سرانجام بعد از شش ماه خانه نشینی، تیم ملی زنان در فیفادی نوامبر دو مسابقه دوستانه مقابل اردن در طی سه روز انجام داد تا پس از تقابل با بلاروس در خرداد ماه گذشته، طی یک سال و نیم اخیر، تیم ملی زنان با دومین تیم تقابل کند!
شانزده فرودین سال ۱۴۰۲، یعنی درست ۲۰ ماه پیش بود که تیم ملی زنان ایران با برتری مقابل میانمار جواز حضور در دوم رقابت‌های مقدماتی برای صعود به المپیک پاریس را کسب کرد. از ۲۰ ماه قبل تا لحظه نگارش این گزارش، تیم ملی زنان ایران در هیچ تورنمنتی به پیروزی نرسیده است. طی این مدت این تیم تنها ۱۰ مسابقه داشته است که دو تساوی و هشت باخت حاصل کار شاگردان مریم آزمون بوده است!
شکست در مسابقات انتخابی المپیک مقابل رقبای سرسختی مثل استرالیا و فیلیپین، نتیجه‌ای غیرمنتظره نبود. شکست دو بر صفر مقابل استرالیا، متحمل شدن شکست یک بر صفر مقابل فیلیپین، نتایجی نبود که موجب انتقادات رسانه‌ها و عموم مردم علیه تیم ملی زنان شود. در حقیقت ظرفیت این تیم برای جامعه مشخص است و کسی توقعی بیش از آنچه باید ندارد، آنچه بدیهی و البته منطقی است، کسب نتایجی آبرومندانه در مقابل تیم‌های بزرگ و تماشای سیر صعودی این تیم است که با بیشتر شدن توجه رسانه‌ها، توقعی به جا است. اما آیا تیم ملی زنان ایران در مسیر پیشرفت قرار دارد؟ با بررسی نتایج این تیم مقابل تیم‌هایی که از نظر رنکینگ فیفا به تیم ملی زنان ایران نزدیک هستند، به جواب مشخصی خواهیم رسید.
تیم ملی زنان ایران در خرداد ماه سال جاری مقابل بلاروس قرار گرفت و طی دو مسابقه در تهران مقابل این تیم متحمل دو شکست شد! ایران هم‌اکنون در جایگاه شصت و چهارم جهان قرار دارد و بلاروس هم تیم شماره پنجاه و پنج فیفا است! بعد از شش ماه این بار ایران به اردن سفر کرد تا برابر آشناترین رقیب تاریخ خود قرار بگیرد. اردن، تیمی که پیش از این یازده بار به مصاف زنان ایران آمده بود و حاصل آن پنج شکست، سه پیروزی و سه تساوی در وقت‌های قانونی بوده است! پس این فرصتی مناسب برای شکستن طلسم ۲۰ ماهه بود.
اردن تیم شماره هفتاد و چهارم جهان، با رتبه‌ای ۱۰ پله‌پایین‌تر از زنان ایران طی دو مسابقه به یک تساوی بدون گل و یک پیروزی دو بر یک مقابل ایران رسید! تنها قسمت امیدبخش این دو مسابقه هم گلزنی افسانه چترنور بود که بعد از ۸۷۳ دقیقه تیم ملی زنان ایران را به گل رساند!
سیر نزولی تیم ملی زنان در ماه‌های گذشته واضح است و این در شرایطی است که هشت ماه از عدم رای اعتماد مجمع به مریم منظمی، سرپرست نایب رئیسی زنان در فدراسیون فوتبال می‌گذرد و در طی این هشت ماه هیچ‌کدام از مدیران فدراسیون هیچ اظهارنظر و واکنشی در خصوص غیبت نفر اول فوتبال زنان در فدراسیون نداشته‌اند به نظر می‌رسد ناکامی‌های این تیم، دغدغه هیچ یک از آن‌ها نیست!
