«شام اود» آخرین کتاب علیرضا قزوه ، شاعر، است که در مردادماه سال گذشته منتشر و رونمایی شد و در کمتر از یک‌سال به چاپ دوم رسید. کتاب حاضر در بردارنده سروده‌های این شاعر در قالب غزل است.
قزوه که سال‌ها در هند و فضای فرهنگی این کشور زیسته، در کتاب حاضر نیز ارمغانی از آن ایام را پیش چشم مخاطبان فارسی‌زبان گشوده است؛ چنانکه خود در این‌باره گفته است: «در قدیم در هند صبح‌های بنارس و شام‌های اوده (اَوَد) زیباترین و خاطره‌انگیزترین صبح و شام‌ها بودند و من که بارها به بنارس و لکنو و کشمیر و حیدرآباد و کلکته رفت‌وآمد کرده بودم چه لحظات خوشی را در این دو شهر داشتم. اگر از هندی‌های قدیمی و آداب‌دان بپرسی که بعد از صبح بنارس چه نامی را می‌توان بر کتاب شعری نهاد بی‌گمان خواهند گفت: شام اود.»
سروده‌های «شام اود» به موضوعات مختلف می‌پردازد از جمله آنکه بخشی از سروده‌های او در این مجموعه، در ادامه شعرهای اعتراضی اوست که مانند گذشته بی رودربایستی بایدها و نبایدها را متذکر می‌شود. بخش دیگری از اشعار قزوه، به سروده‌های آیینی او اختصاص دارد؛ عرض ارادت و نم اشکی است از شاعر دل‌باخته اهل بیت(ع).
سروده‌ای که در ادامه می‌آید، از جمله اشعار آیینی قزوه است:
شور بپا می‌کند، خون تو در هر مقام
می‌شکنم بی‌صدا در خود، هر صبح و شام
باده به دست تو کیست؟ طفل شهید جنون
پیر غلام تو کیست؟ عشق علیه اسلام
در رگ عطشان‌تان، شهد شهادت به جوش
می‌شکند تیغ را، خنده خون در نیام
ساقی، بی‌دست شد، خاک ز می مست شد
میکده آتش گرفت، سوخت می و سوخت جام
بر سر نی می‌برند، ماه مرا از عراق
کوفه شود شامتان، کوفه مرامان شام
از خود بیرون زدم در طلب خون تو
بنده حر توأم، اذن بده یا امام!
عشق به پایان رسید، خون تو پایان نداشت
آنک پایان من، در غزلی ناتمام ...
