هفته‌ها قبل هرچه به زمان برگزاری مسابقات المپیک پاریس ۲۰۲۴نزدیک‌تر می‌شدیم، خبررسانی‌ها درباره برگزاری یک شروع تاریخ‌ساز به عنوان اولین بازی‌های المپیک تابستانی که مراسم افتتاحیه رادرخارج ازیک استادیوم برگزار می‌کند، هر روز پررنگ‌تر می‌شد.
فرانسوی‌ها امکانات رسانه‌ای خودرابه صف کرده بودند تابه مردم جهان این حس انتظار را بدهند که قراراست یک رژه خاص را نه دریک ورزشگاه بلکه برروی رودخانه‌ای پرجنب وجوش در قلب پایتخت فرانسه ببینند وانتخاب رودخانه سن، آبراه اصلی پاریس به عنوان مسیر اصلی واسکله‌های کناره آبراه به عنوان جایگاه تماشاچیان قرار است دنیا را تکان بدهد. فرانسوی‌ها با بیان این‌که قرار است مسیر رژه یک سفر بصری درتاریخ ومعماری پاریس ارائه دهدکه از پل Austerlitz آغاز و در مسیری شش کیلومتری از زیر پل‌های تاریخی و مکان‌های دیدنی مانند نوتردام و موزه لوورعبورکند، دنیا رامنتظر هنرنمایی خود گذاشته بودند، اما واقعیت این است که کوه تبلیغات فرانسوی‌ها موش زایید و نتیجه چیزی جز خشم مردم جهان از نمایشی که ارائه شد، نبود.
صحنه‌ای به کارگردانی گلوبالیست‌ها
صحنه‌ای که به عنوان افتتاحیه المپیک پاریس دربرابر چشم جهانیان عرضه شد، نمایشی بود ازصحنه‌آرایی تبلیغاتی گلوبالیسم برای جاانداختن فرهنگ جهانی موردنظرشان وبرای همین بودکه آنچه درافتتاحیه المپیک به چشم آمد، اغراق درنمایش نماد‌های همجنس‌بازی و شیطان‌پرستی بود. در این‌که المپیک به عنوان بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان، علاوه‌بر محلی برای مسابقات ورزشی نمایندگان منتخب ورزش جهان، جایگاهی برای نمایش فرهنگ، اندیشه وسنت‌های جوامع جهانی است؛ شکی نیست. انتظار بر این بود که فرانسه هم به عنوان کشوری که در فرهنگ، ادبیات و هنر جهان همیشه چهره‌های نامداری را معرفی کرده است؛ از این فرصت بهترین استفاده را بکند، اما نتیجه‌ای که از این فرصت به دست آمد، دست و پا زدن برای جاانداختن نظم نوین جهانی برمبنای هویت‌یابی جدیدی بود که تفکرپشت آن محوکردن تفاوت‌های فرهنگی وجا انداختن پروژه ادغام فرهنگی برمبنای جهانی‌سازی فرهنگی برساخته است. در این فرهنگ جعلی، همه مفاهیم مورد توافق فرهنگ‌های انسانی اعم از اخلاق، کرامت خانواده، دین و معیار‌هایی از این دست، باید از میان برود تایکدست‌سازی فرهنگی موردنظرحاصل شود. برای همین است که حتی خودفرانسوی‌ها هم به این‌که دراین نمایش تهوع‌آور هیچ نشانی از فرهنگ و ادبیات‌شان نبود وهمه چیز در تبلیغ روابط بی‌پروا و بی‌مرز جنسی و همجنس‌بازی خلاصه می‌شد، شگفت‌زده شدند و در رسانه‌های اجتماعی به این موضوع اعتراض کردند.
اروتیسم افسارگسیخته
برنامه افتتاحیه با این دال مرکزی اجرا شدکه همه چیز درجهان پیش رو باید به‌هم ریخته باشد وباید بنیاد‌های مورد توافق زیرپا گذاشته شود؛ برای همین است که آنارشیسمی عمدی در سراسر این نمایش دیده می‌شد و سه موضوع در این نمایش برجسته شده بود: تمسخر تفکر مذهبی، اروتیسم افسارگسیخته و خشونت مفرط. این مفاهیم در پوشش نمادگرایی برای القای مفاهیم مورد نظر تفکر گلوبالیستی ضدمذهب، به مخاطب القا می‌شد. یکی از نماد‌های اصلی در این زمینه نمایش دلهره‌آور شوالیه مرگ در حرکت بر روی رودخانه اصلی شهر پاریس بود که نمادی از شوالیه تاریکی در غرب محسوب می‌شود. تأکید بر ایجاد خشونت که در نمایش زنی با لباس قدیمی اروپای قرن نوزدهم در حالی که سرش را به دست گرفته بود و سرنوشت خونبار «ماری آ‌نتوانت» واپسین ملکه فرانسه قبل از انقلاب این کشور را به‌یاد می‌آورد، همراه با موسیقی «هارد متال» و فوران رنگ قرمز، نشان‌دهنده این بود که قرار است، خشونت و خون به عنوان زمینه‌هایی برای عبور از جهان پیشاجهانی‌شده در نگاه فرهنگی جهان‌گرایی یهودی‌تبار، عادی‌سازی شود.
هرزه‌نگاری تعمدی
هرزه‌نگاری و ولنگاری فرهنگی به صورت عمدی، برجسته و عریان در تمام این نمایش به چشم می‌آمد. به‌یاد داشته باشیم که فرانسه در حوزه فرهنگ، سال‌هاست زیر سایه سرمایه‌گذاری سنگین جریان ضددینی و هرزه‌جویی است که قصد دارد سینما، ادبیات و همه عرصه‌های فرهنگی را دربست در اختیار هرزه‌نگاری، روابط جنسی بی‌حد و مرز، حتی در نشان دادن ابراز علاقه به ارتباط با کودکان و گذر از هر حریمی در مسائل مربوط به جنسیت قرار دهد. نشانه‌ای از این مسأله، حضور پررنگ افراد موسوم به ترنسجندرهاست که آن‌قدر پررنگ و گل‌درشت بود که حتی اعتراض خود فرانسوی‌ها را هم برانگیخت و شمار قابل‌توجهی از فرانسوی‌ها این موارد را در تناقض با تاریخ و فرهنگ کشورشان و نشانه‌ای از افول فرهنگی اروپا دانسته‌اند. به همین دلیل کاربران شبکه‌های اجتماعی در سطح جهان عبارت نفرت‌انگیز Disgusting (چندش‌آور) را در توصیف افتتاحیه المپیک، ترند کرده‌اند.
جست‌وجوی تباهی
این هرزه‌جویی دراستفاده ازهمه عناصر فرهنگی مورداستفاده، موردتوجه برگزارکنندگان افتتاحیه المپیک بوده، حتی وقتی از نماد‌های هنری دیگر کشور‌ها استفاده شده است. مثلا استفاده از بخشی از یک تابلوی قدیمی دوران صفوی از ایران که به موضوع غلام‌بارگی در این دوره می‌پردازد، در همین رابطه قابل‌توجه است. در این نقاشی از محمدقاسم مصور تبریزی، شاه‌عباس با غلام دیده می‌شود و کارگردان مراسم افتتاحیه با برجسته کردن تصویر غلام، اشاره به سنت غلام‌بارگی دارد.
توهین به مسیح (ع) در برابر چشم جهان
یکی از بخش‌های عجیب در افتتاحیه شرم‌آور المپیک پاریس، توهین آشکار به باور‌های دینی است. بازسازی توهین‌آمیز و نمادین از تابلوی شام آخر لئوناردو داوینچی، با اجرای یک خواننده یهودی که خود را به شکل مسیح (ع) درآورده بود، به قدری برای پیروان مسیحیت گران تمام شد که خشم و اعتراض شدید آنها را در شبکه‌های اجتماعی برانگیخت و اعتراض‌ها را به کمپین جهانی کشاند. به‌خصوص کاربران انگلیسی با ترند کردن کلیدواژه‌هایی مانند مسیح، اسلام، مکرون و نفرت‌انگیز، به این نمایش شرم‌آور که توهینی مستقیم به عیسی مسیح (ع) در یکی از پربیننده‌ترین صحنه‌های نمایش جهان معاصر بود؛ اعتراض کردند. سکوت منفعلانه کلیسای مسیحی در برابر این توهین، مورد توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است و آنها اعتراض روحانیان مسلمان به توهین به پیامبر (ص) در یک نشریه فرانسوی رابا توهین به حضرت مسیح (ع) دربرابر چشم میلیارد‌ها بیننده مقایسه کرده، خواستاربرخورد قاطع با چنین نمایش بیشرمانه‌ای شده‌اند. البته بعد ازاین تحولات، گروهی ازروحانیون مسیحی فرانسه دربیانیه‌ای از «صحنه‌های استهزاء علیه مسیحیت» درافتتاحیه المپیک که منجربه ناراحتی محافظه‌کاران دینی شد، شکایت کردند و نوشتند: ما با مسیحیان سراسر قاره‌های مختلف دنیا همدلی می‌کنیم که از برخی صحنه‌هایی که در آن زیاده‌روی شده بودواحساسات رابرمی‌انگیخت، ناراحت شدند.
واکنش‌های جهانی
وقتی امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه عبارت «این است فرانسه» را در حساب خود در شبکه ایکس نوشت، شاهد پاسخ‌های تند و شدیدی از سوی مخاطبان در سطح جهان شد به گونه‌ای که برخی از کاربران به کنایه و استهزاء توصیه کردند که بهتر است به عوض اسم المپیک، ترکیبی از عبارت پدوفیل‌ها (منحرفانی که به دنبال ارتباط جنسی با کودکان هستند) و المپیک یعنی پدوالمپیک (Pedolympics) استفاده شود. این مسأله در داخل فرانسه هم بازتاب داشت وبرخی ازسیاستمداران فرانسوی نسبت به این صحنه‌ها واکنش منفی نشان داده، آن را رژه تبعیض جنسیتی خواندند که در آن تراجنسی‌ها خود را به نمایش گذاشتند. اعتراض‌ها تا آنجا بالا گرفت که ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان این مراسم افتتاحیه در پاریس را «ضعف و فروپاشی جهان غرب» توصیف کرد. وی که دررومانی درواکنش به این مراسم صحبت می‌کرد، گفت: ارزش‌های غربی که زمانی به عنوان ارزش‌های جهانی شناخته می‌شد، به‌طورفزاینده‌ای در بسیاری ازکشور‌های جهان غیرقابل قبول ومردود شناخته می‌شود. ایلان ماسک، میلیاردر سرشناس آمریکایی و صاحب شرکت‌های تسلا واسپیس ایکس نیزاین اقدام رامردودخواند ودرشبکه ایکس خود نوشت: مسیحیت بی‌اثر شده است. خاویر تباس، رئیس لالیگا نیزتوییتی آتشین علیه این مراسم منتشرکرده. درتوییت وی آمده است: «غیرقابل قبول، بی‌احترامی محض، بدنامی! استفاده از تصویر شام آخر در بازی‌های المپیک، توهین به مقدسات بود. احترام به اعتقادات دینی کجاست؟ به سنت بازی‌های المپیک احترام بگذارید.» سخنگوی وزارت خارجه روسیه و کلیسای ارتدکس این کشورکاستی‌های مراسم افتتاحیه المپیک پاریس و حضور منحرفان جنسی را شکست بزرگ فرهنگی و تاریخی خواندند. ماریا زاخاروا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: «من قصد نداشتم افتتاحیه را تماشا کنم. پس ازدیدن عکس‌هاابتدا فکرکردم تصاویرجعلی و دستکاری شده است، اما آنها واقعی بودند.»
فشار افکارعمومی در این رابطه باعث شد تا فیلم‌های این مراسم ازروی شبکه اجتماعی ایکس، اینستاگرام و... حذف شود و حتی کمیته المپیک هم عذرخواهی رسمی کند.
اما کارگردانی که این آش شور شیطان‌پرستی وهمجنس‌بازی را پخته، کیست؟ توماس جولی، کارگردان هنری مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس، یکی ازچهره‌های تئاتر فرانسه است که درسال۲۰۲۰به عنوان مدیر مرکز درام ملی آنژر منصوب شد وبا اجرایی ۱۸ ساعته از نمایش «هنری ششم» ازشکسپیر درجشنواره آوینیون ۲۰۱۴شهرت یافت. او که اهل روآن است، وقتی برای «خلق یک مراسم افتتاحیه بی‌سابقه در رود سن» انتخاب و قرارشد کارگردانی مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی‌های پارالمپیک را بر عهده بگیرد، اعلام کرد که هدف او شکستن کلیشه‌ها است! او که از یک خانواده یهودی است، پیشتر گفته بود: مسأله این است که همه در جهان، تصوری از فرانسه دارند و من می‌خواهم بااین دیدگاه‌ها بازی کنم وکلیشه‌هارابشکنم. البته به نظرمی‌رسدهمه اصول و قواعد اخلاقی در نظر این کارگردان، کلیشه بوده واو توانسته همه را یکجا بشکند. ضمن آن‌که خواننده یهودی دیگری را هم با بدنی آبی قهرمانان مارول و به شکل دینوسیوس دربرابر مسیح قراردادتافرهنگ چندخدایی وشیطان‌پرستی راروی میز شام آخر سرو کرد تا نشان دهد که اندیشه گلوبالیست‌ها چقدر با اندیشه صهیونیستی نزدیک ومرتبط است. این درحالی رقم خورد که کمپین‌های مختلفی برای حذف اسرائیل از المپیک پاریس تشکیل شده بودواین کارگردان یهودی تلاش کرد تا بااین اجرا، چهره پرخون وجنایت اسرائیل را سفیدشویی کند.
