اخیراً وب‌سایت دیس کلوز به چندصد سند محرمانه و فوق‌سری دست یافته است که مسئولیت فرانسه را در جنایات دیکتاتوری عبدالفتاح السیسی در مصر صراحتاً آشکار می‌کند. این موضوع در بخشی به نام «یادداشت‌های ترور منتشر شده است. از آن زمان به بعد، تحریریه دیس‌کلوز با تهدیدات زیادی از سوی دولت فرانسه مواجه شد که باز هم نشان می‌دهد ادعای آزادی بیان در این کشور یک دروغ بزرگ بیش نیست.
این رسانه فرانسوی می‌نویسد: صبح زود، شنبه ۱۳ فوریه ۲۰۱۶، اتوبوسی با پرده‌های کشیده از دروازه پایگاه نظامی مرصع ماتروه در ۵۷۰ کیلومتری قاهره عبور کرد. خودروی شنی‌رنگ در مقابل یک پادگان توقف می‌کند. ۱۰ مرد خارج می‌شوند، فرانسوی‌هایی که چند روز زودتر با ویزای توریستی وارد مصر شده بودند، قبل از سربازان محلی با عجله وارد ساختمانی با تجهیزات ابتدایی، بدون آب و تهویه مناسب می‌شوند. اینجا مقر آن‌ها خواهد بود؛ مرکز فرماندهی عملیات نظامی مخفی فرانسه در مصر به نام کد سیرلی.
سایت افشا‌کننده می‌نویسد: یک منبع معتبر چندصد سند طبقه‌بندی‌شده «محرمانه- دفاعی» را برای افشا فرستاد؛ یادداشت‌هایی از سرویس‌های الیزه، وزارت نیرو‌های مسلح و اداره اطلاعات نظامی که زیاده‌روی‌های آن‌ها در این مأموریت اطلاعاتی را که در فوریه ۲۰۱۶ به نام مبارزه با تروریسم آغاز شد، آشکار می‌کند؛ افشای بی‌سابقه اسنادی که نشان می‌دهد چگونه دولت مصر از این همکاری پنهان‌شده از مردم به نفع کمپین اعدام‌های خودسرانه سوءاستفاده کرده است؛ جنایات دولتی که فرانسوا اولاند و امانوئل مکرون دائماً از آن‌ها مطلع بوده‌اند، بدون اینکه هیچ وقت به عواقب آن توجه داشته باشند.
به دنبال دریافت افشای اسناد محرمانه، آریان لاوریلکس، روزنامه‌نگاری که روی این موضوع کار می‌کرد، دچار مشکلات عدیده‌ای شد. این روزنامه‌نگار دستگیری‌اش توسط افسران پلیس اطلاعاتی فرانسه، تفتیش خانه و بازرسی وسایل کارش را در شبی که به زندان افتاده بود، تعریف می‌کند که به خاطر افشای اسرار محرمانه دولتی بازداشت و زندانی شده بود.
او می‌گوید: آن‌ها که روز سه‌شنبه ساعت ۶:۰۵ صبح به خانه من ریختند، نه افسران عادی پلیس بودند، نه مأمور سرویس اطلاعاتی. آپارتمان من را به همراه یک قاضی تحقیق بازرسی کردند و گفتند کارشناس مبارزه با تروریسم هستند. سه نفر از آن‌ها کارشناس کامپیوتر بودند. در حالی که همکاران‌شان در حال جست‌وجوی آپارتمان من بودند، قبل از اینکه همه چیز را بردارند، سراغ کامپیوتر و تلفن من رفتند، سراغ درایو‌ها و سایر تجهیزات کارم رفتند و شروع به جست‌وجو کردند. در واقع این دلیل اصلی بازرسی آپارتمانم در آن وقت صبح بود که تقریباً ۱۰ ساعت طول کشید، سپس من را به مقر پلیس مارسی بردند و در نهایت توانستم با یک وکیل همراه شوم. در هر جلسه‌ای با سؤالات تکراری و مشخص پلیس مواجه می‌شدم. در یکی از بازجویی‌های متعددم که همیشه با ملاقات‌های سلولی همراه بود، بازپرس به من گفت که مدتی تحت‌نظر بوده‌ام، سپس شب را در زندان، روی یک تشک فوم گذراندم. تشنه بودم و سردم بود. بازرسی‌ها روز بعد هم ادامه داشت و تمام روز بازجویی می‌شدم تا سرانجام بعد از ۳۹ ساعت بازداشت و بازجویی آزاد شدم. پلیس از در پشتی و بدون اخطار به وکیلم مرا از کلانتری بیرون آورد، به طوری که از کمیته پذیرش که جلوتر برای بازجویی منتظرم بود، دور شدم و رفتم.
افشای این موضوع یک رسوایی تازه برای دولت فرانسه به حساب می‌آید که چطور در بعد رسانه‌ای ده‌ها سال این کشور را به عنوان مهد دموکراسی و آزادی بیان به دنیا معرفی کرده‌اند، اما زیر پوست سازمان‌های اطلاعاتی دست به جنایت علیه بشریت می‌زنند.
