ساخت سریال جنایی که بتواند به مذاق مخاطبان سخت‌پسندی که مدام سریال‌های جنایی خارجی را دنبال می‌کنند خوش بیاید کار بسیار سختی است. با وجود این، سریال « خونسرد » بعد از مدت‌ها توانست به عنوان اثری قابل قبول، توجه مخاطبان را به خودش جلب کند.
با پایان پخش «خونسرد» به کارگردانی امیرحسین ترابی، ابعاد مختلف سریال را بررسی می‌کنیم و مروری داریم بر نقاط قوت و ضعف آن.
اقتباس: «خونسرد» روی محور اصلی سریال مشهور آمریکایی «دکستر» پیش می‌رود اما نکته قابل توجه اینجاست که جز در ساختار، در سایر موارد بخصوص در محتوا ارتباط چندانی به آن سریال ندارد. در هر دو سریال با یک متخصص پزشکی قانونی مواجهیم که در دایره جنایی رفت‌وآمد دارند. هردو چهره‌هایی آرام و حتی خوشایند دارند و در زندگی خانوادگی کاملا معقول عمل می‌کنند. ریشه خشونت هردو از دوران کودکی است و حالا معتقدند برای اصلاح جامعه دست به قتل‌های زنجیره‌ای می‌زنند. با وجود این شباهت‌ها، علت کشیده شدن کسرا به سمت خشونت و مشکلاتی که درکودکی تجربه کرده متفاوت است، پرونده‌ها، نوع انتخاب سوژه‌های قتل، شیوه قتل و … هم شباهتی به دکستر ندارد. به طور کلی می‌توانیم بگوییم با اثری اقتباسی اما نه کپی‌برداری شده مواجه بوده‌ایم.
فیلمنامه: سریال با داستان دو شخصیت محوری پیش می‌رود: کسرا و امیرعلی. یک قاتل زنجیره‌ای و یک بازپرس آگاهی که از قضا دوستان دوران کودکی هم هستند و کاملا صمیمی. در طول مسیر سریال مرحله به مرحله با قتل‌های کسرا مواجه می‌شویم و از طرفی اطلاعاتی هم درباره گذشته این خانواده و تاثیرات رفتار پدر ناتنی روی شخصیت خواهر امیرعلی هم به دست می‌آوریم. در هر قسمت قطعه‌هایی از پازل کشف می‌شوند و کنار سایر اطلاعات قرار می‌گیرد تا اینکه بالاخره در قسمت پایانی علت اصلی تمام ماجراها فاش می‌شود. نکته قابل توجه روند تدریجی ماجراها و حساب شده بودن ریتم سریال است. به طوری که در قسمت پایانی به هیچ‌وجه با پایانی ناگهانی و سرهم‌بندی شده مواجه نمی‌شویم.
سوژه‌ها: مادر کسرا قربانی یک خشونت خانگی است و تصویر قتل مادر توسط ناپدری هیچ‌گاه از ذهنش پاک نمی‌شود. به همین دلیل است که تمرکزش برای ایجاد اصلاح در جامعه روی حذف مجرمانی است که به زنان و دختران آسیب می‌زنند. در این سریال با جرم‌هایی مثل همسر‌آزاری، قتل ناموسی، اسیدپاشی روی صورت دختران، آزار جنسی توسط استاد یا کارفرما، تجاوز به کودکان، بهره‌کشی از دختران در مراکز درمانی و … مواجه می‌شویم و در هر مورد روی این اصل تاکید می‌شود که بسیاری از زنان با وجود قرار گرفتن در معرض خشونت هیچ‌گاه نمی‌توانند این مسئله را ثابت کنند و مجرمانی از این دست، آزادانه به زندگی و آزارشان ادامه می‌دهند.
شخصیت‌پردازی: یکی از مهمترین ویژگی‌های سریال «خونسرد» به جذابیت شخصیت‌های آن برمی‌گردد. کسرا یک قاتل زنجیره‌ای است اما از ابتدا تا انتهای سریال حتی یک لحظه هم مخاطب را پس نمی‌زند و اتفاقا طوری رفتار می‌کند که به عنوان یک قهرمان دوست‌داشتنی به نظر برسد. از طرف دیگر امیرعلی هم شباهتی به کلیشه‌های رایج پلیس در سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی ندارد. او به وظیفه‌اش عمل می‌کند و در عین حال روابط عاشقانه‌اش را هم با خواهر دوست صمیمی‌اش پیش می‌برد با این حال در نقطه پایان سریال، وظیفه را به دوستی ارجح می‌داند. در این بین شخصیت خواهر کسرا و حتی رعنا هم کاملا منطبق با نیازهای داستان به درستی ساخته شده‌اند.
شهرام حقیقت دوست در نقش سرگرد امیرعلی تصویری جذاب از یک کارآگاه ایرانی ارائه داد
کارگردانی: امیرحسین ترابی پیش‌تر تجربه کارگردانی فیلم سینمایی «هزارتو» را داشت اما می‌توان گفت که «خونسرد» با وجود اینکه کارگردان تجربه ساخت سریال نداشته، در مقایسه با آن فیلم سینمایی چند گامی رو به جلوست. گرچه در سریال می‌توانیم روی مواردی هم دست بگذاریم که چندان باورپذیر به نظر نمی‌رسند یا نمی‌توانند پاسخ مناسبی به سوال‌های مخاطب داشته باشند، اما در مجموع کارگردان موفق شده اثری پرتعلیق و استاندارد تولید کند و به درستی آن را به سرمنزل مقصود برساند.
بازی‌ها: یکی از مهمترین امتیازهای سریال انتخاب‌های درست دو شخصیت اصلی است. امیر آقایی به خوبی توانست از پس ایفای نقش پزشکی خونسرد و آرام که در اکثر مواقع منطقی و قابل اعتماد به نظر می‌رسد اما در عین حال قاتلی زنجیره‌ای است بخوبی بربیاید. تجربه گریم‌های متعدد روی سر و صورت آقایی هم تمهید قابل قبولی بود و کاملا به پیشبرد هدف سریال کمک کرد. در کنار او شهرام حقیقت‌دوست هم انتخاب درجه یکی بود. حقیقت‌دوست بعد از سال‌ها ثابت کرد بازیگر توانمندی است و با توجه به موقعیتی که در آن قرار گرفته نه اغراق‌آمیز بازی می‌کند و نه شعار می‌دهد.
سریال «خونسرد» از مرداد 1401 روی آنتن رفت و جمعه 25 مهر با پخش قسمت هجدهم به پایان رسید.
