عنوان تنها مدل بازی تکیه کند.
با از دست دادن سریع توپ توسط رئال، آتالانتا با مدافعان کناری و مرکزی خود در زمین شروع به رشد کرد؛ و از مشکلات لوکاس واسکز تحت تاثیر بازی عالی لوکمن بهره برد. مدافع اسپانیایی مشکلات خود را در دفاع برابر بازیکنان سطح بالا در یک به یک‌ها نشان داد، در حالی که ستاره نیجریه‌ای بار دیگر نشان داد که چه بازیکن باکیفیتی است. آتالانتا سرعت تیمی خود را افزایش داد، توپ‌ها را بین خطوط فرستاد و منطقه‌ای را که رودیگر، شوآمنی (به جز در پنالتی) و کورتوا با نوعی اقتدار حفظ کرده بودند، اشغال کرد.
تیم گاسپرینی ثابت کرد که تیمی بزرگ است، به ویژه در حمله، با تحرک دائمی که فضا‌ها را در همه جا باز می‌کند و موقعیت‌های بزرگ گل را ایجاد می‌کند. در مقابل، رئال مادرید هنوز اینگونه نیست، اگرچه آنچلوتی به دنبال رسیدن به تعادل با فرمول‌های ابتدایی مانند استفاده از دو هافک محوری (سبایوس-والورده) یا سه مدافع مرکزی در دقایق آخر بود. اما خلاقیت‌های فردی مهاجمان، بار دیگر مشکل را حل کردند. کورتوا بیشتر از حد تصور توپ‌ها را مهار کرد، بلینگام رهبری خود را در همه مناطق زمین گسترش داد و وینیسیوس با پنجاه درصد آمادگی، مهره‌ای تعیین کننده بود.
دیشب رئال طبق سنت همیشگی اروپایی خودش برنده شد، همان DNA معروف که برای کسی جز هوادارانش قابل درک نیست.
