رضاییان بمب نقل و انتقالاتی بود و آنقدر تجربه در سطح بالای حرفه‌ای داشت که بتواند بار زیادی از استقلال را به دوش بکشد.
رامین به عنوان ستاره در استقلال استارت زد و چه در لیگ برتر و چه در آسیا مهره تعیین کننده این تیم بود. حتی بعد از باخت اول مقابل استقلال خوزستان در هفته سوم، باز رامین مقابل نساجی در هفته پنجم تکیه‌گاه تیم بود.
اما بعد از یک اشتباه در پر کردن آفساید مقابل نساجی، رامین در دربی زمینه ساز پنالتی حریف شد. مسابقه‌ای که با همان گل به سود پرسپولیس تمام شد اما بزرگترین اختلافات را میان کارشناسان و کادر فنی وقت استقلال ایجاد کرد.
بسیاری از بزرگان استقلال و کارشناسان فوتبال نسبت به تعویض رامین قبل از زدن پنالتی کنعانی زادگان انتقاد کردند. آنها با اشاره به یک اصل انکارناپذیر فوتبال می‌گفتند: مدافعی که اشتباه می‌کند و با اشتباه او دروازه تیمش باز می‌شود، انگیزه زیادی برای جبران دارد و مربی باید به او فرصت جبران بدهد.
به خصوص که رامین ستون اصلی حملات استقلال بود. دیدیم که نکونام رو به ارسال‌های بلند آورد و هرچه بازیکن بلند قد داشت را به میدان فرستاد، اما رامین به عنوان بهترین ارسال کننده تیمش را بیرون کشید.
در فوتبال نمی‌شود در مورد اتفاقی که نیفتاده نظر قطعی داد، شاید رامین در زمین هم می‌ماند و هیچ کاری نمی‌کرد اما در بازی مقابل خیبر خرم آباد ثابت شد که انگیزه جبران چقدر می‌تواند کمک کند.
روی گل اول بازی رامین ناخودآگاه سرش را عقب کشید و توپ مستقیم از نقطه کرنر به درون دروازه رفت. حسینی به هوای زدن ضربه توسط رامین ایستاده بود و وقتی توپ به او رسید که دیگر خیلی دیر شده بود.
اما دیدیم که در نیمه دوم که جای دو تیم در زمین عوض شد، رامین درست روی همان دروازه و همان نقطه‌ای که نیمه اول سرش را دزدید، حاضر بود و با همان ضربه سر گل مساوی را زد و دروازه میزبان را باز کرد.
البته استقلال به خیبر باخت اما رامین توانست این اصل فوتبالی را دوباره اثبات کند. اینکه بازیکن برای جبران اشتباهش انگیزه بیشتری دارد و معمولاً مربیان بازیکنی را که حتی دروازه خودی را باز کرده باشد، بیرون نمی‌کشند و او آنقدر حمله می‌کند تا اشتباهش را جبران کند.
در برابر خیبر ثابت شد که تعویض نکونام در دربی به این دلیل هم اشتباه بود!
