بعد از بازی‌های هفته بیست و سوم مشخص شد که رقابت بر سر قهرمانی در صدر جدول بین دو قطب پرطرفدار و بزرگ پایتخت خواهد بود. سپاهان و تراکتور با نتایج اخیر خیلی از قافله قهرمانی دور افتادند.
به این ترتیب بازی‌های باقیمانده این دو تیم بسیار مهم است اما جالب اینجاست که مهم‌ترین رقیب استقلال و پرسپولیس نه در تیم‌های مقابل بلکه در درون مجموعه خودشان هستند!
به جنگ بیانیه‌ای اخیر دو باشگاه نگاه کنید، آنها یکدیگر را متهم به حمایت داوران می‌کنند و هر دو خواهان کمک داور ویدیویی هستند و اعتقاد دارند تیم حریف از اشتباهات داوری سود برده است!
اما حقیقت چیست؟ به همین بازی‌های هفته بیست و سوم نگاه کنید؛ جمعه ۲۴ فروردین به گواه تمام کارشناسان فوتبال ایران و حتی کارشناسان خارجی که صحنه‌های بازی را دیده‌اند، میلاد فخرالدینی در همان شروع بازی باید اخراج می‌شد. یعنی مسابقه اگر هر کجای دنیا بود استقلال از دقیقه ۵ باید ۱۰ نفره در خانه حریف بازی می‌کرد! چقدر در این شرایط می‌شد به موفقیت و پیروزی استقلال امید داشت؟
بعد این بازی پرسپولیس در ورزشگاه آزادی مقابل ملوان به میدان رفت. گلی که باعث پیروزی پرسپولیس شد، باز به گواه تمام کارشناسان ایرانی و خارجی یک آفساید مطلق و مسلم بود و از آن طرف یک خطای پنالتی آشکار روی بازیکن ملوان از دید داوران دور ماند! پرسپولیس هم این بازی را مثل استقلال با یک گل برد در حالی که اگر داوری درست بود احتمال بردن قرمزها خیلی کمتر می‌شد!
می‌بینید که استقلال و پرسپولیس لااقل در این یک هفته هر دو از داوری سود بردند اما چشم به روی سود خود بسته و فقط حریف را می‌کوبند! یک جور آدرس غلط دادن به هواداران خود و نوعی فرار به جلو که اگر در پایان فصل قهرمان نشدیم، تقصیر دست‌های پشت پرده است. حتی این جمله معروف «نمی‌خواهند ما جام بگیریم» نیز در این هفته دوباره شنیده شد در حالی که حقیقت این است که از بین استقلال و پرسپولیس یکی قهرمان می‌شود و آن دیگری به خاطر خودش قهرمان نشده، نه به خاطر حریف!
