این یک واقعیت است که الکسی گندوز مهره ای قابل اطمینان برای سرخ پوشان تهرانی است. این دروازه بان الجزایری و البته ملی پوش در شرایطی به پرسپولیس ملحق شد که از نظر روحی فشار زیادی را تحمل می کند. او جانشین یکی از بهترین دروازه بان های تاریخ فوتبال ایران شده و طبیعی است که در هر شرایطی با بیرانوند مقایسه می شود و همین امر باعث می شود تا او از نظر روحی فشار بسیار زیادی را به دوش بکشد. کم نبوده اند بازیکنانی با توانایی های بالا که به تیمی منتقل شدند اما قیاس آن ها با نفرات قبلی باعث شد تا هرگز نتوانند توانایی های خود را به معرض نمایش بگذارند.
دم دست ترین چهره ای که در این قیاس می گنجد شاید رضا اسدی باشد. هافبک خوش قد و قامت و کاربلدی که با تلاش زیادی مدیران پرسپولیس به این تیم پیوست اما از شانس بد در مقطعی پیراهن سرخ را به تن کرد که هافبکی چون احمد نورالهی از این تیم جدا شده بود. همین موضوع باعث شد تا در هر بازی و هر بار اسدی و نورالهی با هم قیاس شوند. آن هم در شرایطی که تفاوت نوع و سبک بازی این دو بازیکن بسیار زیاد است. نتیجه اش هم همانی شد که همه می دانند.
حال الکسی گوندوز در چنین شرایطی جانشین بیرانوند شده است و بی تردید با وجود تمام قیاس ها تا به این جای کار عملکرد تحسین برانگیزی داشته است. هر چند که هنوز نواقص و ضعف هایی دارد که به مرور زمان قابل رفع شدن است. این ملی پوش الجزایری قد و قامتی مناسبی دارد و فیزیک او برای دروازه بانی عالی است. اما عمده ضعف او روی خروج ها است. او چسبیده به خط بازی می کند و به هنگام خروج ها ترجیح می دهد به جای دراختیار گرفتن توپ آن را با مشت رد کند و همین واکنش به معنای افزایش خطر روی دروازه پرسپولیس با هر سانتر یا ارسالی که از جناحین صورت می گیرد. این تنها ضعف گوندوز است که بی تردید با گذشت زمان و کم شدن فشارهای موجود برطرف خواهد شد. چرا که او ترس زیادی از گل خوردن دارد و همین موضوع باعث می شود تا به هنگام ارسال ها کمتر ریسک کند.
اما آن چه که هواداران پرسپولیس را امیدوار کرده فرم دروازه بانی مدرن گوندوز است که باعث می شود تا از او یک دروازه بان با استانداردهای بالا بسازد. به هر روی باید منتظر بود و دید چه زمانی گوندوز می تواند با خیال راحت و بدون این که فشار روحی را از روی سکوها و رسانه ها حس کند، با خیال راحت و بدون ترس برای سرخ پوشان دروازه بانی کند.
