سرویس مذهبی افکار نیوز- یکی از مهمترین روشهای عملی در درمان دروغ آن است که انسان پیش از آن که کلمه ای را بر زبان بیاورد، درباره درستی و نادرستی آن بیندیشد، و به آثار و عواقب آن توجه کند.
امام عسکری(ع) می فرماید: قلب انسان احمق در دهانش، و دهان فرد حکیم در قلب او است.
دستور بر گفتار و سخن گفتن باید از خانه خرد صادر شود، نه آنکه انسان، کلام بدون اندیشه را بر زبان جاری سازد و آنگاه از پیامدهای ناخوشایندش افسوس بخورد. چه بسا افرادی که با سخن نسنجیده، خود را به پرتگاه نابودی انداخته اند.
شیوه دیگر در درمان عملی دروغ آن است که از معاشرت با دوستان دروغگو بپرهیزد؛ چرا که بسیاری از زشتی ها در اثر رفت و آمد و همنشینی با انسان ناصالح پدید می آید و به عکس، بسیاری از زیبایی های اخلاقی هم در همنشینی با خوبان و صالحان پدیدار می شود.
منبع: اخلاق الهی (آیت الله مجتبی تهرانی)،ج۴،ص۱۲۶.
