حضور متراکم مردم انقلابی و متدین ایران در راهپیمایی 22 بهمن درواقع «معجزه‌گونه» بود. بررسی‌های مختلف بیانگر آن است که در اکثر شهرها و روستاها و از جمله مراکز استان‌ها و پایتخت حضور مردم در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در این سال، از یک‌سو با افزایش زیاد و از سوی دیگر به شکل «انقلابی‌تر» و در واقع «جهادی‌تر» صورت گرفته است. درخصوص این موضوع نکات زیر حائز اهمیت می‌باشد:
1- اساساً حضور میلیونی سالانه مردم ایران در مراسم بزرگداشت انقلاب اسلامی یک حضور «منحصر به فرد» است و در هیچ انقلاب یا کشور دیگر چنین حضوری وجود نداشته و ندارد. این حضور مخصوص انقلاب اسلامی ایران است و این دلیل دارد و دلیل آن «جنبه دینی» انقلاب و نظام اسلامی است. درواقع مردم ایران شرکت در مراسم سالگرد انقلاب اسلامی را یک عمل دینی به حساب می‌آورند و واقعیت هم دارد و به‌خصوص آن‌گاه که دین را در معرض تهدید دشمنان احساس کنند، این حضور هم متراکم‌تر می‌شود و هم جلوه جهادی‌تر پیدا می‌کند. به عبارت دیگر شرکت در راهپیمایی 22 بهمن برای مردم انجام «فریضه اعظم» است. حضرت امام به مردم یاد داده است که «حفظ نظام اسلامی از اهم واجبات بوده و حتی از نماز و در بیانی دیگر حتی از حفظ جان امام عصر صلوات‌الله‌علیه هم بالاتر است». علت این فتوا هم همان‌طور که خود بیان فرموده‌اند موقوف بودن حفظ نماز و حفظ امام زمان به حفظ نظام اسلامی است. بنابراین مردم ایران همواره به حضور در راهپیمایی 22 بهمن به‌عنوان یک فریضه دینی نگریسته و آن‌گاه که دشمنان اسلام آهنگ تضعیف اسلام را داشته‌اند، حضور مردم حماسی‌تر و جهادی‌تر بوده است. در راهپیمایی امسال به‌دلیل آنکه چند ماه پیش از آن، عده‌ای از عوامل منحرف وابسته به دشمنان اسلام علیه نظام اسلامی وارد عمل شده و از سوی آمریکا و کشورهای اروپایی و باندهای فاسدی مثل منافقین، تجزیه‌طلب‌ها و سلطنت‌طلب‌ها حمایت و خط‌دهی می‌شدند، مردم احساس کردند دین و نظام منبعث از آن در خطر قرار گرفته و برای دفع آن به حضوری جهادی نیاز است و لذا در این راهپیمایی، عمده شرکت‌کنندگان با وضو به صحنه آمدند و هرکدام با خود علامتی از عزم جهادگونه حمل می‌کردند و جالب این است که دسته‌های مردم در این راهپیمایی حتی در هنگام بازگشت به شعارهای انقلابی که عمدتاً ناظر به اعلام وفاداری به رهبر دینی کشور بود، ادامه می‌دادند گویا خستگی چندساعته و سرمای شدید بر آنان هیچ اثری نداشت!
2- با مرور آنچه به‌خصوص در ماه‌های اخیر بر کشور گذشت و با مرور اهداف اعلامی باندهای فاسد و قدرت‌های استکباری حامی آنان متوجه می‌شویم که در این روند هر سه ضلع آرمان اصلی این انقلاب که «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» است، مورد تهاجم قرار گرفت. در این مقطع، آشکارا از تجزیه ایران و یا بازگرداندن ایران به اردوگاه غرب صحبت می‌شد و برای تحقق آن صدها هزار قبضه سلاح - سبک و نیمه‌سنگین - از طریق دو کشور در مرزهای شمال و شمال غربی ایران به کشور وارد گردید و در این میان ده‌ها نفر از مدافعان کشور به خون غلتیدند. بنابراین استقلال کشور در معرض تهدید واقع شد و در همان حال آزادی فعالیت در ایران و آزادی رأی دادن در معرض تهدید قرار گرفت. همین حالا هم بعضی از فتنه‌گران آشکارا از ضرورت انحلال دولت کنونی و حتی از لغو قانون اساسی که در واقع لغو نظام جمهوری اسلامی است، سخن به میان آورده و بعضی هم تجربه جمهوری اسلامی را آنچنان تاریک معرفی کردند که گفتند نمی‌دانیم سالگرد پیروزی انقلاب را تبریک بگوییم یا تسلیت! در این صحنه در واقع آزادی مردم در روی کار آوردن دولت دلخواه خود و چرخه تغییر مدیریت کشور یعنی انتخابات زیر سؤال رفت. در این صحنه هیچ تفاوتی میان اظهارات مقامات عنود آمریکا که لزوم تغییر نظام سیاسی ایران را مطرح می‌کردند با آنکه در تهران در مقام «رئیس‌جمهور اسبق نظام»، 44 سال روند کشور را سیاه و منفی معرفی کرد، نبود. در این دوره سه ماهه، جمهوری اسلامی هم که خود ترجمه دو واژه «استقلال» و «آزادی» و وجه نظام‌یافته این دو بود، از طریق هتک عنصر جوهری و محوری آن یعنی «ولایت فقیه» در معرض تهاجم قرار گرفت.
مردم ایران بدون تردید به واسطه تربیت دینی که حضرت امام خمینی(سلام‌الله‌علیه) به آنان داده بود، دریافتند مهم‌‌‌ترین سرمایه آنان در معرض تاراج قرار گرفته و اگر به صحنه نیایند عزت آنان در همه ابعاد لگدمال می‌شود و دیگر جای مسامحه نیست و در واقع تظاهرات عظیم چهل‌وچهارمین 22 بهمن عرصه دفاع قاطع از استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود.
3- جنبه انقلابی و شورانگیز حضور مردم در این 22 بهمن هم یک جلوه جانانه دیگر این حماسه تاریخی بود. مردم در این صحنه با «صورت و سیرت دینی» به صحنه آمدند. هر کسی آمده بود، در ضمن به ثبت رساندن درک سیاسی خود، «غیرت دینی» خویش را هم به نمایش گذاشت. سردست گرفتن تصاویر فراوان امام، رهبری، شهید سلیمانی و پرچم‌های جمهوری اسلامی از سوی مردم - و منحصر شدن به این چهار- بی‌حساب و کتاب نبود. مردم در این صحنه دینی بودن خود را هم به ثبت رساندند و لذا حضور خانم‌های محجبه در این تظاهرات و اصرار آنان بر نمایش حجاب خود اهمیت ویژه‌ای داشت. در واقع زنان انقلابی ایران همزمان با گرامیداشت انقلاب اسلامی، بر نشان‌دادن عنصر دینی زن ایرانی هم که در «حجاب» تمثل پیدا می‌کند، اصرار داشتند.
یکی دیگر از جنبه‌های برجسته انقلابی، شعارهای پی‌درپی مردم علیه آمریکا بود که «مرگ بر آمریکا» در تظاهرات امسال به شعار اول مردم ایران تبدیل شد. کما اینکه رویترز و خبرگزاری فرانسه این را معنادار دانستند. در واقع در این صحنه مردم جنبه مخالفت با عوامل داخلی که نمادهای اسلامی را نشانه رفته بودند و مقابله با دولت مستکبری که «قدرت نظام» را مورد هدف قرار می‌داد را برجسته کردند و این در فضایی صورت گرفت که عده‌ای از عناصر داخلی به‌طور آشکار راه برون‌رفت از مشکلات را حل‌وفصل مسائل بین ایران و آمریکا معرفی می‌کردند و از آنجا که این راه در دولت‌های هاشمی، خاتمی و روحانی تجربه شده و خسارت‌بار بودن آن برای همه روشن بود، تأکید دوباره بر ضرورت حل مسائل با آمریکا، درواقع معنایی جز پذیرش سیادت آمریکا بر ایران نداشت. مردم در تظاهرات روز شنبه در واقع با تأکید معنادار بر شعار «مرگ بر آمریکا» بر این خط انحرافی مهر بطلان زدند.
4- یکی از جنبه‌های مهم در تظاهرات 22 بهمن امسال، جنبه «امام زمانی» آن بود. مردم آموخته‌اند که این انقلاب دینی مهم‌‌‌ترین رویداد قبل از ظهور و کاملاً مرتبط با آن است. مردم می‌دانند که «ولایت فقیه» تالی‌تلو ولایت امام معصوم علیه‌السلام در عصر غیبت است. مردم می‌دانند که پشت کردن به ولایت فقیه و بی‌توجهی به نظام برآمده از آن، در واقع آنان را در نقطه مقابل «ظهور» و امام زمان سلام‌الله‌علیه قرار می‌دهد. از حضرت آیت‌الله جوادی آملی(دامت‌برکاته) نقل شده است آنان که با نظام جمهوری اسلامی ناسازگارند در واقع طرفدار امام غایب‌اند، نه امام قائم! طبعاً هیچ مسلمانی نمی‌خواهد در نقطه مقابل «امام قائم» قرار گیرد. حضرت مهدی علیه‌السلام در واقعیت و در ذهن ایرانی، حاضر است نه غائب و لذا مردم خود را در عینیت عصر بقیهًْ‌الله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف می‌بینند. بر همین اساس این انقلاب مستظهر به پشتیبانی عاشقانه منتظران ظهور امام قائم می‌باشد. مردم ایران، 22 بهمن - که جلوه مهم‌‌‌ترین حادثه عصر متصل به ظهور است - را در واقع مثالی از روز ظهور می‌شناسند. از این رو می‌بینیم که آن پیرمرد، جوان فلج خود را به کول می‌گیرد و در تظاهرات 22 بهمن شرکت می‌کند و مطمئن است با این کار نام او و فرزندش در لیست «منتظران واقعی ظهور قائم آل‌محمد» صلوات‌الله‌علیه قرار می‌گیرد.
سعدالله زارعی
