امام محمدباقر علیه‌السلام در روایتی به یکی از راه‌های عبادت خدای متعال اشاره کرده‌اند.
روایت زیر از کتاب «مصادقة الأخوان» منتشر شده است.
امام باقر علیه‌السلام:
تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِی وَجْهِ اَخیهِ حَسَنَةٌ وَ صَرْفُهُ القَذا عَنهُ حَسَنَةٌ وَ ما عُبِدَاللّه ُ بِشَی ءٍ اَحَبُّ اِلَیْهِ مِنْ اِدْخالِ السُّرُورِ عَلی المُؤمِنِ
لبخند انسان به چهره برادرش حسنه و کار نیک است و دور کردن خار و خاشاک و رنج و گرفتاری از برادر دینی حسنه است و خداوند به چیزی بهتر از شاد کردن مؤمن عبادت نشده است.
مصادقة الأخوان، ص ۵۲
