مریم مشکانی در پاسخ به این سوال که دلیل رخداد سکته قلبی چیست، گفت: عروق کرونری (رگ‌های قلبی) وظیفه خونرسانی به عضله قلب را به عهده دارند، سکته قلبی به دلیل انسداد در عروق قلبی رخ می‌دهد در نتیجه عضله قلب آسیب می‌بیند و عملکرد خود را از دست می‌دهد و فرد دچار عوارض ثانویه به سکته قلبی می‌گردد. قابل ذکر است: این انسداد در مراحل اولیه خفیف است، اما به مرور زمان انسداد کامل می‌شود و عضله قلب به دلیل نرسیدن اکسیژن دچار ایسکمی می‌شود که در نهایت باعث سکته قلبی می‌گردد. رسوب کلسیم، چربی و پلاک‌ها باعث مسدود شدن مسیر رگ‌ها می‌گردند.
ایسنا در خبری نوشت:این متخصص قلب و عروق گفت: سکته قلبی با درد بسیار شدید در قفسه سینه همراه است که گاهی به فک و کتف چپ نیز انتشار میابد تنگی نفس، حالت تهوع و تعریق از علامت‌های احتمالی دیگر سکته قلبی است لازم به ذکر است: در افراد مبتلا به دیابت ممکن است سکته قلبی بدون هیچ گونه علائم و درد قفسه سینه اتفاق بیفتد.
مشکانی در پاسخ به این سوال که آیا سکته قلبی جنبه توارثی دارد گفت: بیماری قلبی شایع‌ترین علت مرگ و میر در دنیاست بطوری که افراد با سن کم را نیز درگیر میکند.
وی گفت: عوامل ژنتیک در بروز این بیماری بسیار محتمل است. افرادی که زمینه ژنتیکی این بیماری را دارند باید با رعایت ریسک فاکتورها ابتلا به این بیماری را به تعویق بیاندازند. ریسک فاکتورها شامل: چربی خون بالا، قند خون بالا، مصرف دخانیات و الکل و همچنین استرس‌های زیاد است. رژیم‌های غذایی نامناسب، عدم تحرک کافی، مصرف فست فود ها، استرس‌های شغلی و...، باعث افزایش میزان سکته قلبی در این افراد می‌گردد.
وی تاکید کرد: کنترل فشار خون، چربی و قند خون و همچنین انجام آزمایشات دوره‌ای مرتب برای تشخیص به موقع بیماری ضروری است.
استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله متذکر شد: بعد از ابتلا به سکته قلبی درمان‌های مختلفی پیش رو داریم، ساعت اول بعد از سکته قلبی، آنژیوگرافی تشخیصی انجام می‌شود که در صورت امکان استنت گذاری انجام می‌گردد تا بیمار از درد و عوارض بعدی نجات یابد. گاهی ممکن است نیاز به جراحی قلب باز باشد و گاهی بیمار تنها نیازمند دارو درمان است. البته ذکر این نکته ضروری است که این بیماران مادام‌العمر نیاز به مصرف داروهای ضد انعقاد، کاهنده چربی خون، کاهش دهنده ضربان قلب، داروهای فشارخون، داروهای ضد پلاکتی مانند آسپیرین و... می‌باشند.
در این بیماران داشتن فعالیت جسمی (بازتوانی) برای بازگشت به زندگی عادی، ضروری است، زیرا هدف این است که فرد به صورت مناسب به زندگی عادی بازگردد.
