نمی دانیم این چه عشق و علاقه ای است که به تار مویی بند است و اینقدر راحت پاره می شود. نه یکبار نه دوبار… شش هفت بار استقلال را در بدترین شرایط ممکن رها کرده و رفته تازه سودای برگشتن و قهرمانی آسیا را هم در سر می پروراند.
نقش برخی هواداران استقلال را هم نباید در پدید آمدن این اعتماد به نفس کاذب نادیده گرفت؛ بی شک القاب غلوآمیزی چون «شاه» که در فضای مجازی بذل و بخشش می شود هر انسانی را به باورهای گمراه کننده ای می رساند. همین کارها باعث می شود مجیدی به این باور برسد که هر وقت بخواهد می تواند برود چون هر وقت اراده کرده برگشته است.
شاید نوع رفتار هوادار استقلال هم باید به گونه ای باشد که مجیدی، استراماچونی یا هر مربی دیگری به خودش اجازه چنین رفتاری را ندهد و بداند اگر رفت تاوانش را هم باید بدهد.
