حسن هانی زاده ؛ کارشناس مسائل منطقه: جمهوری اسلامی ایران تا سال 2000 در قالب و چهارچوب‌هایش مشخص و عمیق با مرحوم حافظ اسد رابطه داشت. حافظ اسد یکی از قدرت های عربی منطقه به شمار می رفت و ایران هم در این راستا سعی داشت همواره ارتباطش با او را حفظ نماید. پس از مرگ او و روی کار آمدن بشار اسد؛ پیشنهادهایی از سوی آمریکا انجام گرفت تا از این طریق بشار را از ایران جدا کند. البته بشار در آن برهه به وصیت پدرش عمل کرد و رابطه خودش با ایران با کم نکرد.
در همین راستا، جمهوری اسلامی ایران در بحرانی که سال 2011 شعله ور شد؛ از اسد حمایت کرد و با کمک محور مقاومت و روسیه سوریه را از چنگال گروه‌های تروریستی نجات دادند. به مدت 13 سال اسد توانست در برابر 150هزار عنصر تروریست در قالب 700 گروه مقابله کند و در این بین حمایت و پشتیبانی ایران را نیز با خود به همراه داشت.
اما متأسفانه سوریه و دولت بشار اسد سیاست واحدی را در برابر ایران اتخاذ نکردند و کم کم زمزمه های فاصله گرفتن او از ایران شنیده شد. دو سال قبل که سوریه بار دیگر به اتحادیه عرب بازگشت؛ وعده هایی از کشورهای عربی دریافت کرد که یکی از شرایط آن دوری از ایران و مقاومت بود. حتی در ایام اخیر نیز ایران مجددا به سوریه این پیشنهاد را داد که با دخالت در کشورش به مقابله دوباره با تروریست‌ها بپردازد که خود دولت سوریه این پیشنهاد را رد کرد.
این بی توجهی ها فرصتی را فراهم آورد تا نیروهای مخالف و تروریست های تکفیری در ادلب که تحت اشغال ترکیه بود به بازسازی خود بپردازند و از نظر مالی، نظامی و امنیتی از سوی ترکیه، آمریکا و غرب تأمین شوند تا در زمان مناسب ضربه خود را به نظام بشار اسد وارد سازند. ضمن اینکه باید گفت بشار اسد بخشی از ژنرال های علوی پایبند به اصول حافظ اسد را از ارتش برکنار کرد و این امر موجب شد شکاف‌های سنگینی در ارتش سوریه به وجود بیاید که نتیجه آن عدم توانایی مقابله با تروریست ها شد. تزلزل سیاسی و فاصله گرفتن بشار اسد که نتیجه آن سقوط دولتش است، سوریه را در یک چرخه بی ثباتی فروبرده و گروه های غالب ایده ای برای دولت سازی و اداره کشور ندارند و معلوم نیست چه آینده ای برای سوریه در انتظار است.
