ما رسما وارد هوای گرمتر شده ایم و با آن، پشه ها دوباره بیرون می آیند. در حالی که این حشرات مکنده خون برای اکثر مردم آزاردهنده هستند، برخی از آنها حساسیت شدیدی به نیش پشه دارند که به سندرم اسکیتر معروف است.
سندرم اسکیتر شایع نیست، اما به اندازه کافی اتفاق می افتد و اگر پس از گزش توسط پشه بسیار ناراحت و حتی بیمار شده اید، ممکن است به آن مبتلا شوید.
سندرم اسکیتر چیست؟
سندرم اسکیتر یک بیماری جدیدتر است که توسط جامعه پزشکی به رسمیت شناخته شده است. اولین بار در یک مطالعه موردی در سال 1999 که در مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی منتشر شد، مشخص شد. مطالعه موردی ،پنج کودک 2 تا 4 ساله سالم را توصیف کرد که پس از تشخیص پزشکان مختلف مراقبت های اولیه به "سلولیت" که در عرض چند ساعت پس از گزیده شدن توسط پشه ایجاد شد، به یک کلینیک آلرژی فرستاده شدند. (سلولیت، در صورتی که با آن آشنایی ندارید، یک عفونت باکتریایی بالقوه جدی پوستی است که باعث قرمزی، متورم شدن و داغ شدن پوست می شود.)
کودکان واکنش‌های متفاوتی داشتند، از جمله یکی که صورتش با جوش‌های قرمز پوشیده شده بود و چشم‌هایش به مدت یک هفته پس از گزش توسط پشه متورم شده بود.
محققان نتیجه گرفتند که سندرم اسکیتر یک واکنش آلرژیک به پروتئین های موجود در بزاق پشه است. محققان نوشتند: «این سندرم به عنوان واکنش‌های التهابی موضعی بزرگ ناشی از نیش پشه و همراه با تب تعریف می‌شود.Purvi Parikh، دکتر، متخصص آلرژی و ایمونولوژیست با شبکه آلرژی و آسم، می‌گوید: سندرم اسکیتر «معمولاً آزاردهنده است اما تهدیدکننده زندگی نیست».
سندرم اسکیتر چقدر طول می کشد؟
او می گوید: واکنش هر فرد کمی متفاوت است، اما علائم معمولا بین سه تا پنج روز طول می کشد.
سندرم اسکیتر در مقابل نیش پشه معمولی
اکثر مردم تا حدودی به بزاق پشه حساسیت دارند، اما این حساسیت در افراد مبتلا به سندرم اسکیتر بیشتر است و این می تواند باعث ایجاد تفاوت در واکنش به گاز گرفتن شود.
با واکنش استاندارد نیش پشه خود، اغلب یک برآمدگی قرمز کوچک برجسته خواهید داشت. اما معمولاً با سندرم اسکیتر، نیش پشه بزرگ‌تر، خارش‌تر، برآمده‌تر و متورم‌تر خواهد بود. افراد همچنین ممکن است پس از گاز گرفتن دچار تب، استفراغ یا مشکلات تنفسی شوند. بیشتر مردم نسبت به نیش پشه و بزاق واکنش نشان می دهند، اما کسانی که سندرم اسکیتر دارند واکنش آلرژی یا حساسیت به پشه دارند.
این با نیش معمولی حشره متفاوت است. برجستگی‌ها می‌توانند تا چهار اینچ افزایش پیدا کنند. آنها می توانند سخت، متورم و دردناک شوند. آنها نیز می توانند تاول بزنند.کسانی که مبتلا به سندرم اسکیتر هستند، ممکن است بعد از گاز گرفتن، بیشتر از سطح بدنشان پوشیده شود» در مقایسه با افرادی که این بیماری را ندارند.
چگونه سندرم اسکیتر را درمان می کنید؟
کلینیک مایو خاطرنشان می کند که در واقع هیچ آزمایش تشخیصی برای سندرم اسکیتر وجود ندارد - به این معنی که هیچ آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند آنتی بادی های پشه را تشخیص دهد. بنابراین، آلرژی به پشه با علائم شما تشخیص داده می شود.
هیچ درمانی برای سندرم اسکیتر وجود ندارد، اما با استفاده از اسپری حشره‌‌کش‌ها و پوشاندن پوست در هنگام بیرون رفتن در مناطقی که پشه‌ها شایع هستند، می‌توان از واکنش‌ها جلوگیری کرد. او می‌گوید اگر نیش زده شده‌اید، آنتی هیستامین‌ها، استروئیدهای موضعی و خوراکی و حتی یخ می‌توانند به کاهش تورم کمک کنند.
برخی از متخصصان آلرژی ممکن است بیماران را با واکسن‌های آلرژی بی‌حساس کنند، اما این مورد غیرقابل برچسب است و مورد تأیید FDA نیست.اگر مشکوک به سندرم اسکیتر هستید، ایده خوبی است که اقدامات احتیاطی بیشتری را برای محافظت از خود در برابر نیش پشه انجام دهید و اگر نیش زدگی بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، زمان آن فرا رسیده است که به متخصص آلرژی مراجعه کنید.
