پول و پارتی، پرفروش‌ترین فیلم این روزهای سینمای ایران است. هر یک از آدم های این فیلم نمایندگی یکی از اقشار مختلف را بر عهده دارند و پری با بازی نیوشا ضیغمی یکی از همین آدم ها است. زنی ساده و به دور از پیچیدگی های عجیب و غریب که در همراهی با همسرش با بازی امیر جعفری، نقش جالبی را رقم می زند.
ضیغمی از معدود بازیگرانی است که خودش را متعلق به همه ژانرها می داند و به همین خاطر تجربه نقش ها و ژانرهای متفاوتی از «تردست»، «شوریده» و « پارک وی » گرفته تا «توفیق اجباری»، «ایران برگر» و «اخراجی های ۱و۲» را می توان در کارنامه اش یافت. نیوشا ضیغمی از علت حضورش در فیلم سینمایی «پول و پارتی» و ویژگی‌های نقش پری می‌گوید.
گفت‌وگوی ما را با این بازیگر، از نظر پذیرا باشید.
این روزها شاهد بازی شما در نقش پری در فیلم سینمایی «پول و پارتی» هستیم. فیلمی که بر طنز موقعیت تکیه دارد و هر یک از آدم های آن، با ویژگی های رفتاری‌شان نماینده گروه‌های مختلفی از جامعه هستند. چه نظری راجع به داستان این فیلم دارید و چرا پیشنهاد بازی در نقش پری را قبول کردید؟
حدودا ۱۰ سال پیش با سعید سهیلی در فیلم «گشت ارشاد ۱» همکاری داشتم. زمانی‌که فیلمنامه «پول و پارتی» به من پیشنهاد شد در توضیح به من گفتند فیلمنامه شلوغ و بسیار پرکاراکتر است، اما هر کسی کاراکتر خاص به خودش را دارد. من به اعتماد آقای سهیلی در این فیلم بازی کردم که البته شنیده ام در اکران عمومی میزان حضور نقشم کوتاه شده! هنوز فیلم را در اکران عمومی ندیده ام، اما اگر به هر دلیلی این اتفاق افتاده باشد، درست نیست. آنچه در کاغذ به عنوان فیلمنامه اولیه خواندم داستانی اجتماعی با رگه هایی از طنز بود که مخاطب را جذب می کرد. فیلمنامه «پول و پارتی» طنز جذابی داشت که برایم قابل قبول بود. چرا که اگر به سمت لودگی می رفت و فیلم حالتی سخیف گونه به خود می گرفت آن را قبول نمی کردم. چون تحت هیچ شرایطی حاضر نیستم نقش های سخیف بازی کنم و شوخی با یک نقش را تا جایی می پذیرم که از نظر اخلاقی برایم قابل قبول باشد. طنز موجود در فیلم «پول و پارتی» هم نه تنها حالتی مفرح داشت بلکه از فضایی انتقادی برخوردار بود.
دو سال اخیر را به دلیل مسائل زندگی شخصی‌ام، از سینما فاصله گرفته بودم، اما از الان به بعد می‌خواهم بیشتر به فعالیت کاری‌ام بپردازم
شما نقش های بلند و اثرگذار زیادی در کارنامه حرفه ای تان دارید، اما نقش پری با تمام ویژگی های شخصیتی اش هم خیلی کوتاه بود و هم تاثیر چندانی بر روند داستان نداشت! همین مسئله باعث نشد در انتخاب این نقش دچار تردید شوید؟
همانطور که گفتم، نقشی که من در فیلمنامه خواندم با آنچه به عنوان خروجی روی پرده سینماها قرار دارد، متفاوت است. پری کاراکتری بود که تعامل خوب و بامزه ای با نقش مقابلش که امیر جعفری آن را بازی می کرد داشت، اما متاسفانه در اکران جور دیگری شد.
همبازی شدن با امیر جعفری بعد از حدودا ۲۰ سال چطور بود؟
من و امیر جعفری بعد از سالها که از فیلم «تردست» می گذرد، با هم همبازی شدیم. «تردست» اولین تجربه سینمایی من به کارگردانی محمدعلی سجادی بود و تکرار دوباره این رویارویی برای من بسیار جذاب بود. آقای جعفری یکی از بهترین و خوش‌اخلاق‌ترین بازیگرانی است که با او کار کردم.
کدام‌یک از ویژگی‌های شخصیتی کاراکتر پری حاصل برنامه ریزی ها و ایده‌های شخصی خودتان است؟ چون این نقش با وجود سادگی‌هایش دارای شناسنامه خاص به خود هم هست.
آقای سهیلی در عین حال که کارگردانی مقتدر است، پیشنهادات درست را هم با روی باز می پذیرد. در مورد نقش پری وقتی با هم صحبت می کردیم به ایشان می گفتم دوست دارم شخصیت پری از این دسته زن هایی باشد که برای شوهر و زندگی شان می میرد. با اینکه همسری دارد که لایق این‌همه ازخودگذشتگی نیست ولی هر کاری می کند تا حال او خوب باشد! من واقعا می خواستم شخصیت پری در همین اندازه، بیش از حد فداکار یا به قول معروف ذلیل باشد.
کمی هم به حوزه بازیگری بپردازیم. در دهه اخیر که کمدی، گیشه سینماها را فتح کرده حضور ممتد بعضی از بازیگران در کارهای طنز باعث می‌شود که نوعی تفکیک‌بندی بین بازی در آثار طنز و بازی در آثار جدی ایجاد شود. با توجه به اینکه شما تجربه بازی در هر دو نوع نقش را داشتید چقدر با این دسته‌بندی ها موافق هستید؟
بازیگر، بازیگر است. از نظر من بازیگر کمدی یا بازیگر جدی معنایی ندارد. بازیگری یک هنر است و این نقش ها هستند که تعریف می کنند آیا یک بازیگر توانایی اجرای آن را دارد یا خیر. اینکه این تفکیک را بین بازیگران قائل شویم که مثلا فلانی بازیگر نقش های کمدی است و فلانی بازیگر نقش های جدی، اشتباه محض است. ممکن است یک بازیگر آن‌قدر به لحاظ درونی تلخ و غمگین باشد که اصلا نتواند با دنیای طنز ارتباط برقرار کند یا بازیگری در هر کدام از این دو حوزه بی‌نظیر باشد. به عنوان مثال در سکانس ابتدایی فیلم «هنرپیشه» که اکبر عبدی در نقش بازیگر فیلم های کمدی سینما ظاهر می شود و بخش های درونی زندگی او را به تصویر می کشد به تنهایی و تا همیشه یک کلاس درس بازیگری است. من در طول فعالیت حرفه ای ام، سابقه بازی در هر دو نقش کمدی و جدی را دارم و امروز به دلیل تجربیاتی که اخیرا در زندگی شخصی ام داشته ام، دوست دارم نقش اجتماعی جدی بازی کنم. تجربه های شخصی ام در سالهای اخیر بینشی به من داده که دلم می خواهد آن را در زندگی حرفه ای ام جاری کنم.
چرا در سالهای اخیر به طور ناگهانی حضورتان در بازیگری کمرنگ شده؟
دو سال اخیر را به دلیل مسائل زندگی شخصی ام از سینما فاصله گرفته بودم، اما از الان به بعد می خواهم بیشتر به فعالیت کاری‌ام بپردازم.
قطعا هر زمان تبلیغات خوبی به من پیشنهاد شود، آن را انجام می‌دهم
در همه جای دنیا چهره‌های سرشناس دنیای هنر و ورزش کسانی هستند که به عنوان سفیر یک برند مشخص با آن شرکت تجاری همکاری می‌کنند که همکاری‌شان بعضا مداوم نیز هست. شما هم در تیزرهای تبلیغاتی زیادی حضور داشتید که بعضی از آنها حواشی و واکنش هایی در پی داشته. کماکان قصد دارید به این کارادامه دهید؟
در تمام دنیا بخشی از زندگی بازیگران به سمت تبلیغات می رود و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. قطعا هر زمان تبلیغات خوبی به من پیشنهاد شود، آن را انجام می دهم.
از طرف دیگر سالهاست به عنوان سفیر کودکان کار و خیابان مشغول فعالیت هستید. درباره این فعالیت اجتماعی تان بیشتر توضیح می دهید؟
سالهاست که این موضوع دغدغه من است. کودکان کار از موضوعات جدی در جامعه ما هستند. کودکان، آینده کشور را می سازند و به هر کدام از آنها اگر پرداخته شود به استعداد و فردی تاثیرگذار تبدیل می شوند و در غیر این‌صورت می شوند فردی بزهکار که سلامت روح و روان را به خطر می اندازند. هر کدام از ما به عنوان یک شهروند با اندک توجهی به کودکان کار می توانیم از آسیب به آنها جلوگیری کنیم. ضمن اینکه اگر کسی توان مالی داشت هم می تواند به مراکز معتبری مانند انجمن کودکان کار و خیابان یا خیریه لبخند ایتام کمک کند. چون این مراکز امکان آموزش رایگان و توانمندی را برای کودکان کار فراهم می کنند که این کودکان در آینده، از عهده مسائل مالی و امورات شخصی شان برآیند.
