پسر تنومند متولد سنگاپور از همان روزهای جوانی که برای تیم آن روزها مشهور ایپسویچ تاون به میدان می‌رفت، مصداق عینی نام خانوادگی‌اش بود. ۱۰ سال حضور در ایپسویچ بوچر (در انگلیسی به معنی قصاب) برای او فقط یک آغاز بود. قهرمانی در جام یوفای سال ۸۱ یکی از بزرگترین افتخارات تاریخ این باشگاه کوچک به شمار می‌رود و تری بوچر قطعا یکی از مهمترین عوامل کسب این عنوان است.
سال ۸۶ با سقوط ایپسویچ، بوچر هم رفت. در روزهایی که جاده سفر در بریتانیا از اسکاتلند به انگلیس یک طرفه بود، خلاف جهت آب شنا کرد. ۷۲۵ هزار پوندی که گراهام سونس سرمربی وقت رنجرز برای او پرداخت، آن روزها مبلغ گزافی بود اما نه برای کسی مثل بوچر. شخصیت منحصر به فردش او را خیلی زود به کاپیتان گلاسکو رنجرز تبدیل کرد.
سه قهرمانی متوالی لیگ برتر اسکاتلند بین سال‌های ۸۶ تا ۸۹ و دو قهرمانی حذفی در سال‌های ۸۶ و ۸۸ او و تیمش را به اوج محبوبیت در اسکاتلند رساند تا جایی که نامش در تالار مشاهیر فوتبال اسکاتلند هم ثبت شد.
تری بوچر سال ۹۳ با لباس ساندرلند از فوتبال خداحافظی کرد.
این تصویر بدون شک مشهورترین قاب از تری بوچر است. او که یکی از سلاخی‌شده‌های مارادونا در راه ثبت گل قرن جام جهانی در سال ۸۶ هم هست، یکی از خشن‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ به شمار می‌رود. ۶ سپتامبر ۱۹۸۹ در مرحله مقدماتی جام جهانی ۹۰، انگلستان مقابل سوئد به میدان رفت. بوچر در دقایق ابتدایی آن بازی حساس مصدوم شد اما اجازه نداد تعویضش کنند. مدافع فیکس انگلیس با سر شکسته آنقدر هد زد و دوید تا در انتهای بازی با این شکل و شمایل در جشن قهرمانی تیمش شرکت کرد.
