وزیر خارجه آمریکا که کشورش بیش از ۱۰ روز است، در حال بررسی پاسخ ها و نظرات ایران درباره پیشنهادات اتحادیه اروپا ست، با تکرار ادعاهای قبلی مدعی شد پاسخ ایران یک گام به عقب بود.
بلینکن که در مکزیک به سر می برد، دوشنبه شب به وقت محلی به بیانیه ضد ایرانی تروئیکای اروپا اشاره و در حالیکه دولت بایدن به دلیل مسایل مختلف ناتوان از تصمیم گیری برای بازگشت به برجام است، توپ را به زمین ایران انداخت و ادعا کرد به نظر می‌رسد ایران یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند آنچه را که برای دستیابی به توافق لازم است، انجام دهد.
وی در تداوم تکرار ادعاها و بدون اشاره به زیاده خواهی های آمریکا مدعی شد که پاسخ ایران، دورنمای توافق در کوتاه مدت را بعید می سازد و در عین حال گفت که نمی تواند در این زمینه جدول زمانی ارائه دهد اما همچنان تهران را متهم به طرح مسایل اضافی در مذاکرات کرد.
وزیر خارجه آمریکا درباره جنگ اوکراین نیز مدعی شد شاهد پیشرفت قابل توجهی از سوی نیروهای اوکراینی بوده‌ایم، اگرچه هنوز این پیشرفت در روزهای ابتدایی است.
بلینکن با بیان اینکه شاهد تمایل جهان برای توقف حملات روسیه علیه اوکراین هستیم، گفت که روسیه با توجه به ضررهای خود در جنگ اوکراین می‌تواند و باید آن را متوقف کند.
وزیر خارجه آمریکا ۱۸ شهریور ماه نیز در نشست خبری با «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو در بروکسل درباره مذاکرات با ایران گفت: در هفته های گذشته توانستیم برخی از شکاف ها را پر کنیم.
وزیر خارجه آمریکا ادعا کرد: ایران نیز برخی خواسته‌های غیر برجامی اش را کنار گذاشت اما پاسخ اخیرش ما را به عقب برگرداند.
وی تصریح کرد: با این حال ما قرار نیست توافقی حاصل کنیم که الزامات حداقلی ما را برآورده نکند.
این مقام ارشد دولت بایدن ادامه داد: فقط توافقی را منعقد می کنیم که موجب پیشبرد امنیت ملی ما شود.
وی بدون اشاره به زیاده خواهی های واشنگتن ادعا کرد اما آنچه شاهد بوده‌ایم به نظر می‌رسد ما را به عقب ببرد و نه رو به جلو.
فرانسه، آلمان و انگلیس روز شنبه ۱۹ شهریور ماه با صدور بیانیه مشترکی مدعی شدند که ایران از فرصت دیپلماتیک حساس استفاده نکرده است و در ادعایی بی‌پایه و اساس اعلام کردند که ایران در عوض به گسترش برنامه هسته ای خود به نحوی فراتر از هرگونه توجیه غیرنظامی قابل قبول ادامه می‌دهد.
بیانیه سه کشور اروپایی این ادعا را مطرح کرد: در این بسته نهایی، هماهنگ کننده تغییرات بیشتری اعمال کرد که ما را به مرز انعطاف پذیری مان رساند. متاسفانه، ایران انتخاب کرده است که از این فرصت حساس دیپلماتیک استفاده نکند. در عوض، به گسترش برنامه هسته ای اش به نحوی فراتر از توجیه غیرنظامی قابل قبول ادامه دهد.
در ادامه این بیانیه تروئیکای اروپایی ادعا شد: درحالی که به توافق نزدیک می شدیم، ایران موضوعات جداگانه ای را مطرح کرد که با تعهدات بین المللی الزام آور و قانونی اش تحت ان پی تی و توافق پادمان های ان پی تی منعقد شده با آژانس بین المللی انرژی اتمی ارتباط داشت. این خواسته تازه، تردیدهای جدی در مورد نیات و تعهدات ایران به نتیجه موفقیت آمیز برجام ایجاد می کند. موضع ایران در تضاد با تعهدات الزام آور قانونی اش است و چشم انداز احیای برجام را به خطر می‌اندازد.
دور جدید مذاکرات رفع تحریم‌های ایران پس از وقفه‌ای پنج ماهه ۱۳ مردادماه در شهر وین آغاز شد و این مذاکرات پس از چهار روز ۱۷ مرداد ماه با بازگشت هیات‌ها به پایتخت‌ها پایان یافت.
برگزاری این دور از مذاکرات در پی آن صورت گرفت که مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در روزنامه فایننشال‌تایمز ادعا کرد بسته پیشنهادی جدیدی روی میز گذاشته که شامل راهکارهای به روز درباره رفع تحریم‌ها و گام‌های هسته‌ای ایران است.
جمهوری اسلامی ایران ۲۵ مرداد (۱۶ آگوست) نظرات و درخواست‌های خود را درباره پیشنهادات اتحادیه اروپا درباره مذاکرات رفع تحریم‌ها در وین ارسال کرد و آمریکا پس از بیش از یک هفته از آن در دوم شهریور ماه (۲۴ آگوست) نظر خود را در این باره به اتحادیه اروپا ارائه کرد.
ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه ۱۰ شهریور ماه (اول سپتامبر) از ارسال نظرات جمهوری اسلامی ایران در مورد پاسخ آمریکا درباره متن پیش‌نویس توافق احتمالی رفع تحریم‌ها به هماهنگ کننده خبر داد و گفت: پس از دریافت پاسخ آمریکا، تیم کارشناسی جمهوری اسلامی ایران آن را به دقت مورد بررسی قرار داده و پاسخ‌های ایران، پس از ارزیابی در سطوح مختلف، تدوین و به هماهنگ‌کننده تحویل داده شد. متن ارسالی دارای رویکردی سازنده با هدف نهایی کردن مذاکرات است.
گفت وگوها در حالی به مراحل سرنوشت‌ساز رسیده که رسیدن به خط پایان و توافق نهایی معطل تصمیم‌های سیاسی غرب بویژه ایالات متحده آمریکا به عنوان طرف نقض کننده توافق سال ۹۴ است.
هیات جمهوری اسلامی ایران تاکید دارد که لازمه رسیدن به توافق، پایدار بودن رفع تحریم‌ها به نحوی تضمین شده است و اینکه موضوعی نباید به عنوان اهرم فشار جهت استفاده علیه ایران در آینده باقی بماند و به دنبال توافقی است که در آن انتفاع اقتصادی مردم تامین، تجارت خارجی ایران رفع و محدودیت‌های غیرقانونی فروش نفت برداشته شود. از این منظر، اگر طرف مقابل مطالبات منطقی ایران و الزامات شکل‌گیری یک توافق پایدار و قابل اتکاء را بپذیرد، توافق نهایی حاصل خواهد شد.
