تروئیکای اروپایی و آمریکا بازی ضد ایرانی و هدفمندی را در سایه تاکتیک «خرید زمان»آغاز کرده اند. خرید زمان از سوی غربی ها، معطوف به دو نقطه کانونی یعنی« انتخابات سراسری در اراضی اشغالی»و« انتخابات میاندوره ای کنگره در آبان ماه» صورت می گیرد. در عین حال، مقامات غربی در صدد لاپوشانی این رویکرد فرامتنی و تمرکز کاذب بر روی پاسخ منطقی و حقوقی ایران به طرح پیشنهادی اتحادیه اروپا برآمده اند. در این معادله ما شاهد سه بازیگر هستیم: آژانس بین المللی انرژی اتمی ، آمریکا و تروئیکای اروپایی.بازی این سه بازیگر در هم افزایی مطلق با یکدیگر تعریف می‌شود.در این معادله، آمریکا از آژانس و تروئیکای اروپایی خواسته است تا باهدف خرید زمان و تامین خواسته های رژیم اشغالگر قدس، با صدور بیانیه‌های هشدار آمیز محیط مذاکرات را به ضرر ایران تغییر دهد.این فرمول رفتاری قبلا مسبوق به سابقه بوده است. دستکاری فرا متن مذاکرات با هدف امتیازگیری در متن مذاکرات، روشی است که بازیگران غربی بارها آن را در تقابل با کشورمان ( خصوصا طی یک سال و نیم اخیر) امتحان کرده اند. طبق مستنداتی که به صورت رسمی و غیر رسمی وجود دارد ، طی ماه های اخیرلابی گری ها و مذاکرات مستمری از سوی موساد و مقامات رژیم صهیونیستی با مقامات آمریکایی و اروپایی صورت گرفته که در آن مقامات مستقر در کابینه فعلی رژیم صهیونیستی یعنی لاپید، بنی گانتزو همراهانشان خواستار تعویق احیای توافق هسته ای شده اند. بیانیه اخیر تروئیکای اروپایی و تاکید مداوم افرادی مانند جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مبنی بر عدم امکان انعقاد توافق جدید طی هفته های آتی، ناظر بر همین مطالبه صهیونیستها مطرح شده است. تروئیکای اروپایی با صدور این بیانیه عملا به رژیم صهیونیستی اعلام کرده اند که تسلیم لابی گری های تل آویو شده اند. بنابراین مخاطبان واقعی این بیانیه لابی‌های صهیونیستی هستند .
قطعا دستگاه دیپلماسی کشورمان در رصد و تحلیل رفتارها و مواضع بازیگران غربی باید پیوستگی مطلق واشنگتن، تروئیکای اروپایی و آژانس را از یک سو و تاثیرپذیری مستقیم آنها از رژیم اشغالگر قدس در نظر بگیرند.
فراموش نکنیم آنچه بازی این شبکه ضد ایرانی را بر هم خواهد زد، اصرار ما بر ضوابط و خطوط قرمز راهبردی است.
خطوط قرمزما بازمی‌گردد به ضوابط کلانی که در سیاست خارجی ما تنظیم شده است: استقلال منطقه‌ای ایران، پیوند‌های خدشه ناپذیر ایران و گروه‌های مقاومت و مبارزه با سلطه آمریکا در منطقه ، جملگی باید در ترسیم کنش و واکنش ما نسبت به دشمنان در نظر گرفته شود. به عبارت بهتر، ما هم در برابر پازل دشمن باید پازلی را بچینیم که استخوان بندی و اسکلت اصلی آن را استراتژی‌ها و قطعات آن را تاکتیک‌های ما تشکیل می دهد.انعکاس این درک «راهبردی» را می توان در مذاکرات وین نیز به خوبی مشاهده کرد.جایی که جمهوری اسلامی ایران هرگز در برابر مطالبات حقوقی و منطقی خود مانند «لزوم مختومه شدن پرونده های ادعایی آژانس قبل از اجرایی شدن برجام»و « لزوم ارائه تضمین‌های اعتباری به شرکت‌های خارجی جهت سرمایه گذاری پروسه محور در ایران» عقب نشینی نکرده و نخواهد کرد….
حنیف غفاری
