فریدون جیرانی فیلمساز و روزنامه نگار قدیمی طی یادداشتی خطاب به علیرضا رئیسیان که در روزنامه اعتماد منتشر شده، به تغییر و تحولات در جامعه پرداخته و شرایط امروز سینمای متاثر از این تغییرات را بررسی کرده است. در ادامه بخش هایی از این یادداشت را می‌خوانید.
فکر نمی کنم در آینده، سینمای ایران بتواند با حال و هوای قبل از این اعتراضات به حیاتش ادامه دهد. حتما خشونت های خیابانی، مرگ های تلخ، اعدام های ناراحت کننده و خواسته های این نسل ناآرامی که آمد به خیابان ها، این دختران و پسران خیلی جوان، این نسل دهه ۸۰ روی سینمای ایران تاثیر خواهد گذاشت و این سینما دگرگون خواهد شد.
من حتا فکر می‌کنم سینمای ایران قبل از این آینده، دچار بحران خواهد شد. آن هم بعد از بازداشت کارگردان‌ها و بازیگران شاخص سینما، بعد از فشار روی بخش متفکر سینما، بخشی که اعتراض کرد به خشونت‌ها که اعتراضش تشویش اذهان عمومی نبود، اعتراضش حساسیت هنرمندی بود که نمی‌توانست به آنچه دارد در جامعه‌اش می گذرد بی تفاوت باشد، همین الان می شود نشانه های این بحران را دید، با خروج خود خواسته برخی از سینماگران بخش متفکر سینما از چرخه بازیگری و کارگردانی.
اگر شرایط فرهنگی تغییر نکند، این بحران تشدید خواهد شد. فیلمسازان مستقل و اصلا بخش روشنفکری سینمای ایران یا خودش کار نخواهد کرد یا نخواهد توانست کاری را که دوست دارد انجام دهد یا نخواهند گذاشت کار کند. بخش سینمای عامه پسند هم به دلیل شکاف بین افکار عمومی و تفکر رسمی دچار تردید خواهد شد.
۴۳ ساله که تلویزیون تصویر ساز موسیقی را نشان نداده است اما تو الان دختران و پسرانی را کنار خیابان می‌بینی که ساز می‌زنند و با این ساز زدن از نظر اقتصادی زندگی می‌کنند. «سازی» که الان تو بیشتر خونه‌ها از همه‌جور طبقه‌ای هست.
اگر بخش سینمای متفکر نتواند کار کند سینمای ایران با بحران تفکر مواجه خواهد شد. اگر بخش سینمای عامه پسند مجبور به پذیرش نظارت حداکثری شود، سینمای ایران با بحران مخاطب روبرو خواهد شد.
مدیریت فرهنگی در شرایط تغییر قرار گرفته و مجبور است نظارت حداکثری را به پایین‌ترین حد نظارت برساند و سلیقه و شیوه‌های تفکر جدید در جامعه را بپذیرد. اگر نپذیرد سینمایی دیگر نخواهیم داشت.
