دانیال اسماعیلی‌فر که در نقل و انتقالات تابستانی سال گذشته از سپاهان به پرسپولیس منتقل شد، یکی از مهره‌های موثر این تیم در مسیر قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی بود. مدافع راست پرسپولیس شب گذشته در گفتگویی با برنامه شب‌های فوتبالی در خصوص جو این تیم صحبت کرد و از عوامل قهرمانی این تیم پرده برداشت.
صحبت‌های اسماعیلی‌فر را در ادامه می‌خوانیم:
هیچکس به قهرمانی امید نداشت اما دبل کردیم
بعد از قهرمانی لیگ که قهرمان جام حذفی شدیم، از ته دل خدا را شکر کردم؛ بهتر از این نمی‌شد که ما بتوانیم دبل کنیم. شاید بعد از بازی با سپاهان، هیچکس به یک جام هم امید نداشت اما ما در بهترین شرایط توانستیم در بازی‌های سختی که داشتیم، در دو جام مهم قهرمان شویم؛ این چیزی جز لطف خدا و همت بچه‌ها و کادرفنی و کادر مدیریتی نبود.
جابجایی با رامین رضاییان؟ من هم باید بروم
من به پرسپولیس آمدم که فقط در پست دفاع راست بازی کنم. فردا یا یکی دو سال بعد من باید بروم و یک نفر که از من بهتر است، به این تیم بیاید. پرسپولیس تیم بزرگی است و بازی در این تیم در همه پست‌ها سخت است. در این تیم فشار هواداری هست و انتظارات از تو بالا است و در واقع افتخاراتی که این تیم دارد، می‌طلبد که انتظارات بالا باشد. در طول فصل بیشترین کمکی که به من شد، از طرف رختکن و کادرفنی تیم بود؛ به خصوص بزرگترهای تیم که از آنها ممنونم و اگر نبودند، شاید این قهرمانی‌ها به دست نمی‌آمد. آنها در یکسری از مسائل به تک تک ما کمک می‌کردند. امسال ۶-۷ بازیکن جدید وارد پرسپولیس شده بودیم اما بعد از یکی دو هفته انگار سال‌ها است که در پرسپولیس بازی می‌کنیم. کمک بچه‌ها خیلی زیاد بود و اگر آن کمک وجود نداشت، شاید خیلی از ما نیم فصل تیم را به خاطر بزرگی‌اش ترک می‌کردیم.
ما یک تیم واقعی بودیم
جا دارد یک تشکر ویژه از کادرفنی و در راس آنها آقای گل‌محمدی داشته باشم و همچنین از آقای افشین پیروانی هم ممنونم که به همراه آقای کریم باقری هر جایی که احساس می‌کردند نیاز به کمک داریم، دریغ نمی‌کردند. تیم امسال پرسپولیس به معنی واقعی کلمه تیم بود؛ از بازیکنان، کادرفنی، مدیریت و هواداران که قسمت پایانی حلقه پایانی این تیم بودند و لحظه به لحظه احساس‌شان می‌کردیم و بعد از عید که شروع به پیروزی کردیم، هر بازی که می‌گذشت اشتیاق آنها انگیزه هزار برابری به ما می‌داد و سیری ناپذیری آنها برای جام گرفتن، این انگیزه را به ما می‌داد که همه بازی‌هایمان را ببریم.
ما در اولین تمرین سال جدید قهرمان شدیم
روز اول عید به تمرین آمدیم و به نظر من همان روز قهرمان شدیم؛ روزی که چهار امتیاز عقب بودیم، آقای گل‌محمدی گفتند ما فقط می‌خواهیم ببریم و با احترام به رقبا مهم نیست با چه تیمی داریم. با وحدتی که داشتم، همه پای حرف‌هایمان ایستادیم. سه ماه خیلی سخت داشتیم و جز فوتبال به هیچ چیزی فکر نمی‌کردیم و وقتی فقط به هدفت فکر کنی، همینطور می‌شود که می‌توانی دبل کنی. این بزرگی تیم پرسپولیس را می‌رساند که ما بعد از قهرمانی لیگ تخلیه نشدیم. ما حتی نتوانستیم جشن قهرمانی‌ای را که دلمان می‌خواهد، در قائمشهر بگیریم، چون دو بازی مهم دیگر داشتیم و بلافاصله به تهران برگشتیم و تمرینات‌مان را شروع کردیم. خدا را شکر می‌کنم که این وقت و انرژی گذاشتن‌ها و تحمل فشار و استرس کشیدن‌ها با دو جام قهرمانی و هدیه به هواداران همراه شد.
هیچوقت نگفتم عاشق پرسپولیس هستم
من از روزی که وارد پرسپولیس شدم، هیچوقت و هیچ‌جا نگفتم که عاشق پرسپولیس هستم، چون هیچ کاری برای این تیم نکرده بودم. در یکی از مصاحبه‌هایم گفتم دوست دارم با عملکردم بگویم که عاشق این تیم هستم، وگرنه عاشق بودن با پست و استوری و فضای مجازی هیچ فایده‌ای ندارد. من اگر خوب بازی نکنم و زبانی بگویم عاشق پرسپولیس هستم، به درد نمی‌خورد. اما امروز می‌توانم بگویم از ته قلبم و با تمام وجودم عاشق پرسپولیس هستم و افتخار می‌کنم که یک پرسپولیسی هستم اما نظر شخصی من این است که باید به همه تیم‌ها احترام بگذارم که کسی به تیمم بی احترامی نکند. من کار ندارم که در قبال ما چطور رفتار می‌شود و به بقیه تیم‌ها احترام می‌گذارم. من وقتی پیراهن این تیم را می‌پوشم، نماینده میلیون‌ها آدم هستم که هوادار پرسپولیس و صاحبان اصلی این تیم هستند و اگر من باعث شوم خدایی نکرده کسی به وسیله من به این تیم بی احترامی کند، وجود من در این تیم اثری ندارد. من به عنوان بازیکن پرسپولیس، پرچم‌دار این تیم هستم و وقتی محترم نباشم، نباید انتظار احترام داشته باشم.
دوست دارم با افتخار درباره این روزها صحبت کنم
اینکه قهرمانی ما را تبریک نگفتند، نظر شخصی‌شان است و ما نمی‌توانیم کسی را مجبور کنیم که عقایدش را تغییر بدهند و تبریک بگویند. تبریک، یک حس قلبی است. شاید ما هم قهرمان نمی‌شدیم، تبریک نمی‌گفتیم اما حتی وقتی که بارسلونا قهرمان شد، رئال تبریک گفت. شاید بگویند چون قهرمان شده‌اند این حرف را می‌زنند اما واقعا زندگی به قدری کوتاه است که ارزش ندارد دل کسی را بشکنیم و کسی را ناراحت کنیم. ما فردا باید کنار مردم زندگی کنیم به آنها توضیح بدهیم چه کارهایی کردیم؛ من دوست دارم وقتی فوتبالم تمام شد، با افتخار درباره زندگی ورزشی‌ام صحبت کنم.
