روزنامه "برلینر سایتونگ" در مطلبی نوشت: این یک هدف بلندپروازانه برای اتحادیه اروپا که تا سال 2030، کمیسیون اروپایی می خواهد حدود 40 درصد از خریدهای تسلیحاتی جدید توسط کشورهای عضو آن به صورت مشترک انجام شود. در عین حال، حدود نیمی از وجوه صرف شده در این راه باید تا آن زمان به تولیدکنندگان کشورهای اتحادیه اروپا و حتی 60 درصد تا سال 2035 اختصاص یابد.
کمیسیون اتحادیه اروپا می خواهد از طریق مشوق های مالی در برنامه صنعت دفاع اروپا (EDIP) ارائه شده در مارس 2024 به این مهم دست یابد. EDIP بخش مالی استراتژی صنعت دفاع اروپا (EDIS) است که در همان زمان ارائه شد.
در ادامه این مطلب آمده است: با وجود این، اتحادیه اروپا هنوز تا یک سیاست هماهنگ تسلیحاتی فاصله دارد. تاکنون هر کشور اتحادیه اروپا سعی کرده است اولویت را به شرکت های داخلی بدهد و در جایی که دانش فنی و محصول دفاعی مورد نظر وجود نداشته باشد، سفارشات معمولا به تولیدکنندگان اسلحه در ایالات متحده آمریکا ختم می شود.
در ماه مارس سال جاری، "مارگرت وستاگر"، کمیسر رقابت اتحادیه اروپا، هنگام ارائه EDIS نسبت های فعلی را به وضوح بیان کرده و اعلام کرد: تقریباً 80 درصد از هزینه های دفاعی تک تک کشورهای اتحادیه اروپا در دوره بین فوریه 2022 تا ژوئن 2023 به کشورهای خارج از اتحادیه اروپا اختصاص یافته است و 63 درصد به تنهایی به ایالات متحده آمریکا رفته است. بر این اساس در سال‌های 2014-2018، حدود 35 درصد به شرکت‌های آمریکایی اختصاص داشت. وستاگر گفت: «این دیگر اگر زمانی قابل قبول بود دیگر پذیرفتنی نیست.
در ادامه این مطلب آمده است: کاتالیزور سیاست تسلیحاتی مشترک و قدرتمندانه پیش بینی شده در اتحادیه اروپا، البته جنگ روسیه علیه اوکراین است. اما این فقط وضعیت تهدید فرضی روسیه برای اتحادیه اروپا و کشورهای ناتو نیست که بسیار مهم است . تحویل قابل توجه تسلیحات و مهمات کشورهای اتحادیه اروپا به اوکراین و انبارهای تسلیحاتی آنها که در نتیجه آن تا حدی خالی شده است نیز در این امر نقش دارد.
این تحول همچنین با اعلامیه‌های مبهم "دونالد ترامپ"، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، به‌ویژه در فوریه سال جاری مبنی بر اینکه در صورت لزوم در صورت پیروزی مجدد در انتخابات، اروپایی‌ها را رها خواهد کرد، مرتبط است.
اما حتی قبل از نامزدی مجدد ترامپ برای ریاست جمهوری آمریکا سران کشورهای عضو اتحادیه اروپا نه تنها در نشست این اتحادیه در ورسای فرانسه در مارس 2022 اعلام کرده بودند که هزینه های دفاعی را به میزان قابل توجهی افزایش خواهند داد، اما همچنین سرمایه گذاری مشترک بیشتر در تسلیحات و دفاع در آینده و در نتیجه کاهش وابستگی های استراتژیک را در دستور کار قرار دادند. کمیسیون اتحادیه اروپا اکنون اولین ابزارها برای تقویت شرکت های دفاعی اروپایی مانند EDIP را ایجاد کرده است.
در ادامه این مطلب آمده است: اما اینکه آیا برنامه های بروکسل واقع بینانه هستند و در نهایت چگونه اجرا می شوند، در درجه اول به دو چیز بستگی دارد: توافق کشورهای عضو و منابع مالی که اتحادیه اروپا می تواند بسیج کند. به منظور آغاز خرید تسلیحات مشترک توسط چندین کشور اتحادیه اروپا، برنامه EDIP تاکنون حدود 1.5 میلیارد یورو را مستقیماً از بودجه اتحادیه اروپا در نظر گرفته است و این مبلغی است که بعید است انقلابی را به راه بیندازد. مجموع هزینه های تسلیحاتی و دفاعی همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا در سال 2023 به حدود 310 میلیارد یورو رسید و افزایش حدود 15 درصدی برای سال 2024 برآورد می شود.
گونترام وولف، اقتصاددان از اندیشکده اقتصادی بروگل، تحلیل می‌کند، حتی اگر بخش کوچک‌تری از این هزینه‌ها به سمت تجهیزات دفاعی جدید صرف شود، تفاوت قابل توجهی ایجاد نخواهد کرد.
این روزنامه آلمانی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: اختلافات بر سر سیاست تسلیحاتی مشترک اتحادیه اروپا پیش از جنگ اوکراین نیز آشکار شده بود، به عنوان مثال در برنامه توسعه قابلیت های نظامی مشترک (PESCO) که در سال 2017 راه اندازی شد. در حال حاضر حدود 60 پروژه تسلیحاتی مشترک در سراسر اتحادیه اروپا به عنوان بخشی از این روند آغاز شده است. اما کارشناسان اثرات هم افزایی تا به امروز را کم ارزیابی می کنند. همچنین تفاوت هایی درباره ابزار جدیدتر، "تسهیلات صلح اروپا" (EFF) وجود دارد. اتحادیه اروپا با این صندوق که خارج از بودجه اتحادیه اروپا در سال 2021 ایجاد شد و همچنین با "تاسیسات اوکراین" که پس از حمله روسیه به اوکراین ایجاد شد، می‌خواهد بخشی از هزینه‌های ارسال تسلیحات به اوکراین را به کشورهای عضو بازپرداخت کند.
اتحادیه اروپا به عنوان بخشی از تسهیلات صلح اروپا، 6.1 میلیارد یورو از زمان آغاز جنگ برای پوشش دادن تسلیحات از کشورهای اتحادیه اروپا به نیروهای مسلح اوکراین هزینه کرده است.
"برگمان"، مدیر برنامه اروپا، روسیه و اوراسیا در اندیشکده ایالات متحده "مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی" (CSIS)، استفاده آگاهانه از این ضعف اروپایی به نفع خود را برای آمریکا ضروری می داند. وی در فارین افرز، مجله برجسته سیاست خارجی ایالات متحده، ی اعلام کرده است که به دلیل چنین موانعی، همکاری دفاعی اروپا در دهه گذشته کاهش یافته است.
در بخش دیگری ازاین مطلب آمده است: تاکنون، سیاست دفاعی اروپا، که هنوز در مراحل ابتدایی است، عمدتاً بر توانایی دفاعی و رزمی آینده و حمایت از اوکراین متمرکز بوده است و بر جنگی متمرکز است که در صورت امکان تا پیروزی اوکراین باید ادامه یابد. یکی از بزرگترین نگرانی‌های ابراز شده سیاسی در ماه‌های اخیر این بوده است که بر خلاف "قانون تولید مهمات" (ASAP) مصوب شورای اتحادیه اروپا در مارس 2023، کشورهای اتحادیه اروپا یک میلیون قطعه توپ اعلام شده را برای اوکراین تولید نکرده‌اند.
بنابراین تنها امیدهای اندکی باقی می ماند که آیا یک سیاست تسلیحاتی مشترک قوی تر اتحادیه اروپا می تواند سیاست متفاوتی را در قبال این جنگ در درازمدت شکل دهد یا خیر؛ سیاستی که بیشتر بر راه حل مسالمت آمیز تمرکز می کند - یا مسیر فعلی تعیین شده در واشنگتن را حفظ می کند. صرف نظر از این، بعید است که ایالات متحده آمریکا در آینده به استقلال بیش از حد اروپایی ها و خرید بیش از حد محصولات دفاعی خود از شرکت های اروپایی در دراز مدت علاقه مند باشد. از نقطه نظر واشنگتن و در راستای منافع آن اروپایی ها باید خودشان توانایی بیشتری برای جنگیدن داشته باشند ، اما در صورت امکان با سلاح های ایالات متحده.
