موضوع FATF و لزوم خروج از فهرست سیاه این نهاد این روزها مجدداً بر سر زبان‌ها افتاده است. بارها دولت چهاردهم اعلام کرده است که «حل مسأله‌ی FATF» در دستور کار دولت قرار داشته و مسئولین مربوطه در حال پیگیری موضوع هستند. فارغ از مباحث فنی که مؤید پایین بودن احتمال محقق شدن این وعده است، توجه به یک نکته‌ی دیگر هم حائز اهمیت است: تلاش برای خروج از فهرست سیاه FATF به‌نوعی به معنای به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی است.
توضیح آن‌که سازوکار رأی‌گیری در FATF از نوع اجماعی، یعنی ضرورت هم‌راهی همه‌ی اعضا است. برای خروج از فهرست سیاه این نهاد، ارزیابی‌های انجام‌شده درباره‌ی کشور مورد نظر (مثلاً جمهوری اسلامی ایران) در جلسه‌ای با حضور همه‌ی اعضای اصلی FATF ارائه می‌شود و سپس رأی‌گیری درباره‌ی تغییر یا عدم تغییر وضعیت آن کشور انجام خواهد گرفت.
از طرفی، رژیم صهیونیستی یکی از اعضای رسمی گروه اقدام مالی موسوم به FATF است. این بدان معناست که برای خروج از فهرست سیاه FATF باید رسماً روی هم‌راهی و رأی مثبت رژیم صهیونیستی حساب باز کنیم. جدا از این واقعیت که رژیم صهیونیستی هرگز به نفع جمهوری اسلامی رأی نخواهد داد، خود اصل پیگیری این موضوع از سمت ایران به معنای به رسمیت شناختن حضور و رأی رژیم صهیونیستی است. این امر در تضاد کامل با سیاست‌های کلی جمهوری اسلامی مبنی بر عدم به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک کشور است.
