در ادامه فهرستی از خطرناک ترین داروهای موجود را گردآوری کرده‌ایم که به دلیل مصرف بیش از حد، باعث مرگ شده‌اند. اما نگران نباشید: اگر این داروها را طبق دستور تجویز شده مصرف کنید، معمولاً استفاده از آنها ایمن است.
فنتانیل
یک مخدر مصنوعی است که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از مورفین یا هروئین است. معمولاً در ماری‌جوانا که به این ماده آغشته شده، یافت می‌شود. برای درمان درد متوسط تا شدید استفاده می‌شود. ترکیب آن با مواد دیگر مانند کوکائین یا متامفتامینها بسیار کشنده است.
مپریدین
این دارو که با نام دمرول نیز شناخته می شود مسکنی قوی است که استفاده طولانی مدت از آن می‌تواند منجر به وابستگی و اعتیاد شود. ترکیب آن با الکل یا سایر داروها می‌تواند باعث افت فشار خون، اختلال تنفسی و حتی کما شود.
کلونازپام
این دارو که با نام های کلونوپین و ریووتریل نیز شناخته می شود، از دسته بنزودیازپین‌ها برای درمان تشنج و اختلال پانیک استفاده می‌شود. سوءمصرف آن به دلیل ایجاد احساس سرخوشی رایج است. ترکیب آن با الکل یا سایر داروها خطرناک است.
مورفین
برای درمان دردهای شدید در بیمارستان‌ها استفاده می‌شود. اثرات سرخوش‌کننده و علائم وحشتناک ترک آن، این دارو را به یکی از قوی‌ترین داروها در صنعت داروسازی تبدیل کرده است.
آلپرازولام
این دارو که با نام زاناکس نیز شناخته می شود، بنزودیازپینی قوی برای درمان بی‌خوابی و اضطراب است. حدود ۲۰% افراد مبتلا به اختلال اضطراب، سوءمصرف این دارو را پیدا می کنند. استفاده طولانی مدت آن می‌تواند منجر به اختلالات عصبی شود.
اکسی‌کدون
ماده اصلی در اکسی‌کانتین و پرکوست، از داروهای تجویزی است که گزارش سوءمصرف ان بسیار زیاد است. این مسکن قوی، در ۵ تا ۱۰درصد بیماران منجر به اعتیاد می شود. ترکیب آن با الکل می‌تواند باعث آسیب مغزی دائمی شود.
هیدروکدون
برای درمان درد مزمن و سرکوب سرفه استفاده می‌شود. عوارض جانبی شامل بیماری‌های کبدی و کلیوی و اختلال در عملکرد حرکتی است. مصرف بیش از حد آن می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی شود.
متیل‌فنیدات
این دارو که بیشتر با نام ریتالین شناخته می شود، برای درمان ADHD و حمله خواب استفاده می‌شود. افزایش انرژی و عملکرد شناختی را به همراه دارد. سوءمصرف می‌تواند منجر به توهم، پرخاشگری و حتی مرگ شود.
متامفتامینها
متامفتامینها، محرک مصنوعی بسیار اعتیادآوری است که سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کند. سوءمصرف آن می‌تواند باعث تغییرات فیزیکی قابل توجه مانند کاهش وزن سریع و پوسیدگی دندان شود.
کدئین
این دارو مسکن مخدر مشابه مورفین است که در برخی شربت‌های سرفه نیز یافت می‌شود. مصرف بیش از حد آن می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی، رنگ پریدگی لب‌ها و خواب‌آلودگی شود.
کتامین
این دارو دارای توهم‌زا بوده و به عنوان داروی بیهوشی در پزشکی استفاده می شود. در برخی داروهای ضدافسردگی نیز این ماده وجود دارد. عوارض طولانی مدت مصرف آن، شامل اختلال حافظه و مشکلات تنفسی کشنده است.
داروهای ضدافسردگی
این داروها برای درمان اختلالات خلقی از جمله OCD ،ADHD و افسردگی استفاده می‌شوند. سوءمصرف آنها می‌تواند باعث کاهش عملکرد حرکتی و از دست دادن هوشیاری شود.
دیازپام
این دارو که با نام والیوم نیز شناخته می شود، از دسته بنزودیازپین‌ها برای درمان اسپاسم عضلانی، اضطراب و تشنج استفاده می‌شود. سوءمصرف طولانی مدت می‌تواند باعث اختلال خواب و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل شود.
آمفتامین‌ها
مصرف تفریحی آمفتامین ها می‌تواند منجر به بی‌خوابی، کاهش شدید اشتها و افزایش فشار خون شود. عوارض شدیدتر شامل پارانویای شدید است.
استامینوفن
این دارو مسکن رایج برای درمان درد و تب است. مصرف با دوز بالای آن می‌تواند منجر به آسیب کبدی و حتی مرگ شود. مصرف با احتیاط و در حد متعادل استامینوفن توصیه می‌شود.
