پرسپولیس و النصر شب گذشته مقابل هم صف آرایی کردند و پرسپولیس در یک بازی سر درگم و پر اشتباه با دو گل مغلوب تیم پرستاره عربستانی شد. سرخ پوشان که در همان دقایق ابتدایی بازی مهدی ترابی را از دست دادند گویا برنامه و تدبیر مناسبی برای این وضعیت نداشتند و این گونه شد که یه یک باره شهاب زاهدی جای او را گرفت تا وحید امیری یک خط عقب نشینی کرده و جای ترابی را در پست وینگر چپ بگیرد.
تصمیمی که با بازی دادن زوج امیری - عمری در خط حمله کاملا منافات داشت و مشخص نیست آن ترکیب ابتدایی چه هدفی را دنبال می کرد و به میدان فرستادن شهاب زاهدی چه هدفی را. اما هرچه هست خرابی زمین چمن باعث شد هم پرسپولیس لطمه ببیند و هم النصری ها نتوانند بازی روان و همیشگی خود را ارائه دهند. به گونه ای که حتی پیش از شروع بازی صدای بازیکنان این تیم عربستانی را هم درآورده بود.
شاید در پایان این بازی این ابهام بیش از پیش در ذهن ها نقش بست که این همه اصرار برای برگزاری بازی در ورزشگاه آزادی چه بود؟ بی تردید اگر این بازی هم مثل دیدارهای سال‌های اخیر تیم های ایرانی مقابل حریفان عربستانی در زمین بی‌طرف برگزار می‌شد، خیلی از اتفاقات ناخوشایند شب گذشته را شاید تجربه نمی‌کردیم.
به راستی وقتی پرسپولیس از حضور تماشاگرانش محروم بود و اصلاً سکوهای آزادی هم شرایط پذیرایی از علاقه مندان را نداشتند و از همه مهم تر وقتی چمن ورزشگاه آماده یک رویداد بزرگ و بین المللی نیست این همه اصرار برای میزبانی در این ورزشگاه از رونالدو و یارانش چه دلیلی داشت؟ آیا می ارزید ورزشگاهی که در تمام این سالها نماد فوتبال و آبروی فوتبال باشگاهی و ملی ما محسوب می شد این گونه از سوی رسانه های حاشیه خلیج فارس مورد تمسخر قرار بگیرد؟
