صمد مرفاوی، سرمربی اسبق استقلال درباره شرایط استقلال صحبت کرد.
به گزارش خبرورزشی، در حالی که هفته بیست و سوم رقابت‌های لیگ برتر به دو هفته پایانی خود رسیده بود، صمد مرفاوی سرمربی و مدیر فنی اسبق استقلال راهی فرانسه شد و آن دو هفته را در حوالی برج ایفل تماشا کرد. بعد از بازگشت آقا صمد به ایران پیرامون وضعیت استقلال با او همکلام شدیم:
از هفته آخر رقابت های لیگ برتر و ماجراهای استقلال برایمان بگویید...
باورکن می‌دانستم چنین اتفاقی می‌افتد. واقعاً چطور مسئولان برگزاری مسابقات از هفته اول که قرعه کشی کردند، این مسئله به ذهنشان خطور نکرد که سرنوشت قهرمانی می‌تواند به هفته پایانی کشیده شود؟ چطور بازی استقلال مقابل پیکان که اهمیتی حیاتی داشت، بدون حضور تماشاگران برگزار شد؟ چرا برای این مسئله برنامه‌ریزی نکردند؟ واقعا حسرت خوردم و ناراحت شدم. شما حساب کن یک تیم تا دقیقه ۸۶ قهرمان لیگ بود ولی با گلی که در آن شرایط مشخص به ثمر رسیده شد، سرنوشت قهرمان تغییر کرد. واقعا حسرت خوردم و البته در کنارش حرص هم می‌خوردم. بعد از اینکه بازی تمام شد، از شدت ناراحتی منزل را ترک کردم و به داخل یک جنگل رفتم تا پیاده‌روی کنم و آرام بشوم. من جوانی خودم را در استقلال گذرانده‌ام و همیشه یک استقلالی باقی می‌مانم بنابراین طبیعی است که روی نتایج این تیم فوق العاده حساس باشم. اسم استقلال با قهرمانی عجین شده است. این تیم پرافتخارترین باشگاه ایرانی در آسیا به حساب می‌آید و همیشه بزرگ می‌ماند. این را هم بگویم که در رابطه با ماجرای آن گل ترجیح می‌دهم بدبین نباشم. خدای نکرده به هیچکس تهمت نمی‌زنم چون داوران هم مانند ما انسان هستند و اشتباه می‌کنند؛ در واقع استقلال چوب نبودن تکنولوژی را خورد.
البته هواداران استقلال به خاطر داستان گل پرسپولیس به مس رفسنجان خیلی عصبانی بودند و تاکید داشتند در جام حذفی هم هنگام تقابل استقلال با مس رفسنجان گل دوم حریف در شرایط آفساید به ثمر رسید و به همین خاطر استقلالی‌ها مدعی‌اند که چرا فقدان تکنولوژی فقط باید به ضرر آنها تمام شود؟
باید تکنولوژی ما به روز شود. من اصلاً با بدبینی نگاه نمی‌کنم و همانطور که گفتم این اتفاقات و حتی اشتباهات را هم سهوی می‌دانم. هر ماجرایی که بود دیگر تمام شده و باید صفحه جدیدی در دفتر فوتبال ایران و تاریخ باشگاه استقلال باز کنیم. از طرف دیگر، یک واقعیت هم وجود دارد که باید به آن کنار بیاییم. سرنوشت استقلال دست خودش بود ولی... من اصلاً منکر ضرباتی که این اشتباهات به استقلال وارد کرد نمی‌شوم ولی با همه این اوصاف، اگر استقلال هنگام تقابل با نساجی در مازندران میزبان خود را شکست می‌داد هیچکدام از این ماجراها نمی‌توانست ما را از قهرمانی در لیگ برتر محروم کند. سرنوشت استقلال دست خودش بود ولی متاسفانه آن را به دیگران واگذار کردیم و از قهرمانی محروم شدیم. البته باز هم تاکید می‌کنم اصلاً نباید ناامید باشیم و زانوی غم بغل بگیریم. استقلال تیم بسیار بزرگی است و می‌تواند فصل آینده قهرمان شود. حالا هم که استقلال واگذار شده و قاعدتاً مشکلات مالی گذشته را ندارد. از طرف دیگر جواد نکونام نیز به کار خود ادامه می‌دهد بنابراین و با توجه به روی کار آمدن مالک جدید، دیگر نباید بهانه‌ای برای نداشتن امکانات مطرح شود چون قاعدتاً استقلال دیگر نباید مشکلات مالی سالیان گذشته را در این فصل هم داشته باشد.
یعنی می‌شود قول قهرمانی استقلال را داد؟
نه. حتی جواد نکونام هم نمی‌تواند قول قهرمانی بدهد؛ به خاطر اینکه فوتبال اصلاً غیر قابل پیش‌بینی است ولی می‌شود با افزایش امکانات و خریدن بازیکنان مورد نظر سرمربی، شرایط تیم را بهتر کرد و احتمال موفقیت تیم را افزایش داد.
به نظرتان استقلال فعالیت نقل و انتقالاتی خودش را شروع کرده یا همچنان داستان فصول قبل و مواضع انفعالی پابرجاست؟
به نظرم شروع شده و اقداماتی در حال انجام است. با توجه به بحث سقف بودجه باید فوق العاده هوشیارانه و با تدبیر، بازیکنان مورد نظر سرمربی جذب شوند یا اینکه قراردادشان تمدید گردد. این کار باید در نهایت آرامش و بدون جنجال جلو برود تا شرایط بهتری برای استقلال درست شود.
به نظر شما سقف بودجه اجرا می‌شود؟
باید اجرا بشود.
خب ماجراهایی مثل هوادار متمول و.... همچنان به قوت خود باقی است. اقدامی که خلاف قواعد حرفه ای تلقی می‌شود
بله خلاف مقررات حرفه‌ای تلقی می‌شود ولی وجود دارد و این واقعیتی غیر قابل کتمان است. کسی که بخواهد خلاف کند، این کار را می‌کند حالا چه با هوادار متمول و چه بدون او.
یکی از نکات مهم استقلال در فصل آینده، بحث خط حمله این تیم و گوستاوو بلانکو است. شما که مهاجم سابق تیم ملی و استقلال بوده‌اید نظرتان در مورد حفظ بلانکو چیست؟ استقلال او را نگه دارد یا اینکه بهتر است برود سراغ یک مهاجم بهتر؟
واقعیت امر این است که اگر یک مهاجم بهتر از بلانکو می‌خواهیم باید پول بیشتری هم بدهیم. هر چقدر پول بدهید، آش می‌خورید. این یک حقیقت مسلم در عرصه فوتبال حرفه‌ای تلقی می‌شود.
به نظر شما چقدر تفاوت میان جایگاه تماشاگران در ورزشگاه‌های اروپایی و ایران وجود دارد؟
خیلی زیاد. این مسئله را به آقای کشوری دبیر سازمان لیگ خودمان هم گفتم. باور کنید من به عنوان یک تماشاگر عادی آنقدر راحت توانستم وارد ورزشگاه "استادوفرانس" شوم که بعید می‌دانم به همین راحتی بتوانم به استادیوم آزادی خودمان بروم. من در آن ورزشگاه یک تماشاچی عادی بودم ولی آنقدر به شکل خوب و مناسبی هدایت شدم که اصلاً برای پیدا کردن صندلی خودم دچار مشکل نشدم. برای ورود و خروج هم که هیچ دردسری نداشتم. شما فرض کن شماره صندلی ات ۲۰ باشد و ۱۹ نفر قبل از شما همه روی صندلی های خودشان نشسته باشند، وقتی می‌خواهید بروید و به صندلی خودتان برسید هر ۱۹ نفر برای اینکه راحت‌تر مسیر را طی کنید از جای خود بلند می‌شوند تا راه برایتان باز شود. آنجا فوتبال برایشان حکم یک تفریح خانوادگی را دارد. همه با هم به استادیوم می‌روند و بدون اینکه دچار مشکلی شوند، بازی را تماشا می‌کنند.
خبری از لیدر و بوقچی هم که نیست؟
نه. همانطور که گفتم، تماشای فوتبال برایشان یک تفریح خانوادگی است. جدا از بحث مسابقه، برای تماشاگران در داخل همان استادیوم امکانات تفریحی دیگری را هم مدنظر قرار داده‌اند تا تقریباً چیزی حدود یک نیم روز را بتوانند به تنهایی یا همراه با خانواده خود خوش بگذرانند. آنها از فوتبال لذت می‌برند و آن را یک تفریح می‌دانند.
