وبگاه آمریکایی «1945» در گزارشی به توانمندی ایران در زمینه فناوری زیردریایی اشاره کرد و نوشت که زیردریایی های کلاس کیلو ساخت روسیه ایران بعنوان اولین خط دفاعی جمهوری اسلامی در امتداد ساحل ایران محسوب می‌شود.
طبق این گزارش، این زیردریایی‌های کلاس کیلو دیزلی-برقی سه هزار تُنی، بزرگ‌ترین و حرفه‌ای‌ترین زیردریایی های نیروی دریایی ایران است که در حال حاضر در بندر عباس در تنگه هرمز مستقر شده است و دست‌کم دو زیردریایی کیلو در هر لحظه آماده بهره‌برداری است.
بر اساس این گزارش، ناوگان زیردریایی ایران از 26 شناور مختلف تشکیل شده است، اما این سه زیردریایی کلاس کیلو به عنوان مدافعان زیردریایی مورد علاقه نیروی دریایی ایران برجسته است.
این وبگاه آمریکایی در گزارش خود در خصوص زیردریایی‌های کلاس کیلو نوشت، زیردریایی‌های کلاس کیلو اوایل دهه 1980 در جماهیر شوروی به خدمت درآمد و در اصل برای جنگ ضدسطح (aSuW) در آب‌های ساحلی طراحی شده بود و این زیردریایی قابلیت کشف زیردریایی دشمن در «برد سه تا چهار برابر بیشتر از چیزی را دارد که خودش قابل شناسایی است». این کشتی آرام به کشورهای مختلف از جمله چین و هند صادر شده است.
بر اساس این گزارش، ایران در دهه ۱۹۹۰، تنها چند سال پس از تأسیس نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGCN) در طول جنگ ایران و عراق، سه زیردریایی کلاس کیلو را به دست آورد. طول این زیردریایی ها ۷۴ متر است و می تواند در مجموع ۱۸ اژدر را حمل کند و می‌تواند چندین روز در یک زمان زیر آب بماند.
بر اساس این گزارش، این زیردریایی‌ها از ترکیبی از دیزل و نیروی الکتریکی برای رانش استفاده می‌کنند که باعث کاهش بار ناشی از بارگذاری مجدد سکوها برای شارژ و افزایش طول عمر زیر آب می‌شود. علاوه بر این، این زیردریایی‌های کلاس کیلو به عمق حداقل 164 فوت نیاز دارند. این محدودیت مانع از عملیاتی شدن زیردریایی‌ها در نزدیک به دو سوم خلیج فارس می شود.
طبق این گزارش، صفحات پژواک زیردریایی‌های کیلو یا صفحات مصنوعی بزرگ که حاوی حفره‌های کوچک است موجب شده است که ردیابی زیردریایی‌های کلاس کیلو بسیار دشوار شود.
زیردریایی‌های کلاس کیلو طوری طراحی شده‌اند که آرام و بی‌صدا باشد و این زیردریایی‌ها که نیروی دریایی آمریکا آن را «سیاه چاله» می‌نامد، طوری طراحی شده است که شکل و عدم لرزش آن به واسطه نوع طراحی، تعیین محل و شناسایی آن را دشوار می‌کند.
طبق گزارش این وبگاه آمریکایی، کم عمقی تنگه هرمز کمکی نمی‌کند. به گفته کارشناسان، «آب (تنگه) شرایط پس‌زمینه‌ای پر سروصدایی را فراهم می‌کند که به پوشاندن صدای یک زیردریایی کمک می‌کند اما آب‌های کم عمق باعث می‌شود زیردریایی به‌طور بصری از هوا یا سطح آب شناسایی شود.
این وبگاه آمریکای گزارش می‌دهد که آب‌های محصور و جریان‌های قوی خلیج فارس، تنگه هرمز را به مکانی بسیار خطرناک حتی برای زیردریایی‌های باتجربه تبدیل کرده است بنابراین، زیردریایی‌های کلاس کیلو که در خارج از خلیج فارس فعالیت می کند بسیار خطرناک تر خواهد بود.
طبق این گزارش، در ژانویه 2021،تصاویری منتشر شد که زیردریایی‌های کلاس کیلو که از کار افتاده بودند بر روی سطح زمین نمایش داده می‌شد. برای تقریباً یک ماه، این زیردریایی‌ها از کار افتاده بودند که بسیار غیرمعمول بود.
این گزارش می‌افزاید، نیروهای دریایی معمولاً مدت زمان نگهداری و تعمیر زیردریایی‌های خود را چرخشی می‌کند تا اطمینان حاصل شود که دست‌کم یک زیردریایی همیشه فعال است. گرچه منطق پشت این اقدام نامشخص است اما می‌تواند نمایانگر تغییر در راهبرد نیروی دریایی ایران باشد. از آنجایی که کلاس کیلو در هنگام بیرون آمدن نزدیک به 25000 تن جابجا می شود، جابجایی آنها از طریق زمین بسیار دشوار است.
این گزارش در پایان نوشت، ایران اخیراً بر به روز رسانی نیروی دریایی خود متمرکز شده است و احتمالاً در فرایند توسعه پیشرفت‌های داخلی خود در زمینه ناوگان کلاس کیلو است و یا شاید به دنبال این فناوری در خارج از کشور باشد.
