این ورزشکار سابق که چهره چندان آشنایی برای علاقه‌مندان به رشته فوتبال نبود، به عنوان مخالف مسئله حضور زنان در ورزشگاه‌ها در برنامه‌ای که صادق درودگر و مریم منظمی، معاونت بانوان فدراسیون فوتبال، در آن حضور داشتند، شرکت کرد و ابتدای صحبت‌هایش به صورت جدی و سپس بخش کوتاهی از آن به صورت طنز به شدت وایرال شد.
احمد مجدزاده به همراه برادرش کیوان از کشتی‌گیران نسبتا مطرح ایران در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ هستند و برادر بزرگتر (احمد) با حضور در این برنامه تلویزیونی بحث‌های جدیدی را پیرامون خود به وجود آورد.
امروز با او مصاحبه‌ای داشتیم و از وی درباره بازتاب‌های مصاحبه‌اش سوال کردیم. جالب اینکه مجدزاده گفت در دوره‌ای به عنوان معاون فرهنگی باشگاه پرسپولیس هم کار می‌کرده و وقتی در ورزشگاه از سوی برخی از هواداران تهدید شده، تصمیم گرفته فضای فوتبال را ترک کند.
این خلاصه‌ای از گفت‌وگوی ما با اوست:
مناظره شما با آقای درودگر خیلی در فضای مجازی بازتاب داشت و کلیپ‌های مختلفی بر اساس بخشی از صحبت‌های شما ساخته شده است. آیا خودتان این ویدئوها را دیده‌اید؟
بله، در گوشی موبایل دوستانم دیدم. البته من به هیچ عنوان در فضای مجازی نیستم و از دوستان شنیده‌ام. من یک گوشی معمولی دارم و فقط تلفن جواب می‌دهم و تلفن می‌کنم اما دوستان دیده‌اند. به هر حال جوان‌ها لطف دارند.
روزی که شما به تلویزیون رفته بودید، به عنوان کارشناس کشتی معرفی‌تان کرده بودند. در صورتی که بحث شما فنی نبود و درباره چیزهای دیگری صحبت کردید.
بله، بنده ورزشکار حرفه‌ای بوده‌ام. من در رشته کشتی فعالیت می‌کردم و به تیم ملی هم رسیدم. از نظر مدیریتی هم در دوره مرحوم خطیب کار می‌کردم و یک زمانی معاون فرهنگی پرسپولیس هم بودم ولی دیدم فضا مناسب نیست و گفتم نمی‌توانم در این شرایط کار کنم.
این مربوط به زمانی است که تمرین‌های پرسپولیس در استادیوم کارگران برگزار می‌شد و آقای پروین مدیرفنی بودند بودند و آقای زوبل را از آلمان آورده بودند. من آن زمان کنار زمین هم می‌رفتم و ولی همان‌طور که گفتم فضا برای کار مناسب نبود. به همین خاطر اتصالی که به فوتبال و کشتی داشتم، می‌توانم ادعا کنم که در استادیوم‌ها بزرگ شده‌ام و کاملا مطلع شدم. اگر آن بحث‌ها مطرح شد به این دلیل بود که آقای درودگر به عنوان مدیر باسابقه فوتبالی بحث را به آنجا برد و من دیدم ایشان اطلاع کافی از ورزش فوتبال را ندارد که البته این جای تاسف دارد.
ایشان به عنوان کسی که ادعا می‌کند مدیر فوتبالی است، باید بداند قضیه لوله‌کشی و آنچه من صحبتش را کردم، حقیقت دارد. کما اینکه مقاله‌هایی در این باره منتشر شده است. اگر من نمی‌دانستم، عیب نبود اما برای ایشان و امثال ایشان عیب است که ۵۰ سال است در ورزش هستند. ایشان باید از زیر و بم فوتبال اطلاع داشته باشند، من که فوتبالی نیستم. البته آقای درودگر انسان خوب و مهربانی هستند.
حضور شما در آن برنامه برای همین بحث ورود بانوان به ورزشگاه بود؟
بله.
بحثی که مطرح کردید چه موضوعیتی دارد؟ چون در ایران که چنین مسائلی وجود ندارد.
برنامه اجازه نداد که صحبت کنم اما وقتی آقای اینفانتینو این دستور را می‌دهند و می‌گویند اگر این کار را نکنید، ورزش تعلیق می‌شود، پس‌فردا یک لیست دیگر می‌دهند و می‌گویند اگر مشروب الکلی سرو نکنید، ورزش‌تان را تعطیل می‌کنیم. چه تضمینی است پس فردا چیز دیگری نگویند؟ بنده پیش‌بینی کردم که اگر در مسئله فعلی حرف فیفا به کرسی بنشیند، بعدها دستورهای دیگری هم به ما می‌دهند.
ولی مثالی که زدید، ارتباطی با بحث ندارد. همین حالا هم در کشورهایی مثل امارات و قطر و عربستان، سرو مشروب ممنوع است اما زنان مجوز حضور در استادیوم را دارند.
چیزی که بنده مطرح کردم، بحث زیرساخت بود که ما در ایران آن را نداریم. هر وقت زیرساخت مثل این کشورهایی که مثال زدید فراهم شد، قدم آن‌ها روی چشم اما ما باید بر اساس عرف خودمان رفتار کنیم. این را هم بگویم که در آن برنامه ادعا شد که موضوع مشروبات الکلی در ورزشگاه از پایه غلط است، در حالی که این حرف از پایه غلط است و این موضوع در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکایی رواج دارد. ضمنا من از کلمه سرو استفاده کردم و این به آن معنی نیست که همه این کار را انجام می‌دهند.
این بخش از صحبت‌های شما خیلی دیده شد که آقای درودگر به شما می‌گوید شما را کجا برده‌اند و شما با خنده بحث را سمت دیگری می‌برید.
بله… ایشان به من متلکی انداخت اما من از آن گذشتم، در حالی که جواب خوبی در آستین داشتم. به هر حال من در محله خودمان در جنوب شهر با لوطی‌ها بزرگ شدم و و قصد نداشتم توهین ایشان را به شیوه خودش جواب بدهم. من کلا دوست ندارم کسی را خراب کنم و اگر چیزی هم دیده باشم، نه به خودش می‌گویم و نه به کسی، چون آبروی مومن خیلی مهم است و اگر آبروی مومن را بریزی، انگار خونش را ریخته‌ای. البته شاید هم ایشان منظوری نداشت و بعدا هم که با ایشان انسان خوبی است و مثل اینکه کشتی‌گیر بوده‌اند با نیروهای مسلح کشتی گرفته و مدال هم آورده است. من در کل ایشان را انسان مودب و متواضعی می‌دانم.
اینکه شما مخالف ورود بانوان به ورزشگاه هستید، بازتابی برای خودتان نداشت؟
من موضوع را منع نکردم و اول هم گفتم دو قطبی نکنید. من گفتم این مسئله باید فرهنگ‌سازی شود. فرهنگ‌سازی در طولانی مدت اتفاق می‌افتد. من کارشناس فرهنگی هستم و می‌دانم برای مثال باید الان کار کنی و ۳۰ سال بعد نتیجه بدهد. فرهنگ‌سازی کار مشکلی است.
سال‌ها قبل موضوع از طرف راهنمایی رانندگی مطرح شد که همه از فردا باید کمربند ایمنی ببندند، در صورتی که بعضی ماشین‌ها اصلا کمربند نداشتند اما به مرور همه کمربند بستند، یا قبلا راننده‌ها روی خط عابر پیاده می‌ایستادند اما ۲۴ساعته این فرهنگ جا افتاد. در واقع اگر اراده باشد، در زمان کمتر اتفاق می‌افتد.
من احکام اولیه را گفتم و نتوانستم احکام ثانویه را بگویم. من اول حکم دینی را برای مردم گفتم و بر اساس مبناهای کلی استدلال کردم. مبناهای کلی شامل هرجایی غیر ورزشگاه می‌شود. ما در روایات چیزی درباره ورزشگاه نداریم و نوشته شده هر مکانی که بی‌بند و باری حاکم باشد و مرد و زن در یک محیط باشد. این مکان‌ها می‌تواند شامل کنسرت یا جاهای دیگری باشد. من یک بحث کلی را مطرح کردم که شامل همه چیز می‌شوند. این یک ضرورت عملی است و هر جامعه‌ای که اختلاط بین زن و مرد باشد، عقل حکم می‌کند که انسان مراقب باشد. از طرفی خطاهایی در ورزشگاه اتفاق می‌افتد و برای مثال زمانی که من در پرسپولیس بودم، من را با چاقو تهدید کردند. الان نمی‌توانیم بگوییم اتفاقی نمی‌افتد. ما اتحادیه تماشاگران نداریم که اگر کسی به خانمی بی‌احترامی کرد، بگویند چرا این کار را کردی؟ دو ماه نباید به ورزشگاه بیایی. الان چند نفر با هم می‌خندند و مزاحم ناموس مردم می‌شوند و می‌روند. مشکل همین است، وگرنه اگر زیرساخت آماده شود، همه بفرمایند. شما زیرساخت و محیط را آماده کنید و برنامه‌ریزی داشته باشید و بعد دعوت کنید.
شما کشتی‌گیر مطرحی بوده‌اید؟
بله. من در ۵۷ کیلو و ۶۲ کیلو کشتی می‌گرفتم و همه کشتی‌گیران وزن خودم را گرفتم و حتی در جام فجر در سال ۱۳۶۳ در یک صبح تا ظهر دو کشتی‌گیر مدعی شوروی سابق را شکست داده‌ام و پس از آن به من گفتند احمد، تو خطرناک ظاهر شدی و پس از آن به من می‌گفتند خطر.
با عسگری محمدیان هم کشتی گرفته‌اید؟
خودم نه، اما برادرم (کیوان) با عسگری کشتی گرفته و او را شکست داده است. البته اینکه می‌گویم همه را برده‌ام معنی‌اش این نیست که بهترین کشتی‌گیر بوده‌ام. نه، به خیلی‌ها هم باخته‌ام اما مثلا کشتی‌گیران مطرحی را روی تشک شکست داده‌ام، مثل محمد مشهدی آقایی. من همه کشتی‌گیران وزن خودم را برده‌ام. هرکسی که فکرش را بکنید. یک بار علی دبیر گفت شما کجا بودی وقتی ما کشتی می‌گرفتیم گفتم دوره شما به ما نمی‌خورد. همه را برده‌ام و به همه باخته‌ام. ولی اسم ببریم خوبیت ندارد.
