حسین جابری انصاری ، دیپلمات و سخنگوی پیشین وزارت امور خارجه در مطلبی در این ارتباط نوشت: « اعلام کناره‌گیری آقای سید مقتدی صدر از صحنه سیاست عراق که دیروز انجام و با فوریت به شورش و آشوب هواداران او منجر شد، هفتمین بار است که رخ می دهد. او پیشتر و از اوت ۲۰۱۳ تا دیروز، شش بار دیگر نیز اعلام کناره گیری کرده و هر بار، با فاصله کوتاهی، این اعلام خود را فراموش کرده، و به صحنه بازگشته است. آن چنان که گویی، از اساس، چنین اتفاقی نیفتاده است. تنها از همین یک پیشینه، حداقل دو نکته برداشت می شود
۱- ما شاهد نقش آفرینی و بازیگریِ یک شخصیت ویژه، از نمط شخصیت هایِ غیر روتینیِ جهان سیاست هستیم که کلیدواژه های خاص و روش های بازی خاص خود را دارند، و تحلیل بازی آنها با تعاریف عادی و مرسوم سیاسی، به اشتباه در حوزه شناختی، و در نتیجه، اشتباه در تعامل مناسب با شرایط منجر می شود.
۲_ کناره‌گیری از سیاست، نه یک تصمیم برای اجرا که یک روش و تاکتیک ویژه سیاسی، برای تمهید مقدماتِ افزون تر، و ادامه سیاست ورزیِ قدرتمندانه تر بوده، و در چارچوب تاکتیکِ "فشار از پایین و چانه زنی در بالا" هم قابل تفسیر است. امری که با ورود فوری و سازمان یافته فعالان جریان صدری و تشکیلات وابسته به مقتدی، بلافاصله پس از هفتمین اعلام کناره گیری او از سیاست به عرصه سازماندهی آشوب، به روشنی خودنمایی کرد و آفتاب آمد، دلیل آفتاب.»
