تحقیقات علمی نشان دادند که یک راه ساده، ایمن و اقتصادی برای تسکین درد می‌تواند چراغ یا نور سبز باشد. یک مطالعه جدید روی حیوانات نیز زیربنای بیولوژیکی و درواقع نحوه عملکرد آن را نشان می‌دهد. دانشمندان حداقل به مدت نیم قرن است که در حال بررسی اثرات کاهش درد نور سبز هستند و اکنون به سرنخ‌هایی در این مورد دست یافته‌اند.
نور سبز ؛ راهی ساده، ایمن و مقرون به صرفه برای کاهش درد
در یک مطالعه جدید بر روی موش‌ها به رهبری عصب شناس، یو لانگ تانگ (Yu-Long Tang) از دانشگاه فودان در شانگهای به بررسی سلول‌های چشمی و مسیرهای مغزی پرداخته شد که پس از قرار گرفتن در معرض نور سبز با شدت کم، زیربنای تسکین درد هستند.
محققان در طی مجموعه‌ای از آزمایش‌ها کشف کردند که مخروطی‌ها و استوانه‌ای‌ها (سلول‌های چشمی که نور را حس می‌کنند) در اثرات کاهش درد به واسطه نور سبز در موش‌های سالم و موش‌های دارای مفاصل ملتهب نقش دارند.
محققان در طی آزمایش‌ها، سلول‌های خاصی را غیرفعال کردند تا به تاثیر آن‌ها بر احساس درد حیوانات پی ببرند. هنگامی که آن‌ها سلول‌های استوانه‌ای را در برخی از موش‌ها غیرفعال کردند، آن موش‌ها در واکنش به نور سبز فقط مقدار کمی کاهش درد داشتند.
اما موش‌هایی که سلول‌های مخروطی آن‌ها غیرفعال بود، هیچ نشانه‌ای از تسکین درد نشان ندادند. تانگ و همکارانش در مقاله خود اینگونه توضیح دادند:
ما دریافتیم که گیرنده‌های نوری مخروطی شبکیه برای تسکین درد به واسطه نور سبز ضروری هستند؛ در حالی که استوانه‌ای‌ها نقش ثانویه دارند.
سپس دانشمندان مسیری را که سیگنال‌های الکتریکی از چشم به مغز طی می‌کردند، دنبال کردند. سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای با دریافت نور سبز، گروهی از سلول‌های مغزی در هسته ژنیکوله بطنی را تحریک می‌کنند که به طور کلی با اثرات ضددردی نور روشن مرتبط هستند.
در این قسمت از مغز، نورون‌ها هورمونی را بیان می‌کنند که در سیگنال‌دهی درد نقش دارد. سپس این سلول‌ها پیام را به بخش دیگری از مغز به نام هسته رافه پشتی منتقل می‌کنند که درد را تعدیل می‌کند و به طور موثری احساس درد را کاهش می‌دهد.
مطالعات مختلف بر روی حیوانات، مکانیسم‌های دیگری، مانند گیرنده‌های درد در نخاع را که در اثر کاهش درد نور سبز نقش دارند، شناسایی کرده‌اند. البته این مسئله با توجه به پیچیدگی تجربه درد در بدن تعجب‌آور نیست.
تسکین درد در جوندگان به نسبت انسان‌ها بسیار متفاوت است؛ با این حال این مطالعه موفق شده تا مدارهای درد را در مغز پستانداران مشخص کند که به ورودی‌های بصری پاسخ می‌دهند. این اکتشاف درک ما را از یک راه ایمن و آسان برای سرکوب آن‌ها گسترش می‌دهند.
مشخص نیست که درک رنگ بین انسان و جوندگان قابل مقایسه است یا خیر. اما اثبات شده که قرار گرفتن در معرض نور سبز هم در انسان و هم در جوندگان درد را کاهش می‌دهد. برطبق گفته تانگ، احتمالاً سایر مناطق مغز نیز در این مسئله درگیر هستند.
البته قرار دادن افراد در معرض ۸ ساعت نور درمانی در روز، علمی یا امکان پذیر نیست. بنابراین باید بررسی شود که آیا دوره‌های کوتاه مدت درمان با نور سبز در تسکین درد موثر است یا خیر.
در این رابطه، نتایج دلگرم کننده‌ای از مطالعات دیگر وجود دارد. یک مطالعه بر روی موش‌ها نشان داد که تسکین درد ناشی از نور سبز ممکن است اثرات طولانی مدت داشته باشد و حتی تا ۴ روز پس از درمان ادامه یابد.
آزمایش‌های بالینی اخیر نیز گزارش داده‌اند که هر روز چند ساعت درمان با نور سبز، شدت درد را در گروه کوچکی از بیماران فیبرومیالژیا و تعداد روزهای سردرد در بیماران میگرنی کاهش می‌دهد. نور سبز می‌تواند برای بیماران پس از عمل جراحی مفید باشد و وابستگی آن‌ها به مسکن‌ها را کاهش دهد.
اگر بتوان چنین مطالعاتی را درمورد بیماران بیشتری تکرار کرد، ممکن است راه برای درمان با چراغ سبز هموار شود تا درنهایت به عنوان یک روش جایگزین برای کاهش درد استفاده شود.
مواد افیونی در تسکین درد موثر هستند؛ اما اعتیادآور هستند. دانشمندان هنوز درباره مقایسه نور سبز با این مواد مسکن اطلاعاتی ندارند.
یافته‌های اخیر به درک ما از تاثیر خوب وقت گذراندن در طبیعت می‌افزاید. جالب است که جنگل به رنگ سبز خود می‌تواند سیستم عصبی ما را به روش‌های متعدد آرام کند.
