دیوید تیلور برگشت؛ این جمله کوتاه، ۴۸ ساعتی می‌شود که علاقه‌مندان به کشتی در دنیا را از یک سو و ایرانی‌ها را از سوی دیگر به وجد آورده است. جادوگر آمریکایی که تا همین یک سال قبل جدی‌ترین رقیب حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه ایرانی، محسوب می‌شد، فرصت حضور در بازی‌های المپیک پاریس و رویارویی چندباره با یزدانی را از دست داد تا زمزمه خداحافظی‌اش از دنیای کشتی، بسیاری را آزرده‌خاطر کند.
او به این شایعات دامن زد و با قبول سرمربیگری ایالت اوکلاهاما به طور رسمی از چرخه کشتی‌گیران حرفه‌ای خارج شد تا پس از کسب مدال‌های متعدد در عرصه جهانی و المپیک، وارد مرحله دیگری از دنیای کشتی یعنی تربیت کشتی‌گیر شود. اگرچه در نبود او آرون بروکس، کشتی‌گیر جوان آمریکایی‌ها در پاریس به فینال نرسید ولی حسن یزدانی هم در بازی نهایی با کتف آسیب‌دیده نتوانست از سد رمضانوف بلغار عبور کند و دوباره به مدال نقره رسید. آخرین جدال المپیکی تیلور و یزدانی هم به فینال المپیک توکیو برمی‌گشت که آنجا هم تیلور توانسته بود از سد یزدانی عبور کند. ناکامی یزدانی در کسب مدال طلای المپیک فضای ورزش ایران را تا حدودی اسیر دوقطبی کرد.
بسیاری از این می‌گفتند که با توجه به وضعیت کتف یزدانی بهتر بود کامران قاسم پور به جای او راهی بازی‌های المپیک می‌شد تا فرصت کسب مدال طلا از کف نرود. هرچند در این بین، هواداران حسن یزدانی هم به شدت مخالف چنین فرضیه‌ای بوده و حضور در المپیک را حق مسلم یزدانی توصیف می‌کردند. با این حال، دوگانگی شکل‌گرفته در استفاده از یزدانی یا قاسمپور از مدت‌ها قبل شکل گرفته بود و فقط مربوط به روزهای پیش از پاریس نمی‌شد. دقیقا از همان روزهایی که حسن یزدانی نشان داده بود توانایی بدنی و فنی‌اش در جدال با تیلور کافی نیست، این فرضیه شکل گرفته بود که شاید حضور کامران در وزن ۸۶ کیلو بتواند به برتری مکرر جادوگر آمریکایی برابر رقیب ایرانی پایان دهد. هرچه بود ولی برای پاریس هم باز حسن یزدانی انتخاب نهایی مسئولان و کادر فنی فدراسیون کشتی بود تا دوباره کامران قاسمپور از حضور در المپیک و رقابت با دیوید تیلور بازبماند.
بعد از المپیک هم که شرایط برای حسن یزدانی خوب پیش نرفت؛ او دوباره در فینال با کتف آسیب‌دیده مواجه شد تا برای دومین بار وادار به عمل جراحی شود. این بار ولی برخلاف دفعه پیش، یزدانی به پزشکان ایرانی اعتماد نکرده و به همراه همسرش راهی فرانسه شده تا عمل کتفش را در اروپا انجام دهد. آن‌طورکه از شواهد امر پیداست حسن یزدانی حداقل یک سال از میادین دور خواهد بود و فرصتی برای بازگشت سریع به تشک نخواهد داشت. با خروج یزدانی از چرخه کشتی در بازه زمانی یک‌ساله و ناراحتی علاقه‌مندان به این کشتی‌گیر، اتفاق اصلی همین یکی دو روز اخیر در ینگه‌دنیا رخ داده است؛ چراکه این‌بار دیوید تیلور از تصمیمش برای خداحافظی از دنیای کشتی دست کشید و دوباره به تشک قهرمانی برگشت. او این بار نه در وزن ۸۶ کیلوگرم بلکه در یک وزن بالاتر که وزنی غیرالمپیکی محسوب می‌شد به رقابت پرداخت. دیوید تیلور که مشخصا تمرینات چندان زیادی برای حضور در بازی‌های انتخابی تیم ملی کشتی آمریکا نداشت در این وزن هم تا رسیدن به بازی فینال سرحال و بدون رقیب نشان داد.
در فینال او قرار بود رقیب زاهید والنسیای معروف شود. تعدادی از کارشناسان با توجه به سابقه، تجربه و شرایط بدنی بهتر والنسیا در مقایسه با تیلور از این می‌گفتند که دیوید شانس زیادی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی آمریکا ندارد ولی تیلور همان جادوگر و اعجوبه‌ای نشان داد که بسیاری انتظارش را داشتند. اگرچه او در بازی نخست به تساوی ۳-۳ رسید ولی در دیدار دوم زاهید والنسیا را ضربه فنی کرد تا نماینده تیم ملی کشتی آمریکا در وزن ۹۲ کیلوگرم شود. این بدان معناست که تیلور قرار است یک ماه و نیم دیگر در بازی‌های جهانی آلبانی روی تشک برود. این هیجان وقتی عطش بیشتری به خود می‌گیرد که او در آلبانی رودرروی نماینده وزن ۹۲ کیلوگرم ایران یعنی کامران قاسمپور قرار بگیرد.
شاید خوش‌بین‌ترین هوادار کشتی در ایران هم تصور نمی‌کرد رؤیای تقایل دیوید تیلور و کامران قاسمپور این‌قدر سریع محقق شود. این همان مبارزه‌ای است که در ایران، طیف زیادی، از مدت‌ها قبل انتظارش را می‌کشیدند ولی از آنجا که نه حسن یزدانی بی‌خیال ۸۶ کیلو می‌شد و نه تیلور قصدی برای ادامه کشتی داشت، در آستانه رنگ‌باختن بود. به هر روی در چشم به‌هم‌زدنی، دوگانه یزدانی – تیلور تبدیل به کامران – تیلور شد تا با عبور از حسن یزدانی، حالا این مسابقه احتمالی، تبدیل به جذاب‌ترین کشتی ممکن برای هواداران ایرانی و صدالبته آمریکایی شود. پیش از این، درباره عواقب احتمالی حضور کامران قاسمپور در وزن ۸۶ کیلو از این گفته می‌شد که او مجبور به کاهش وزن است و این مورد می‌تواند با توجه به آمادگی بدنی بالای دیوید تیلور برایش حکم یک خودکشی را داشته باشد.
حالا کامران در همان وزن خودش مانده و این دیوید تیلور است که فقط یک ماه و نیم زمان دارد تا خودش را به لحاظ بدنی به سطحی برساند که کامران قاسمپور در آن قرار گرفته است. این موضوع البته فقط یک بخش داستان است چون این جدال، نبردی بین دو اندیشه و دیدگاه متفاوت در کشتی ایرانی هم خواهد بود. به عبارتی این مسابقه نبرد اندیشه‌های دو طیفی است که موافق و مخالف جایگزینی کامران قاسمپور با حسن یزدانی بودند. خوشبختانه برای این یکی نیاز به انتظار طولانی نیست. همان‌طورکه عنوان شد اگر اتفاق خاصی نیفتد، شاید یک ماه و نیم دیگر، تکلیف بسیاری از ابهامات رایج در این زمینه روشن شود.
