رزمایش مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران با حضور یگان‌های مختلف نیروهای چهارگانه با محوریت نیروی دریایی در آب‌های جنوب شرق کشور برگزار شد. از جمله برنامه‌های این رزمایش در کنار تست سامانه‌های تجهیزاتی و سناریوهای مقابله با تهدیدات، شبیه‌سازی حمله با پهپادهای انتحاری به سواحل دشمن و پایگاه‌های دریایی آنها بود. این بخش از رزمایش که در حد وسیعی، مورد توجه رسانه‌های خارجی قرار گرفت، در حقیقت تمرین حمله به پایگاهی مشابه پایگاه‌های دریایی رژیم موقت صهیونیستی بود که در آن ماکتی شبیه به ناوچه رزمی ساعر 6 نیز دیده می‌شد. این پایگاه، مشابه آن چیزی بود که در برخی بنادر نظامی این رژیم، بویژه بندر ایلات در جنوب سرزمین‌های اشغالی وجود دارد. در این شبیه‌سازی، پهپادهای انتحاری «آرش» از روی شناورهای نیروی دریایی پرتاب شده و با دقت بسیار بالا به اهداف خود اصابت کردند. این تنها شبیه‌سازی حملات ایران به اماکن حساس و حیاتی رژیم مجعول صهیونیستی نیست.
پیش از این، در رزمایش پیامبر اعظم 17 نیز - که توسط نیروی هوافضای سپاه انجام شد - یگان‌های این نیرو با استفاده از موشک‌های نقطه‌زن و پهپادهای انتحاری «شاهد 136» به شبیه‌ساز نیروگاه اتمی «دیمونا» در سرزمین‌های اشغالی حمله کردند که طبق تصاویر منتشرشده از این رزمایش، همگی موشک‌ها و پهپادها با دقت به هدف اصابت کردند. «موشک» و «پهپاد»، ۲ بازوی مهم نیروهای مسلح در دکترین دفاعی کشور است که سابقه آغاز به کار آنها به سال‌های دفاع‌مقدس برمی‌گردد. این ۲ حوزه، اکنون به عنوان مهم‌ترین ارکان دفاعی ایران شناخته می‌شوند که در صحنه بین‌الملل نیز اخبار زیادی را به خود اختصاص داده‌اند. برای مثال، در جریان جنگ روسیه و اوکراین بود که پهپاد انتحاری شاهد 136 خبرساز شد و منابع خارجی مدعی شدند روس‌ها با استفاده از پهپادهای ایرانی، نقاط متعددی در اوکراین را مورد اصابت قرار دادند و توانستند سرنوشت بخشی از صحنه نبرد را تغییر دهند.
این در حالی است که مقامات ایرانی هرگونه ارسال سلاح به روسیه به منظور استفاده در جنگ با اوکراین را رد کرده‌اند. علاوه بر این، جمهوری اسلامی ایران با راه‌اندازی شبکه یکپارچه پهپادی در منطقه، در سال‌های اخیر، هم‌پیمانان خود در جبهه مقاومت را به هواپیماهای بدون سرنشین مجهز کرده که نمونه روشن آن، تجهیز حزب‌الله لبنان است. کمک تجهیزاتی و مستشاری به یمن، فلسطین، عراق و سوریه بویژه در حوزه پهپادی، به بخش مهمی از دغدغه‌های امروز دشمن در این حوزه تبدیل شده به طوری که پیش از این، ژنرال کنت مک‌کنزی فرمانده سابق تروریست‌های «سنتکام» رسما اعلام کرد تهران با استفاده از توان پهپادی خود توانسته سلطه هوایی واشنگتن در منطقه را به چالش بکشد. جمهوری اسلامی ایران امروز از انواع متعدد هواپیماهای بدون سرنشین در حوزه‌های مختلف بهره می‌گیرد که پهپادهای انتحاری از جمله آنهاست. پهپاد «آرش» که در رزمایش ارتش مورد استفاده قرار گرفت، با برد 2 هزار کیلومتر، یکی از دوربردترین پهپادهای ایران و جهان محسوب می‌شود که می‌توان از آن علیه اهداف مختلف از جمله سامانه‌های راداری استفاده کرد. این پهپاد که از یک موتور پیستونی بهره می‌برد، بدنه‌ای استوانه‌ای‌شکل با یک تیل عمودی دارد و ۲ بال آن در انتهای بدنه قرار گرفته‌‌اند. پهپاد آرش از روش پرتاب به وسیله جیتو استفاده می‌کند و همین امر آن را بی‌نیاز از باند پرواز کرده و به این ترتیب قادر است از انواع پرتابگرهای متحرک به سمت اهداف به پرواز درآید و این موضوع آن را به یک پهپاد «راه‌کنشی» با قابلیت تحرک بالا مبدل کرده که به بهره‌برداران امکان بکارگیری آن در محیط‌های مختلف جغرافیایی را می‌دهد. در جریان بازدید سردار سرلشکر «غلامعلی رشید» فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم از نمایشگاه دستاوردهای نزاجا در اصفهان، نوع جدید این پهپاد مجهز به جست‌وجوگر اپتیکی نیز به نمایش درآمد که دقت اصابت به هدف این پهپاد را افزایش می‌دهد و به نظر می‌رسد در رزمایش ارتش نیز از همین مدل استفاده شده است. برد 2 هزار کیلومتری در سامانه‌های هجومی ایران (موشک و پهپاد) دارای یک پیام مشخص نیز هست. فاصله مرزهای غرب کشور تا سرزمین‌های اشغالی کمی بیشتر از 1000 کیلومتر است و هر پهپاد یا موشک با برد بیش از این - بویژه 2 هزار کیلومتری- این امکان را می‌دهد که مراکز حساس این رژیم از فاصله‌ای دور، از عمق خاک ایران یا از دل دریاها - مشابه آنچه در رزمایش ارتش تمرین شد - مورد هدف قرار گیرد.
مهدی بختیاری
