موضوع افزایش تعطیلات هفته از یک روز به دو روز سالهاست در راهروی دولت و صحن مجلس در رفت و آمد است و البته با همان مصوبات نیم بند بخش زیادی از کشور در بخشهای گوناگون اداری، تولید و صنعت و آموزش و پرورش و... مدتهاست که پنجشنبه را تعطیل و به جمعه پیوند داده و حالا تلاش برای تصویب لایحه دولت برای افزایش تعطیلات تلاش می‌کند تا هم صورت قانونی به این وضعیت بدهد و هم آن را فراگیر کند.
حالا چرا؟ سوالی است که جواب‌های متنوعی درباره آن طی سالها مطرح شده است. تصور کنید از بهینه سازی مصرف انرژی تا افزایش صله ارحام را در میان این پاسخ‌ها می‌توان دید. لکن آنچه مهم است اینکه بخشهای اقتصادی به ویژه بخش خصوصی هم درباره اصل این تصمیم و هم درباره روز برگزیده دولتی‌ها برای تعطیل کردن بیشتر کار و فعالیت همیشه حرف و حدیث‌هایی داشته‌اند. اینکه تعطیلات یک روزه و جبران این کاهش در ساعت کار روزهای هفته به کاهش بهره‌وری و تولید و همچنین دستمزد کارگران منجر می‌شود و یا همزمان نبودن این روز با تعطیلات جهانی به روابط بین‌المللی تجار آسیب می‌زند از جمله گلایه‌های فعالان این حوزه است.
اما آنچه مهمتر است اینکه باید بپرسیم درست در طلیعه سالی که به تدبیر مقام معظم رهبری سال جهش تولید با مشارکت مردم نامگذاری شده و همه به تلاش و کوشش و افزایش بهره‌وری تولید سفارش شده‌اند واقعا کاری بر زمین مانده تر از تعیین تکلیف این لایحه نبود؟
جهش تولید با مشارکت مردم با افزایش تعطیلات نیروی کار و کارخانجات و مراکز تولیدی چه تناسبی دارد؟
