سپند امیرسلیمانی گفت: من مریض و در بیمارستان بودم با پخش «کلبه عموپورنگ» همزمان شده بود، پیام های عجیبی از بچه‌ها می‌گرفتم. یک فایل صوتی از طرف یک دختر ۳ ساله به نام فاطمه برای من آمده بود که گفته بود: «من پارسال از فرشته مهربون لباس عروس خواستم و الان یه هفته است که می گم لباس عروس نمی‌خوام.»
سپند امیرسلیمانی بازیگر سینما و تلویزیون، در تازه‌ترین فعالیت هنری‌اش با حضور در شبکه نمایش خانگی، به دنیای کودکان قدم گذاشته است. او در سریال «لالایی» نقش «مسعود» را برعهده دارد و با بازی در کنار داریوش فرضیایی، خاطرات کودکی را برای مخاطبان زنده می‌کند.
کودک جدی ترین حوزه کاری هنرمند است
سپند امیرسلیمانی درباره دغدغه مندی اش نسبت به کار کودک و حضور در مجموعه «لالایی» بیان کرد: به نظرم حوزه کودک یکی از جدی‌ترین حوزه‌های کاری هنرمند است چون قرار است به بچه‌ها آموزشی دهیم که در آینده به دردشان بخورد و در زندگی به کار بگیرند. به همین دلیل، همیشه کار کودک برای من، کار مهم و ارزشمندی بوده و اگر کمتر در این ژانر دیده شده‌ام به دلیل نبود فرصت کافی است.
وی اضافه کرد: در دوره ما کارهای کودک جذابی تولید می شد که مخاطبان زیادی داشت مثل «مدرسه موش ها» که خیلی آموزنده بود یا آخرین سال هایی که من در مقطع راهنمایی بودم «کلاه قرمزی» آمد که تا این سال ها هم بوده است. این نشان می دهد اگر کار کودک درست انجام شود، می‌تواند ادامه‌دار باشد و مخاطب را در هر شرایطی با خودش همراه کند. خود داریوش فرضیایی و کاراکتری که از خود ساخته است نمونه موفق دیگری است که بیست و چند سال کار کرده است و هنوز بچه‌ها و خانواده‌ها مشتاق دیدنش هستند. برای من هم تلاقی دغدغه کار کودک با همکاری در گروه «لالایی» بسیار خوشایند بوده است.
مخاطب پورنگ از فرد ۳۰ ساله تا کودکان
این بازیگر درباره رده سنی مخاطب «لالایی» گفت: فکر می‌کنم کاری که داریوش فرضیایی در آن حضور داشته باشد، خانوادگی است چون افراد سی ساله‌ای را دیده‌ام که با بچه‌هایشان آمده‌اند و گفته‌اند که ما در کودکی مخاطب برنامه‌های شما بوده‌ایم و الان با فرزندمان سریال «لالایی» را دنبال می‌کنیم. ما در ساخت این سریال به سمت دیکته کردن مسائل آموزشی نرفتیم و تمام تلاشمان بر این بوده که مفاهیمی به مخاطب منتقل شود که هم برای کودک آموزنده و هم برای بزرگسال، خوشایند باشد.
امیرسلیمانی درباره تنوع تولیدات نمایشی در پلتفرم ها بیان کرد: اساساً من اهل غر زدن نیستم اما اجازه دهید کمی غر بزنم، اینکه سبد متنوعی از محصولات در شبکه نمایش خانگی ارائه می‌شود اتفاق مثبتی است اما چطور انجام شدنش هم مهم است. متاسفانه این روزها در پلتفرم‌ها، حضور بازیگران مشخصی در سریال های متفاوت در حال تکرار شدن است. اینکه از بازیگران مختلفی در کارها دعوت شود، اتفاق بهتری است. مثلاً حالا که کار کودک در نمایش خانگی شروع شده نباید اینطور باشد که فقط گروه ما کار کودک بکند و بقیه اجازه ساخت یا بازی کردن در این ژانر را نداشته باشند.
خدا را شکر من در تمام این سال‌ها کارم را کرده‌ام، بازی ام را کرده‌ام و اگر نشده سراغ تیزر و ساخت تله‌فیلم و اجرا رفته‌ام. ولی چرا هر چقدر پروژه هایمان بزرگتر و گسترده تر می‌شود، دایره تنگ تر می‌شود؟ چرا تعداد هنرمندان کم کار یا بیکار، بیشتر می‌شود؟ آن زمانی که سالی پنج سریال ساخته می‌شد افراد بیشتری در حال فعالیت بودند تا الان که سالی ۳۰ سریال تولید می‌شود. تنوع خوب است اما به شرطی که در انتخاب بازیگران کارها هم وجود داشته باشد. متولیان و تولیدکنندگان فرهنگی ما علاوه بر در نظر گرفتن ذائقه مردم، باید حواسشان به معیشت هنرمندان هم باشد.
زمان پخش «کلبه عمو پورنگ» در بیمارستان بودم
وی درباره نظر برخی هنرمندان که معتقدند در کار کودک دیده نمی شوند، اظهار کرد: با بخش دیده نشدن به شدت مخالف هستم. زمانی که من مریض و در بیمارستان بودم با پخش «کلبه عموپورنگ» همزمان شده بود، پیام های عجیبی از بچه‌ها می‌گرفتم. یک فایل صوتی از طرف یک دختر ۳ ساله به نام فاطمه برای من آمده بود که گفته بود: «من پارسال از فرشته مهربون لباس عروس خواستم و الان یه هفته است که می گم لباس عروس نمی‌خوام، تابنده حالش خوب شه». دیگر از این بالاتر چطور می خواهید دیده شوید؟ شاید برخی از انتظارات برای دیده شدن، دیده شدن‌های با منفعت باشد وگرنه کار کودک مخاطب زیاد دارد.
این بازیگر درباره اینکه خودش مخاطب کدام برنامه‌های کودک بوده است؟ توضیح داد: زمان ما خاله‌ها و عموها وجود نداشتند و برنامه‌ها شکل دیگری داشت. من مخاطب برنامه های خانم رضایی، خانم خامنه و خانم پوریامین بودم. بچه های امروز به واسطه دسترسی آسان به اینترنت و تکنولوژی و محتواهای متعدد، آگاه تر از کودکان گذشته هستند و اختیار بیشتری در انتخاب نوع تفریحات دارند.
امیرسلیمانی درباره همراهی کودکان این نسل با برنامه های کودک عنوان کرد: برنامه ها باید به استانداردهای مد نظر این نسل رسیده باشد. ما در «لالایی» به ۸۰ درصد این استاندارد رسیده‌ایم. بچه‌های امروز در مهدکودک و کلاس‌های مختلف در معرض آموزش‌های متنوعی قرار می گیرند. بنابراین در تولید برنامه کودک، نمی‌توانیم مثل گذشته به مفاهیم و اصول خیلی ابتدایی تکیه کنیم. در برنامه سازی نباید عقبگرد کنیم و از لحاظ بصری هم باید یک کار باکیفیت و جذاب بسازیم که کودک را ترغیب به تماشا کند.
وی در پایان درباره این روزهای تلویزیون یادآور شد: احساس می‌کنم سوءتفاهمی بین مدیران و قشر هنرمند وجود دارد که در این سال ها شکاف عمیقی را ایجاد کرده و منجر به خروجی حال حاضر شده است. دلیلش به نظر من عوض شدن مدیران تلویزیون است. تلویزیون، سال ها قبل برای فردی بستر دیده شدن فراهم کرده و با زحمت و صرف پول و زمان، روی او سرمایه گذاری کرده در حالی که مدیر بعدی که به تلویزیون می‌آید، همان هنرمند را کنار می‌گذارد. اینکه هر سری افراد تازه‌ای می‌آیند که با ورودشان، برخی از سرمایه‌های انسانی تلویزیون از بین می رود، سرانجام خوبی برای این رسانه و هنرمندان نخواهد داشت.
