الیور دلاکروا، منتقد فرانسوی گفته سعید روستایی بعد از جعفر پناهی و اصغر فرهادی، استعداد خیره‌کننده دیگری در سینمای ایران است و در فیلم « برادران لیلا » می‌توان رد و اثر ویسکونتی و وودی آلن را مشاهده کرد.
همزمان با اکران فیلم «برادران لیلا» در فرانسه، نشریه فیگارو نقدی به قلم الیور دلاکروا، منتقد فرانسوی درباره این فیلم منتشر کرده است.
الیور دلاکروا در این نقد نوشته است: «فیلم «برادران لیلا» یک دیوارنگاره پرنور خانوادگی است. سعید روستایی کارگردان جوان ایرانی پس از فیلم مهیج خشن «قانون تهران» (عنوان فرانسوی فیلم «متری شیش و نیم») با فیلمی کاملا متفاوت درباره لیلا و برادرانش بازگشته است. این نقاشی دیواری خانوادگی دو ساعت و سی‌و‌نه دقیقه‌ای از همان سکانس‌های اولش مخاطب را جذب خود می‌کند و او را رها نمی‌کند.»
از نقطه نظر این منتقد، سه سکانس ابتدایی فیلم استادانه در هم تنیده شده‌اند: «سعید روستایی فیلمش را با نزدیک شدنی ظریف به پیرمردی منزوی به نام اسماعیل که زیر نور آفتاب در حال سیگار کشیدن است، آغاز می کند. این پدرسالار رند و زیرک با نگاهی غمگین به نمازخانه می‌رود تا با نزدیکانش که او آنها را تحسین می‌کند صحبت کند اما آنها این حداقل احترام را به او بر نمی‌گردانند.»
دلاکروا در ادامه نوشته است: «بلافاصله در سکانس دوم فیلم که همزمان با سکانس اول رخ می‌دهد، برخلاف سکانس قبل پرجنبش است و در قلب یک کارخانه می‌گذرد و با اعتراض کارگران همراه است. در این صحنه یکی از چهار پسر اسماعیل با بازی نوید محمدزاده با حالتی رقت‌انگیز به خانه برمی‌گردد. در سکانس سوم که به صورت موازی با دو سکانس قبلی اتفاق می‌افتد لیلا با بازی ترانه علیدوستی را در محل کارش با حالتی غمگین نشان می‌دهد به گونه‌ای که انگار از قبل، از جزییات درام فیلم که در حال شکل‌گیری است، باخبر است.»
این منتقد تاکید می‌کند: «بعد از جعفر پناهی و اصغر فرهادی حالا استعداد خیره‌کننده ایرانی دیگری به نام سعید روستایی خود را نشان می‌دهد.»
دلاکروا اعتقاد دارد که در این فیلم رد و اثر ویسکونتی و وودی آلن را می توان مشاهده کرد. پیش از این نیز پیتر بردشاو فیلم «برادران لیلا» را با شاهکار «روکو و برادرانش» ویسکونتی که داستان پنج برادر در یک خانواده فقیر است، مقایسه کرده بود.
