سرگرمی این روزهای رز رضوی |رز رضوی نقاش شد

گفتگو با رز رضوی درباره حاشیه های زندگی اش
رز رضوی بازیگر ایرانی با سریال ملکوت شناخته شد و پس از آن در سینما حضوری فعال داشت. امروز به وی به صحبت نشسته ایم. شخصیتی کاملا پرنشاط که از هر طرف به آن نگاه می‌کنیم ضد و نقیض هایی در آن وجود دارد که حتی خودش هم دلایل آن را نمیداند. رز یک دوست خودمانی در زندگی اش دارد که هر جا او هست  وی نیز وجود دارد و آن چیزی نیست جز ترس. گرچه اصلا نکته بدی نیست چون باعث شده بانو دکتر ما از کلی حاشیه سینما و سوپراستارها دور بماند.

از دوران کودکی تان شروع کنیم و خاطرات تلخ و شیرینی که در آن زمان داشتید؟
 رز رضوی: دوران کودکی که به خودی خود برترین دوران برای هر فردی در زندگی اش محسوب میشود از خاطرات مهدکودک رفتن گرفته و بازی هایش تا مدرسه. من خیلی طفل بازیگوشی بودم در حدی که وقتی مادرم از خانه بیرون می رفت با برادرم شروع میکردیم به خراب کاری و زمانی که مادرم باز می گشت رویه عوض می شد و می شدیم بچه های خوبی که همه ی مامان ها دوست دارند. مثلاً ما کیسه های فریزر را پرآب می‌کردیم و تا مامانم از خانه بیرون می رفت و تا جا داشت کیسه های آبی بود که پرتاب می‌کردیم به بیرون از خانه و یکبار مادرم مچ مان را گرفت و چشم تان روز بد نبیند.

دوست داشتید وقتی بزرگ میشوید چه کاره بشوید؟
 دوست داشتم دکتر شوم اما برادرم رفت رشته مهندسی پزشکی و من هم به دنبالش از تجربی به ریاضی تغییر رشته دادم و قبول نشدم و بعد تصمیم گرفتم مترجمی زبان اسپانیایی بخوانم.

رز رضوی اگر بازیگر نمی شد چکار می‌کرد؟
 من قبل از اینکه بازیگر شوم در بیمه دانا کار میکردم و مدیر آنجا همۀ وقت} به من میگفت اینکار برای تو خیلی خشک هست و من دو سال و نیم در آنجا کار میکردم و مانند این بود که تمام جهان را روی سرم خراب کنند. او همۀ وقت} می‌گفت تو به درد هنر یا جهانگردی می‌خوری و خب آن زمان هیچ وقت به هنر فکر نمی‌کردم اما وقتی وارد هنر شدم فهمیدم هر چقدر کار سخت تر باشد برای من لذتبخش تر هم هست.

اهل سفر هستید و کجا را برای سفر ترجیح میدهید؟
 همه ی جای ایران را دوست دارم اما سفر به جنوب با یک گرما و گیرایی خاصی همراه هست اما به نظر من باید همه ی جای ایران را دید و صرفا نباید گفت فقط برویم این جا چون یکبار لذت برده ایم.

روز اول مدرسه خودتان را یادتان هست؟
خیلی حال عجیبی داشتم خیلی گریه کردم و اصلا در صف مدرسه نمی ایستادم و تا پایان دوران دبستان هم مدرسه را دوست نداشتم اما از اول راهنمایی قضیه عوض شد و نفر اول منطقه شدم و از آن به بعد هم دوست نداشتم حتی یک نمره از نمراتم کم شود و درس عربی و معارف هم مورد علاقه من بودند

1. جستجو
2. پرونده خانم صیام
3. 1385 پرنده شاهین بازیگر علی عبدالعلی زاده
4. 1387 پسرها سرباز به دنیا نمی آیند شاهد احمد لو
5. 1392 تشنج محمد خراط زاده
6. 1387 ماه منیر هستی شهره لرستانی
7. 1388 آقای دو پهلو کاترین محسن منشی زاده