آنها به طور متوسط از هر میزبانی‌شان در این بازیها، 01/2 امتیاز گرفته‌اند که از دو رقیب اصلی آنها یعنی سپاهان و استقلال بیشتر است. اما گویا از ابتدای فصل قبل، گل‌محمدی و تیمش روند دیگری را پیش گرفته‌اند؛ روندی که باعث شده خانه دیگر بسان سابق امن نباشد.
* این فصل
پرسپولیس با فاکتور گرفتن از یک امتیاز کسرشده انضباطی، 6 امتیاز در این فصل از دست داده است. از این 6 امتیاز، 4 امتیاز در تهران و در بازیهای خانگی از دست پرسپولیس خارج شده است: تساوی یک - یک با ذوب‌آهن و تساوی 2 بر 2 برابر صنعت نفت آبادان و تنها 2 امتیاز در انزلی از حساب قرمزها کسر شده است. نکته دیگر درباره گلهای خورده پرسپولیس در این فصل است. تیمی که دروازه‌اش در بازیهای بیرون از خانه تنها یک بار باز شده و 75 درصد گلهای خورده‌اش در بازیهای خانگی بوده: یک گل برابر ذوب‌آهن و 2 گل از صنعت نفت آبادان.
* فصل قبل
در لیگ 22 هم اوضاع پرسپولیس در خانه شباهتی به بازیهای بیرون از آن نداشت. آنها تیم سوم جدول بازیهای خانگی شدند بعد از سپاهان و استقلال درحالیکه بهترین تیم بازیهای بیرون از خانه بودند. تیمی که از 15 بازی خانگی‌اش، 30 امتیاز گرفت ولی از همین تعداد بازی در بیرون از خانه، صاحب 36 امتیاز شد. پرسپولیس در لیگ قبل، فقط به فولاد در بازیهای بیرون از خانه باخت درحالیکه به عنوان میزبان برابر تراکتور، سپاهان و هوادار، شکست خورد.
* در لیگ قهرمانان
بردن الدحیل در قطر و برد محتمل برابر استقلال در تاجیکستان وقتی کنار شکست خانگی بازی با النصر قرار می‌گیرد، نشان می‌دهد تیم گل‌محمدی دقیقا همان سندروم بازیهای داخلی یعنی ضعفِ در خانه را به بازیهای خارجی‌اش هم تزریق کرده است.
