۲۲ سال از حمله به برج‌های دوقلوی سازمان تجارت جهانی در نیویورک می‌گذرد، حادثه‌ای با بیش از ۲ هزار و ۹۰۰ قربانی از ۹۰ ملیت مختلف.
۱۱ سپتامبر بهانه‌ای شد برای آمریکا تا مبارزه با گروه‌های تروریستی را علم کند برای لشکرکشی نظامی به افغانستان و پس از آن عراق. حالا ۲۲ سال بعد از این حادثه، یک استاد تاریخ دانشگاه امریکن می‌گوید تروریست‌هایی که آمریکا عامل حادثه ۱۱ سپتامبر معرفی می‌کرد و به ادعای مبارزه با آن‌ها میلیون‌ها غیرنظامی را در عراق و افغانستان قربانی کرد، دست پرورده خود واشنگتن بوده و موجودیت خود را مدیون دلار‌های آمریکایی می‌دانند.
۱۱ سپتامبر؛ الگوی آمریکایی جنگ اوکراین
«پیتر کوزنیک» استاد تاریخ دانشگاه امریکن معتقد است که واشنگتن همان رویکردی را در اوکراین دنبال می‌کند، که مشابه آن حادثه ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ را رقم زد.
این استاد آمریکایی تاریخ می‌گوید آمریکا همان طور که یاد قربانیان حملات تروریستی مرگبار ۱۱ سپتامبر را زنده نگه می‌دارد، بهتر است که انتخاب تعمدی خود برای کمک به شکل گیری افراط گرا‌هایی را نیز به یاد آورد که مغز متفکر در پس طراحی حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر بودند.
ریگان و آن‌هایی که پوست مردم را زنده زنده می‌کندند
یکی از نویسندگان کتاب «تاریخ ناگفته آمریکا» تاکید می‌کند: ما دقیقاً می‌دانستیم که این افراد چه کسانی و از چه نهاد‌های هستند.
پیتر کوزنیک در ادامه این مطلب متذکر می‌شود که آمریکا به آموزش، عضوگیری و تسلیح افراط گرایانی کمک کرد که بعد‌ها با حمله به آمریکا حادثه ۱۱ سپتامبر را رقم زدند.
این استاد دانشگاه آمریکا با استناد به گفته «زبیگنیو برژینسکی» مشاور امنیت ملی وقت آمریکا، گفت که «جیمی کارتر» رئیس جمهور وقت آمریکا در ۳ ژوئیه ۱۹۷۹، اولین دستورالعمل برای کمک‌های مخفیانه به این افراط گرایان را امضا کرد.
این پروفسور تاریخ یادآور شد که افراط گرایانی که آمریکا شروع به تأمین مالی آن‌ها کرد، مخالف دولت مدرن وقت افغانستان بودند، دولتی که از حمایت اتحاد جماهیر شوروی برخوردار و خود حامی صنعتی شدن و آموزش زنان بود. به گفته کوزنیک، تندرو‌های مورد حمایت آمریکا بیشتر در پاکستان و با دولت محمد ضیاءالحق همکاری می‌کردند و به مدارس آمریکا می‌رفتند. آن‌ها نه تنها معلمان را تهدید می‌کردند و می‌کشتند، بلکه در واقع پوست مردم را زنده زنده می‌کردند.
به گفته کوزنیک، این‌ها همان کسانی بودند که آمریکا در پاکستان از آن‌ها حمایت می‌کرد و بیشترین مخالفت را با آموزش زنان داشتند. حمایت از این افراط گرایان در مقیاس کوچک در دوره کارتر آغاز شد. اما در دولت «رونالد ریگان» رئیس جمهور سابق آمریکا از حمایت‌های بیشتری برخوردار شدند.
اسنادِ افشاگر
این پرفسور تاریخ در تشریح سیر زمانی شکل گیری افراط گرایان در افغانستان می‌نویسد مجموعه‌ای از اسناد محرمانه کاخ سفید که در سال ۲۰۱۹ افشا شد، نشان داد که کارتر در سال ۱۹۸۰، نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار برای تسلیحات ارسال شده برای افراط گرایان هزینه کرد و دولت رونالد ریگان این مبلغ را به ۷۰۰ میلیون دلار در سال افزایش داد.
بر اساس اسناد طبقه بندی شده، که در سال ۲۰۱۹ رسانه‌های آمریکایی منتشر کردند، برژینسکی در آن زمان از یک کارمند شورای امنیت ملی، هشداری درباره خطرات افراط گرایان افغانی که آمریکا آن‌ها را مسلح می‌کرد، دریافت می‌کند.
حکمتیار محبوبِ سازمان سیا
«گلبدین حکمتیار» یکی از این افراط گرایان بود که مورد توجه سازمان سیا قرار می‌گیرد و بیش از یک میلیارد دلار تسلیحات نظامی از آمریکا طی یک دهه بعدی دریافت می‌کند.
کوزنیک با استناد به گفته «جیمز اسپارکس» مدیر مطالعات تروریسم در وست پوینت می‌نویسد که حکمتیار همان فردی بود که آمریکا کمک‌ها را در اختیار وی قرار می‌داد. گلبدین حکمتیار به این شهره بود که در بازار‌های کابل با شیشه‌های اسید گشت می‌زد و به صورت هر زنی که در فضای عمومی، بدون پوشش کامل صورت ظاهر می‌شد، اسید می‌پاشید.
بنابه گفته این استاد تاریخ دانشگاه امریکن، تسلیح و آموزش این افراط گرایان توسط آمریکا در اردوگاه‌های پاکستان ادامه داشت و سپس آن‌ها به افغانستان اعزام می‌شدند. این خود به یک آهنربا برای جذب افراط گرایان در سراسر جهان تبدیل شد، آن‌هایی که می‌خواستند علیه دولت حاکم در افغانستان بجنگند. از جمله کسانی که در آن زمان به پاکستان رفتند «اسامه بن لادن» و «ایمن الظواهری» از سرکردگان گروه القاعده بودند.
آن‌هایی که شمارش را با کشتار آدم‌ها یاد گرفتند
این محقق آمریکایی در ادامه به نقل از «شریل بنارد» همسر «زلمی خلیل زاد» سفیر آمریکا در افغانستان می‌گوید که آمریکا در آن زمان تعمدا خطرناک‌ترین افراد را علیه دولت افغانستان تجهیز کرد بدون اینکه اهمیتی به پیامد‌های جانبی این کار بدهد.
بنا به روایت کوزنیک، در آوریل ۱۹۹۲، این افراد به کابل، پایتخت تحت محاصره افغانستان یورش بردند و «محمد نجیب‌الله» رئیس‌جمهور وقت این کشور را سرنگون کردند. با شروع جنگ داخلی و موفقیت طالبان در تصرف افغانستان، اسامه بن لادن در سال ۱۹۹۶ همراه با نیرو‌های القاعده به افغانستان بازگشت.
کوزنیک یادآور می‌شود که این افراط گرایانی که بعد‌ها حوادث تروریستی مرگبار، چون ۱۱ سپتامبر را رقم زدند، با کتاب‌های دانشگاه نبراسکا در مرکز مطالعات افغانستان اوماها، آموزش دیدند که دولت آمریکا هزینه آن‌ها را پرداخت می‌کرد. این افراد شمارش و ریاضی را با تعداد سربازانی که کشته اند و تعداد اسلحه‌های کلاشینکفی که در اختیار داشتند، یاد گرفتند. این‌ها همان افراطی‌هایی بودند که آمریکا به تولد آن‌ها کمک کرد.
