سالو، ۱۲۰ روز در سودوم، فیلمی ایتالیایی به کارگردانی پیر پائولو پازولینی و محصول سال 1975 است. این فیلم که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر مارکی دو ساد است، به دلیل خشونت و مضامین سادیسمی و مازوخیسمی خود، به یکی از جنجالی‌ترین فیلمهای تاریخ سینما تبدیل شده است.
داستان فیلم:
سالو در ایتالیای اشغال‌شده توسط آلمان نازی اتفاق می‌افتد. چهار آزادی‌خواه فاشیست، گروهی از نوجوانان را به اسارت می‌گیرند و آنها را به یک ویلای مجلل در منطقه‌ای دورافتاده منتقل می‌کنند. در این ویلا، این چهار نفر به مدت 120 روز، انواع شکنجه‌ها و آزارهای جسمی و روانی را بر روی این نوجوانان اعمال می‌کنند.
فیلم سالو، به مثابه سفری به اعماق تاریکی روح انسان، تصویری بی‌رحمانه از بی‌عدالتی، ظلم، و فساد ارائه می‌دهد. پازولینی با به تصویر کشیدن خشونت‌های عریان و گاه تهوع‌آور، تماشاگر را به چالش می‌کشد و او را با زوایای تاریکی از وجود انسان آشنا می‌کند.
عناصر کلیدی فیلم:
ساختار: فیلم به چهار بخش مجزا تقسیم شده است که هر بخش به یکی از حلقه‌های جهنم در کمدی الهی دانته شباهت دارد.
شخصیت‌ها: چهار آزادی‌خواه فاشیست نمادی از قدرت مطلق و بی‌رحمانه هستند.
مضامین: خشونت، سادیسم، مازوخیسم، قدرت، بی‌عدالتی، و فساد.
نقد و بررسی: فیلم سالو به دلیل مضامین جنجالی خود، مورد نقد و بررسی‌های بسیاری قرار گرفته است. برخی منتقدین این فیلم را اثری بی‌رحمانه و تهوع‌آور می‌دانند، در حالی که برخی دیگر آن را به عنوان یک اثر هنری مهم و جسورانه ستایش می‌کنند.
نکاتی در مورد فیلم:
محدودیت سنی: این فیلم به دلیل خشونت و مضامین سادیسمی و مازوخیسمی خود، برای افراد زیر 18 سال مناسب نیست.
تأثیرات: فیلم سالو بر روی بسیاری از فیلمسازان دیگر، از جمله جورج رومرو و تئو آنجلوپولوس، تأثیر گذاشته است.
فیلم سالو، اثری چالش‌برانگیز و تکان‌دهنده است که تماشاگر را با زوایای تاریکی از وجود انسان آشنا می‌کند. این فیلم، به دلیل مضامین جنجالی و خشونت عریان خود، برای همه افراد مناسب نیست، اما می‌تواند به عنوان یک اثر هنری مهم و جسورانه مورد توجه قرار گیرد.
