جگوار در طبیعت گربه‌ای باشکوه است و سلطان جنگل‌های بارانی آمریکایی جنوبی است. در صنعت خودروسازی هم جگوار نامی آشنا است و ماشین‌هایی ساخته که برخی در تاریخ این صنعت نامی ماندگار پیدا کرده‌اند.
این نام در آسمان هم قلمرویی بزرگ در اختیار دارد. سپکت جگوار هواگرد تهاجمی ساخت بریتانیا و فرانسه است که از ابتدای دهه ۱۹۷۰ میلادی وارد خدمت ارتش‌های این دو کشور شد.
طراحی این پرنده را دو کمپانی بریتیش ایرکرفت و شرکت هوانوردی برگه بر عهده داشتند و نمونه اولیه‌اش برای نخستین بار در سال ۱۹۶۸ به پرواز درآمد.
این پرنده با طول ۱۷ متر و پهنای بال ۹ متری نیرویش را از دو موتور رولزرویس توربومکا آدور می‌گیرد و با اتکا به این موتورها می‌تواند با بیشینه وزن برخاست ۱۵ هزار و ۷۰۰ کیلوگرم به آسمان بپرد.
از توپ مسلسل ۳۰ میلی‌متری جگوار که بگذریم این هواگرد طیف وسیعی از مهمات از موشک ضدرادار گرفته تا راکت‌های هوا به هوا، بمب‌های هدایت دقیق و موشک‌های ضدکشتی را به کار می‌گیرد.
این پرنده جدای از مهمات متعارف به عنوان سکویی برای پرتاب بمب‌های اتمی طراحی شده است.
فرانسه از این پرنده برای پرتاب بمب‌های اتمی « AN-۵۲» استفاده می‌کرد و بریتانیا بمب « WE.۱۷۷» را روی آن سوار کرده بود.
اهمیت جگوار برای هند
فرانسه و انگلیس به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ جگوار را بازنشسته کردند اما هند همچنان انبوهی از این هواگرد را در خدمت نگه داشته است.
این پرنده از معدود هواپیماهای هند با قابلیت پرتاب سلاح هسته‌ای است و از این رو برای هندی‌ها که ۴۸ سلاح هسته‌ای هواپایه طراحی کرده‌اند، ارزش فراوانی دارد.
جگوارهای هند علاوه بر قابلیت حمل سلاح هسته‌ای به موشک هوا به هوای کوتاه برد پیشرفته (به اختصار آسرام) نیز مجهز شده‌اند.
